Het is een béétje laat voor een weekoverzicht, zo op de dinsdagavond, maar ondanks dat ik maar vier foto’s heb gemaakt de afgelopen week, wilde ik hem deze keer toch niet overslaan. Het was namelijk best een aparte week waar ik toch wat over wilde schrijven, dus bij deze…
maandag 27 januari
Omdat ik nog steeds ziek was en het er naar uit zag dat ik de volgende dag niet naar Andel zou kunnen voor de verjaardag van m’n moeder, kwam ze zelf een dag ervoor mijn kant op, deed zelfs boodschappen en wat klusjes in huis voor me en we aten een gebakje bij de koffie.
Ik haalde de medicijnen op die ik die ochtend bij de huisarts voorgeschreven had gekregen tegen de hoest en… kreeg daar vervolgens een soort allergische reactie op (dat zei de huisarts later). Van het ene op het andere moment ging mijn luchtpijp dicht zitten en kreeg ik geen lucht meer.
Ik wist direct dat het van die medicijnen moest komen en was doodsbang, want als dit drie of vier uur zou aanhouden, zou ik dat niet overleven. Het was stom toeval dat mijn moeder op dat moment hier was. Die is vervolgens gauw met me naar de huisarts geraced. Heftig…
dinsdag 28 januari
Eigenwijs als ik ben, dinsdag tóch een taxi naar Andel besteld om op verjaarsvisite te gaan. Ik was er rond half drie en eerlijk gezegd voelde ik rond 4 uur al dat het weer bergafwaarts ging, maar ik werd om 5 uur pas opgehaald en ondanks dat al snel bleek dat ik weer te veel had gewild, had ik er toch geen spijt van want m’n moeder was blij met de surprise-actie. 
Ik maakte onderstaande foto van haar kat Missy.
Missy
woensdag 29 januari
Nauwelijks iets gedaan en veel gelegen. Het meest typerende kenmerk van deze griep is dat ie vrij hardnekkig is en elke keer dat je denkt ‘we zijn er’ weer doodleuk terugkeert. Het hoesten was ook weer flink toegenomen en ik heb me dus vrij rustig gehouden, voor mijn doen.
donderdag 30 januari
Het bloed kruipt soms waar het niet gaan kan. Ik wilde een bepaald notitieboek van de Action wat in Gorinchem niet meer verkrijgbaar was, dus ging ik met fiets plus pont even heen en weer naar Woudrichem in de hoop het daar te kunnen scoren.
Ik had geluk en het was dus geen verspilde energie, alleen kwam ik er thuis achter dat er een flinke beschadiging op zat, dus zou ik de volgende dag terug naar Woudrichem moeten, want daar hadden ze er nog een paar liggen.
vrijdag 31 januari
Wéér naar Woudrichem, alleen nam ik dit keer niet de fiets mee, maar Bas. Omdat het ergens toch als verspilling voelt om wéér alleen voor zo’n winkelbezoekje de pont te betalen. Ik besloot er een wandeling aan vast te plakken en zo gezegd, zo gedaan. Eigenlijk voelde ik me nog altijd verre van fit, maar ik dacht kom op niet zeuren en gewoon lopen, want wandelen en buitenlucht zijn tenslotte gezond voor een mens!
Helaas had ik dit keer de pech dat het boekje inmiddels óók in Woudrichem was uitverkocht, dus besloot ik na thuiskomst doodleuk dan nog maar ‘even’ naar Arkel te gaan. Dat betekende dus 5 minuten in de trein, maar wel vier keer een afstand van 1.5 km lopen. Ook daar hadden ze hem niet meer, maar het slot van het liedje was wel dat ik die dag 12 km had gelopen. In mijn nog altijd niet fitte toestand, vond ik dat toch best wel een prestatie.
zaterdag 1 februari
Heel af en toe krijg ik iets in m’n kop wat er niet uit wil. Als ik mijn zinnen ergens op gezet heb, moet dat ervan komen ongeacht hoe. Dus zat ik de volgende ochtend om half elf samen met Bas in de trein op weg naar Sliedrecht. Want daar hebben ze schijnbaar sinds een paar maanden ook een Action en ik móest dat boekje hebben.
Daarnaast wilde ik er ook gewoon wel weer eens even uit. Ruim twee weken ziek zijn en bijna m’n huis niet uit komen laat staan de stad, daar word ik knap chagrijnig van. Helaas was ook in Sliedrecht het boekje uitverkocht, maar we hebben nog wel wat rondgelopen en ik at een broodje bij HEMA, wat ik met Bas deelde omdat mijn eetlust nog steeds niet geweldig is en het te veel was voor mij alleen.
Vervolgens toch óók nog maar ‘doorgereden’ naar Dordrecht, wat in dit geval wel betekende dat we met een bus moesten, omdat uitgerekend vandaag de treinen niet verder reden dan Sliedrecht. In Dordrecht had ik meer geluk, dus helemaal happy mét mijn boekje en een warme stroopwafel die ik op de markt kocht weer naar huis samen met Bas. Ook aan het eind van die dag stond de ‘kilometerteller’ op een ruime 12 km, dus de dagen erna zou ik het echt even weer rustig aan moeten doen.
Het mooie Volkswagen-busje spotte ik vlak bij het station, de twee foto’s eronder maakte ik in Dordrecht, dit water heet het Maartensgat volgens Google Maps. Het was best mooi weer en jammer dat ik zo hondsmoe was, anders had ik nog wel wat meer foto’s gemaakt denk ik.
zondag 2 februari
Een typische luie zondag. Of beter gezegd moe. Ondanks dat 12 km lopen voor mij normaal gesproken niet zo’n big deal is, is het dat wel als je net twee weken ziek bent geweest en eigenlijk nog steeds niet hersteld. Daarnaast slaap ik al die tijd ook al heel slecht vanwege aanhoudend hoesten en een té lichte slaap, dus tel maar uit.
Ik lag het grootste deel van de dag in bed en op de bank, las een boek uit, liep een paar kleine rondjes met Bas en dat was het wel zo’n beetje. Zulke dagen moeten er ook zijn tenslotte. De boog kan niet altijd gespannen staan.
Al merk ik aan alles, dat mijn boog eigenlijk al die tijd dat ik ziek was of ben, nog te veel gespannen is geweest want helemaal niets doen en goed rusten, dat is er nog niet één keer van gekomen. Nog niet één dag.
