Kerstmis 2019 staat voor de deur, dus ik kon natuurlijk niet achterblijven met een persoonlijke kerstwens. Ondanks dat ik niet zo’n kerstliefhebber ben, wil ik de traditie om elk jaar iets zelf te maken als kerstkaart, wel in stand houden.
Echte kaarten per post sturen doe ik inmiddels al een paar jaar niet meer. Ik kreeg zelf amper kaarten en vond het eerlijk gezegd ook een beetje zonde van de postzegels. Het drukken van de kaarten kwam daar vaak ook nog bij.
Dit jaar liet de inspiratie voor een kaart lang op zich wachten, al had ik al wel een paar weken het beeld van een veer in mijn hoofd, zonder enig idee te hebben wat ik daar nou mee aan moest, want een veer is niet echt kerstig.
Dat is dan ook weer het bijzondere van creativiteit: Het laat zich op geen enkele manier sturen of afdwingen en zo kan het weleens gebeuren dat je een ingeving krijgt waarvan je in eerste instantie niet weet wat je ermee moet of kunt doen.
Maar die veer, die bleef. Wat dat betreft, is m’n creativiteit minstens zo koppig als ikzelf. Het was begin vorige week dat het idee zich opeens verder begon te ontwikkelen in m’n hoofd. Ik ben iemand die kan genieten van spontane acties, maar als er iets geproduceerd moet worden, ben ik absoluut van de degelijke voorbereiding en ‘geen half werk’. Goed beslagen ten ijs.
En voordat er ook maar iets wordt uitgevoerd, moet het plan tot in de finesses kloppen. Eigenlijk doe ik in het klein hetzelfde met fotograferen: Ik zie iets wat ik vast wil leggen, maak voor mezelf eerst een afdruk in m’n hoofd om te bepalen of het resultaat mooi zal zijn, een soort blauwdruk. Als dat klopt, maak ik de foto. Als ik het andersom doe, wordt het vrijwel nooit een succes.
Terug naar de kerstkaart. Ik was opgelucht dat ik een idee had. Het zou een combinatie worden van tekenwerk, fotografie en zelfs een stukje grafische vormgeving. Drie dingen waar ik van houd, gecombineerd. Maar wel een zeer tijdrovend projectje!
Uiteindelijk heb ik in totaal ruim 6 uur aan mijn kerstkaart gewerkt. Zo’n 3 uur voor het tekenen, dan het maken van een mooie flatlay foto (op de donkerste dag van het jaar, dus dat viel niet bepaald mee. Zelfs niet met 3 lampen en reflectiescherm) en daarna nog de bewerking. Maar iets moois maken kost tijd.
Voor de tekening zelf heb ik gewerkt met mijn ‘Toison d’Or’ grafietpotloden van Koh-I-Noor. Voor de veer heb ik geen bestaande referentie gebruikt, maar gewoon een beetje mijn eigen fantasie laten spreken.
Je zou er een pauwenveer in kunnen herkennen, maar die zijn toch ook weer anders. Omdat ik ook niet van standaard kerstboodschappen houd (fijne feestdagen, Merry Christmas etc.) kies ik ook elk jaar voor een wat meer alternatieve benadering.
Aanvankelijk had ik ‘unravel’ in mijn hoofd, omdat ik dat sowieso een heel mooi woord vind, maar unravel betekent meer ontrafelen, ontwarren. Het woord unwind komt in grote lijnen op hetzelfde neer, maar is daarnaast wel in meer ‘psychologische’ zin te gebruiken. Met ‘unwind’ wilde ik in één woord zeggen wat ik iedereen wens voor de feestdagen én het nieuwe jaar.
Jezelf losmaken van de stress van alledag, ontladen, loslaten en ontspannen. Leven in het hier-en-nu. Bewustwording. Regelmatig de tijd nemen om je op jezelf te richten en die drukke wereld om je heen en wat er allemaal moet en waar je aan moet voldoen, te laten voor wat het is.
Een mooi voorbeeld daarvan is natuurlijk al de beruchte ‘kerststress’. Hoge verwachtingspatronen, exquise kerstdiners, dure cadeaus. But what about you? Jij bent niet die perfect bereide kersttaart of dat glittershirt waar je een godsvermogen voor hebt betaald. Terug naar de kern. Terug naar jou…
