Anderhalvemetersamenleving: Een goeie voor galgje of driemaal woordwaarde bij Scrabble. Een woord met evenveel letters als het hele alfabet en een waarde die het hele land dekt. Maar wat doet dat nu met een mens? Inmiddels zijn wel vier weken op weg in quarantaine en hoe raar het ook klinkt, het begint haast een beetje te wennen en heeft zelfs voordelen.
Het is wel een dingetje om een deel van je sociale vaardigheden overboord te gooien en bewust andere mensen op afstand te houden. Nu ben ik zelf nooit het type wat graag dicht bij andere mensen komt of een ander makkelijk aanraakt. Je kent het wel: Even een hand op je arm, dat bemoedigende schouderklopje of zelfs een arm om je heen. Dat is gewoon niet mijn ding.
Maar zelfs voor mij was dit wennen. Wás, zeg ik er bewust bij, omdat het menselijk brein sneller dingen aanleert dan je soms voor mogelijk houdt en ik het inmiddels als normaal beschouw. Ik heb er voor mezelf ook geen moment moeite mee gehad om afstand te moeten houden.
Wel was ik vooral in de eerste twee weken continu op m’n hoede voor vervelende opmerkingen. Iets waar ik tenslotte mijn leven lang al tegenaan loop, dus die vrees is niet op lucht gebaseerd.
Als je de quarantaineperiode dan ook al aftrapt met een scheldpartij van een vreemde, omdát je dus afstand wilt houden, word je daar nog voorzichtiger door. Iemand aanspreken die zich niet aan de social distancing regel houdt, doe ik nog steeds niet omdat ik dat lastig vind, maar ik zorg ervoor, al moet het in tig bochten, dat het lukt om die 1.5 meter afstand intact te houden.
Bas en social distancing
Op internet duiken opeens ook artikelen op over blinden en slechtzienden die nu veel moeite zouden hebben om buiten te kunnen functioneren of zelfs hun huis niet uit durven. Iets wat me verbaast, want ten eerste wordt er normaal gesproken zelden of nooit aandacht besteed aan deze groep (gevalletje wal, schip in de categorie mensen met beperking) en als het dan gebeurt, moet het ook gelijk zo zwart-wit mogelijk en enorm hokjesdenkerig. Best lullig wel…
Niet meer het huis uit durven? Sorry? Met mijn linkeroog zie ik een magere 5%, mijn rechteroog is praktisch blind verklaard en toch kom ik elke dag buiten. Met de hond, om een boodschap. En ja, ook op de fiets.
Klachten dat ik ‘uit mijn doppen moet kijken’ of op moet zouten heb ik niet gehad en op die ene keer na dat ik aan social distancing deed bij een vuilnisbak (omdat ik die vanaf een afstandje voor kind aanzag), hebben zich geen rare situaties voorgedaan.
Het is eerder de omgekeerde wereld. Ik ben vrijwel altijd de eerste die initiatief neemt tot social distancing, zelfs al moet ik in de berm gaan lopen. iets wat ik best lastig vind omdat ik geen diepte zie, waardoor ik continu naar m’n voeten kijk alsof ik beschaamd of verlegen ben. Wat geen van beiden het geval is, maar je moet wat. 🙂 Ik ga nog liever op m’n snufferd, dan dat ik besmet raak met corona. Dus dat.
Wat ik wél merk, is dat buiten rondlopen toch meer energie kost dan normaal, vooral in een wat drukkere omgeving. Nu woon ik in een kleine stad en kun je op rustige dagen soms een speld laten vallen in de winkelstraat, maar op sommige dagen en/of tijden kun je maar beter wegblijven als je zo min mogelijk mensen tegen wilt komen.
Ik ben de laatste weken dus veel bezig met plannen van dingen als wandelingen met Bas of een tripje naar de supermarkt of drogist en loop momenteel ook opvallend vaak op een heel vroeg tijdstip al buiten.
Iets wat voor mij als uitgesproken avondmens best uitzonderlijk is, maar je bent in elk geval van een rustige wandeling verzekerd en ergens is zo’n vroege ochtend ook best mooi en levert het soms zelfs mooie plaatjes op. Win-win!
Gelukkig heeft dit hele gebeuren ook voordelen. Dat deurbeleid in winkels? Van mij mag dat ook ná de coronacrisis aan de orde blijven. Het is voor het eerst dat ik ontspannen boodschappen kan doen.
En dan bedoel ik vooral in grote winkels zoals Albert Heijn, waar altijd wel iemand in m’n nek staat te hijgen op het moment dat ik probeer uit te vinden welke van de twee pakken hagelslag nu goedkoper is of waar mijn favoriete afwasmiddel is gebleven.
