Vorige week sloeg ik het weekoverzicht over, omdat ik me sinds woensdag niet lekker voelde en maar 2 foto’s had gemaakt. Ondanks dat het dinsdag weer een stuk beter leek te gaan, bleek dat van korte duur en ging ik me daarna nóg beroerder voelen. Dat werd dus een week waarin ik voornamelijk bed en bank heb gezien en vandaag heb ik zelfs de hele dag plat gelegen, op een paar noodzakelijke loopjes met Bas na.

Toch maar even snel een weekoverzichtje in elkaar draaien met waarschijnlijk het laagste aantal foto’s van twee weken ooit: de teller is uiteindelijk blijven steken op vier. Als ik deze post klaar heb, duik ik waarschijnlijk ook gelijk m’n bed weer in, maar ik was al dat liggen echt even zat en wilde even iets anders doen. Vandaar dus toch maar even achter de computer gekropen.

Verwenkoffie met chocolade

De dag na m’n verjaardag (13 januari) begon ik last te krijgen van wat keelpijn. Gek genoeg begint een verkoudheid of griep bij mij meestal met keelpijn, dus ik hield er al rekening mee dat dit een voorbode kon zijn van meer ellende, al ga je daar natuurlijk niet vanuit. Verder voelde ik me op zich nog prima en maakte ik een lange wandeling met Bas, waarbij ik mezelf trakteerde op deze hemelse choco-koffie bij DeliFrance, onder het mom ‘verjaardag after party’.

Woensdag (15 januari) ging ik me écht beroerd voelen en daar was ik knap chagrijnig over, want ik moest de volgende dag naar het ziekenhuis in Dordrecht voor een CT scan en behalve dat ik daar toch al niet echt naar uitkeek, is het zéker niet fijn om zoiets te moeten als je niet in orde bent. Het was dus ook geen onverdeeld succes, maar achter de rug en nu wachten op de uitslag, die als het goed is morgen komt.

Koukleum ten voeten uit

Dinsdag (14 januari) maakte ik trouwens nog bovenstaande foto, die ik op Twitter postte met het commentaar dat iedereen wel zo hard mocht roepen dat het zulk zacht weer was, maar dat ik het vooral koud had.

Misschien al en voorbode van mijn griepje? Ik had ook al een tijdje last van een ‘plop oor’, wat uiteindelijk ook te maken blijkt te hebben met de verkoudheid, die zelf dus weken later pas om de hoek kwam kijken. Typisch…

Ook na donderdag bleef ik kwakkelen. Niet zo ziek dat ik in bed moest blijven, maar ook weer niet fit genoeg om normaal te kunnen functioneren. Afgelopen dinsdag leek het opeens een stuk beter te gaan en woensdag ben ik zelfs nog even met de trein heen en weer naar Hardinxveld geweest, om iets te ruilen wat hier in de stad niet meer te krijgen was. In de loop van de woensdagmiddag ging het opeens hard bergafwaarts en begon ik ook erg te hoesten.

Rijstepap koken

Eten deed en doe ik ook amper. Ik moet natuurlijk wel iets binnen krijgen dus neem af en toe wel een beetje pap of wat brood, maar ik heb ook geen smaak meer, dus zelfs het allerlekkerste hapje smaakt nergens meer naar. Sowieso heb ik nog steeds last van m’n keel, dus kookte ik een paar keer rijstepap en havermoutpap en maakte ik ook weer eens gruttenbrij.

Op de foto hierboven van afgelopen zondag (19 januari) was ik dus weer eens een beetje pap aan het koken. Gelukkig geen straf, want ik vind dit soort papjes heerlijk en het is lekker zacht voor m’n zere keel. Inmiddels voel ik me eerlijk gezegd zelfs te beroerd om 20 minuten pap te staan koken, dus heb ik het nu gewoon in een potje gekocht. Zit wel meer suiker in, maar nu wel even zo handig. Gemak dient de mens…

Flatlay foto met verjaardagskaart

Zoals je al eerder op mijn blog hebt kunnen lezen, was ik in de roaring nineties hevig Take That fan en ben dat in m’n hart eigenlijk altijd gebleven, alleen heb ik het jarenlang in de doofpot gestopt. Fan-zijn van iets of iemand is raar als je boven een bepaalde leeftijd bent, dat soort dingen.

Toch kom ik er sinds dit jaar weer wat meer voor uit, wat waarschijnlijk onder meer gekomen is doordat ik juni vorig jaar naar die live-broadcast van hun concert in de bioscoop ben geweest en ontdekte dat ik heus niet de enige ben die deze band nog altijd geweldig vindt.

Het leek me leuk om iets te maken voor de verjaardag van Gary, die maandag (20 januari) 49 werd en dat werd bovenstaande foto. Ik kan me van destijds herinneren dat ik het altijd heel grappig vond dat Gary één dag voor m’n vader jarig was en Mark (die eerst mijn favoriet in de band was) één dag voor m’n moeder.

De piano verjaardagskaart kwam ik maanden geleden tegen bij Another Record, die moest mee naar huis en kwam nu van pas. Wat ik er verder mee doe weet ik niet, ik denk in m’n boekje plakken of zo. Ik had hem niet voor dit doel gekocht, maar vond het een leuke kaart en vroeg of laat krijgt zoiets vanzelf een bestemming. :-)

Tot zover dus mijn twee mega interessante weken. Ik ga elke avond naar bed met het idee dat ik me de volgende ochtend vast een stuk beter zal voelen, maar tot nu toe blijkt dat helaas een illusie.

Overmorgen is dus mijn moeder jarig (28 januari) en ondanks dat het kort dag is, hoop ik dat ik dan een beetje ben opgeknapt, zodat ik op verjaarsvisite kan. In 2017 werd ik de avond na m’n moeders verjaardag heel ziek, maar bij mijn weten heb ik haar verjaardag nooit overgeslagen. We gaan het afwachten.