Sinterklaas zit er alweer op, of beter gezegd: Hij is weer met zijn stoomboot naar Spanje. Of naar Turkije, waar stiekem toch de oorsprong van deze goedheiligman ligt. Al zal ie daar vrij weinig van doen hebben gehad met uitdelen van snoepgoed en cadeautjes, en op een wit paard over daken banjeren. Maar hé, ónze versie doet dat maar mooi wel! Stoere vent! 
Van jongs af aan heb ik het Sinterklaasfeest al leuk gevonden. Als kind ervoer ik het vol beloftes, als volwassene was het altijd een warm samenkomen van familie vol gezelligheid, anekdotes, véél te veel zoetigheid de onvermijdelijke gedichten en natuurlijk cadeautjes. Surprises deden we niet aan, rijmen maken vonden we een stuk leuker dan kliederen met papier maché en lijm.
Ik herinner me Sinterklaasavonden met de grote wasmand van oma erbij voor de papiertjes, de hond die steevast z’n eigen cadeautje wist te vinden en vervolgens zelf openmaakte. Speciaal voor mij uitgezette speurtochten door ‘t huis om pakjes te vinden, cassettebandjes met oeroude Sinterklaasliedjes en zoveel lekkers als je wilt op je bordje laden. Dat waren tijden jongens.
Sinterklaasavond bij oma
Inmiddels is er van familie weinig meer over. M’n moeder en ik zijn de enigen die overgebleven zijn en uitgebreid Sinterklaas vieren met z’n tweetjes is ook zo wat. Toch houden we de traditie in ere door bij de één of de ander koffie te drinken met een smakelijke Sinterklaas-traktatie erbij. En ondanks dat er nooit iets over wordt afgesproken, geven we elkaar ook altijd cadeautjes. Gewoon wat kleinigheden voor de aardigheid en omdat het gewoon leuk is!
Gister vierden we dus ook op onze eigen manier Sinterklaas. Eerst met een overdadige lunch met lekkere broodjes en een later volgde een goeie bak koffie (dat kun je wel aan mij overlaten) met gevulde speculaas en kwamen er opeens ook cadeautjes tevoorschijn. Hoe kan dat nou? 
Ik had voor m’n moeder vorige week al wat gekocht, maar zoals ik soms last-minute kan zijn met dingen, heb ik die pas gisterochtend in allerijl ingepakt en had daardoor ook geen tijd meer om een rijm te maken. Wat ik best jammer vond, want ik schep daar altijd een waar genoegen in.
Maar het bloed kruipt soms waar het niet gaan kan, dus sloeg ik ‘s avonds alsnog aan het rijmen. Een extra bedankje is altijd leuk. Ontwerpje eromheen gefabriceerd en het is bijna een cadeautje op zich. En voor mij een mooie gelegenheid om even creatief bezig te zijn, want daar krijg ik de laatste tijd toch weer steeds meer zin in. Het zal de tijd van ‘t jaar zijn…
Als je ‘t gedicht gelezen hebt, weet je ook gelijk zo’n beetje wat ik heb gekregen. Maar liefst twee chocoladeletters: Een witte met rood fruit (hij is roze!) en één met stroopwafelsmaak. Dat moet toch wel het equivalent van de zevende hemel zijn, want ik hóu van stroopwafels!
Verder kreeg ik een cadeaukaart van Albert Heijn, waar ik weer een paar blikken Illy koffiebonen van kan kopen. Die heb ik pas ontdekt, zoals je in dit recente weekoverzichtje kon zien, maar die zijn best prijzig, dus zo’n bon komt dan goed van pas! Tot slot kreeg ik m’n favoriete douchespul (Kneipp Lavendel douche foam) in tweevoud en een pakje met twee biefstukken. Helemaal happy!
Er was overigens nóg een cadeautje, van een heel andere ‘Sint’. Ik doe de meeste boodschappen bij de lokale buurtsuper, namelijk de Spar in Gorinchem. De kleinschaligheid van deze winkel vind ik prettig, omdat ik vanwege m’n visuele beperking bij grote supermarkten veel moeite heb om te vinden wat ik zoek. In een kleinere winkel heb ik dat probleem zelden of nooit, dus ik kom daar zeker een paar keer per week en vind ‘t er ook gewoon gezellig.
Nu hadden ze een leuke actie vanwege hun vijfjarig bestaan, waarbij je een zak met Sinterklaas-lekkers kon winnen door je kassabonnetje met daarop naam en telefoonnummer achter te laten. Dat had ik ook gedaan en een paar dagen geleden werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door iemand van de winkel, dat ik in de prijzen was gevallen. Superleuk!!
Gister moest ik er toch heen voor een paar boodschappen en vervolgens m’n aankopen plus een behoorlijk zware jutezak mee naar huis getroond. Ik kan wel stellen dat ik voorlopig genoeg te snoepen heb en de weegschaal maar even vér onder het bed moet. Er zat een joekel van een banketletter in, een zakje chocolademuizen, een luxe chocoladeletter, strooigoed, twee soorten marsepein, een chocolade sinterklaasje, speculaasjes, gevulde speculaas en een zak schuimpjes.
Ik vond ‘t wel een leuk idee om een bedankje te maken en die op hun Facebookpagina te zetten, dus trok ik mijn DTP-pakket weer eens uit ‘t stof en ging ik aan de slag. Eerst een fotootje van de zak gemaakt, polaroid-kadertje eromheen, van tig verschillende sites foto’s van chocoladeletters getrokken om het woord bedankt mee te maken en natuurlijk de onmisbare pepernoten.
Zo zie je maar weer, je viert niet echt Sinterklaas, maar zit aan het einde van de dag toch met een kast vol lekkernijen en een aantal leuke cadeautjes. Overigens vind ik Sinterklaas ook veel leuker dan kerstmis, waar ik door de jaren heen zelfs een soort van hekel aan heb gekregen.
Sinterklaas is luchtiger, meer ongedwongen, ook al strooit die achterlijke Zwartepietendiscussie daarbij wel roet in ‘t eten, maar daar trekken echt nuchtere Hollanders zich niks van aan. Kerstmis geeft een bepaalde druk die ik verre van prettig vind. En het benadrukt dingen waar ik de rest van het jaar eigenlijk geen last van heb. Van mij mag die ouwe met die mijter dus blijven!
Vier jij ook Sinterklaas?