Boodschappen doen is dus nog nooit zo prettig geweest en zeker nu de hamsteraars hun missie hebben gestaakt, wordt het er alleen maar beter op. Een rij tot achterin de winkel? No worries, je bent zo aan de beurt, want er staan eigenlijk maar vijf mensen. En iedereen is opeens ook zo vriendelijk tegen elkaar en mensen groeten opeens zelfs terug als je ze passeert op straat.
Positief in een nare situatie staan, betekent niet dat je je ogen ervoor sluit, maar dat je ze juist opent om ook het mooie en het goede nog te kunnen
blijven zien
Ik denk dat het belangrijk is om de balans te blijven zien tussen de ellende: deze ramp die zich wereldwijd voltrekt en de positieve kanten ervan. Dat het mensen nader tot elkaar brengt, dat bepaalde regels zelfs grote voordelen hebben voor sommige mensen of zelfs groepen. Dat we opnieuw het wiel uitvinden in bijvoorbeeld het onderwijs en diverse andere situaties en bovenal, dat het ons met de neus op de feiten drukt en dingen laat beseffen.
Namelijk dat niet alles te koop is met geld, dat we, ondanks al onze techniek, materie, knowhow et cetera, nog altijd kwetsbaar zijn. Dat lijkt heel beangstigend, maar persoonlijk vind ik het wel iets moois. Het is de ultieme relativeringsles. Terug naar de kern! Even een grote reset. Al is het uiteraard wel zeer te betreuren dat er ook zoveel mensen komen te overlijden door deze ‘reset’.
Ondanks dat ik niet naïef ben of mijn ogen sluit voor de nare gevolgen en de olievlek aan ellende die zoiets kleins als een virus in zijn eentje produceert, probeer ik toch te blijven focussen op het goede. De positieve bijverschijnselen, voorzichtig optimisme van RIVM, bijzondere initiatieven. Ik ben voorstander van het motto om die dingen die je niet kunt veranderen, te leren accepteren.
Dat is iets wat ik ook al ontelbare keren heb toegepast op mijn eigen leven. Mijn angststoornis en BDD, dingen waar ik geen controle over heb. En het werkt echt! Positief in het leven en/of in een ellendige situatie staan, betekent niet dat je je ogen ervoor sluit, maar dat je ze juist opent om ook het mooie en het goede te blijven zien. Zo geloof ik oprecht dat dit nieuwe normaal, deze anderhalvemetersamenleving, uiteindelijk ook goede dingen zal voortbrengen.
Hoi Ester,
Je blog is aangenaam om te lezen. Lekker luchtig en met een stukje humor. Ik hou daar wel van. Het is een dubbel onderwerp. Het is makkelijk om erover te schrijven maar de meningen lopen erg uiteen.Dit even terzijde. Ik ben al een tijd mijn weg aan het zoeken in de blogwereld. Jij bent eigenlijk de gelukkige als ik het zo mag noemenwaar ik op reageer. Het is natuurlijk ook logisch dat er weinig tot geen respons komt als je jezelf niet laat zien bij andere bloggers. Wat mij erg leuk lijkt is om onze blogs met elkaar te delen en elkaar een handje te helpen. Sowieso heb ik me aangemeld op je site. Laat me maar weten of je dit leuk zou vinden.
Hoi Becky. Dank je voor je leuke reactie! Schrijven is iets wat ik al vanaf heel jonge leeftijd doe en waar ik nog altijd veel energie uit haal. Dankzij mijn blog ben ik een aantal jaar geleden ook gevraagd als columnist voor AD, alleen bleek dat uiteindelijk niet helemaal mijn ding te zijn en ben ik er na twee jaar mee gestopt. Maar hier blijf ik gewoon doorgaan met schrijven. Geen deadlines of voorwaarden, gewoon doen waar ik me prettig bij voel. Al zijn er wel wat periodes geweest dat ik geen inspiratie had en het weken of zelfs maanden stil bleef.
Ik heb mijn blog inmiddels 18 jaar, maar ben nooit een typische blogger geweest. Ik vind het ook juist leuk om veel variatie te hebben en me niet vast te pinnen op een zogenaamde ‘niche’. Blogs met een bepaald thema trekken meer bezoekers, maar ik blog omdat ik het leuk vind en niet omdat ik er iets mee wil bereiken of zoveel mogelijk bezoekers wil trekken. Ik heb in het begin ook veel andere blogs gevolgd, maar ben daar op een gegeven moment mee gestopt.
Het stond me tegen dat je alleen reacties krijgt als jij dat ook bij anderen doet, als een soort ruilhandel. Dat kwam op mij behoorlijk nep over en bij een reactie van een andere blogger wist ik dan ook gelijk dat het negen van de tien keer alleen om een linkje/comment terug te doen was.
Het delen van blogs of elkaars website bezoeken om reacties achter te laten doe ik dus niet meer. Ik ben sowieso een stuk ouder dan de gemiddelde blogger en heb ook een andere doelgroep. Ik heb niet te klagen als het om bezoekersaantallen gaat, alleen zijn dat mensen die doorgaans niet zo snel reageren. Misschien omdat er geen wederdienst tegenover staat. 🙂 Ik vind kwaliteit belangrijker dan kwantiteit, dus heb ik nog liever geen reacties of slechts een enkeling die reageert gewoon omdat diegene daar de behoefte toe voelt, dan de typische blogger-ruilhandel. 🙂
Wat je voorstel betreft moet ik je dus helaas teleurstellen!
Hoi Ester,
Het zou moeten zijn dat het véél eerlijker en verstandiger zal gaan in de toekomst.
Dat er dingen beter gaan is nu al het geval. De lucht is veel helderder (stuk minder auto’s en 90 procent minder vliegtuigen) 29.000 passagiersvliegtuigen, 30,000 prive-vliegtuigen, 28.600 militaire vliegtuigen en 2500 speciale vliegtuigen. Kwam op ongeveer 82.000 vliegtuigen wereldwijd (artikel was van 2013) Of bij die 2500 bijzondere vliegtuigen ook de vrachtvliegtuigen zitten, weer ik niet, Ergens in de Himalaya konden ze een berg weer zien die ze twintig jaar geleden voor het laatst zagen. Las ook in een artikel van 2019 dat de luchtvaart in 2038 VERDUBBELD zou moeten zijn. Het is te hopen dat er wereldwijd mensen met verstand aan de macht komen, Alle transport moet belasting betalen, alle vervoer behalve het vliegtuig. Ze roepen nu wel over die “anderhalvemetersamenleving”, (zo goed als zeker het eerstvolgende woord van het jaar) niets zal bij het oude blijven maar ze praten toch ook over economie. Schade welke nu wordt opgelopen moet worden ingehaald. Kunnen ze echt uit hun hoofd zetten. China heeft een aantal jaren meer dan tien procent economische groei gehad. Daar is in minder dan tien jaar alles wat ze daar maken, verdubbeld. Wat China (en nog wat landen) in 2005 produceerde hadden ze vóór 2015 al verdubbeld. Moet ik met 3 jaar LTS uitleggen dat het ‘n keer op is, over en uit. En dat is min of meer NU! Ze zullen echt moeten stoppen met dat regenwoud leeg te roven, er moet gestopt worden met Zeeschepen die 2000 mijl omvaren om hier, in Rotterdam, vergif te kunnen tanken. Hier in Nederland moet dat gewoon kunnen, niet zeuren. waar we nog maar nét zijn begonnen met de van 130 km/h naar 100 km/h maatregel maken en verkopen we gif dat zó goedkoop is dat 2000 mijl omvaren om te tanken voordeliger is als op de route tanken. Als dat virus weg is, uitgeroeid, zal het als een trein terug naar “groei” gaan als de juiste mensen niet aan het roer zullen staan. De generatie onder mij en die dááronder, voor hun hoop ik van harte dat het beter zal worden, Ik geloof er niet héél erg in, en hoop van harte dat ik er helemaal naast zit. Jij schrijft als een trein! Groetjes, (ben die lange mail kwijt, ik vindt die wel weer, maar is erg slordig) Nu ik het over slordig heb. Gisteren portemonnee gevonden. Ineens viel me oog er op. Ik loop er op af en zie met oppakken dat het een zelfde model is die ik ook heb. Exact dezelfde, als twee druppels water en ik herken zelfs de inhoud, dezelfde pasjes die in die portemonnee van mij zitten!. In mij zit iets chaotisch wat me steeds meer gaat tegenstaan. Ik hoor het je denken: Accepteren:-)
Dat van die Himalaya had ik inderdaad ook gelezen, Toch wel fijn om te merken dat dit alles ook positieve effecten heeft die gewoon heel duidelijk aan te tonen zijn. Ik denk dat bepaalde dingen als dit over is binnen no time weer terug bij het oude zullen zijn, maar heb er ook wel hoop op dat ‘men’ hiervan leert en dat bepaalde ideeën en werkwijzen die nu gehanteerd worden, op z’n minst voor een deel op de nieuwe manier van werken en leven zullen worden toegepast.