“Heb je dat vragenboekje nóg niet uit?” Nee, zoals je ziet. Erg kan ik ’t niet vinden, want het is mooie vulling voor m’n blog en – hoe gek het misschien ook klinkt – ik schep er echt genoegen in om de meest random vragen te beantwoorden.
Zelf vind ik het altijd leuk om dit soort vragenlijstjes ingevuld te zien door anderen (op blogs of social media), dus ik hoop dat de lezers van mijn blog dat roze boekje nog niet spuugzat zijn.
984. Wat is er tegenstrijdig aan jou?
Toch best wel het één en ander. Bijvoorbeeld dat ik enerzijds ontzettend onzeker ben over mijn uiterlijk, maar wel weer heel standvastig en zelfverzekerd als het gaat om waardering hebben voor wie ik ben en hoe ik in het leven sta. En ondanks dat ik het nooit zo uitspreek, weet ik ook dat ik best veel voor elkaar kan krijgen en bepaalde talenten heb die echt niet alledaags zijn.
Ook tegenstrijdig is het feit dat ik qua kleding soms best opvallende keuzes maak, al is dat wel veel minder dan pakweg tien jaar geleden. Ik draag gerust een lakleren broek, vind hoedjes erg leuk en draag ook weleens beanies (mutsjes) midden in de zomer. Terwijl ik aan de andere kant absoluut niet van aandacht houd en ook niet doe aan het fenomeen ‘dress to impress’.
Omdat ik wél graag wil dragen wat ik leuk vind maar na jarenlang uitgescholden te zijn geweest nog altijd bang ben voor commentaar, ben ik in deze context blij met mijn slechte ogen omdat ik mensen die naar me kijken omdat ik toevallig iets draag wat anders dan anders is, toch niet kan zien. Op het moment dat ze besluiten hun mond op te trekken, wordt het een ander verhaal.
Ik draag geen kleding die echt extreem is of uitdagend (dat sowieso niet), maar in de plaats waar ik woon (Gorinchem) zijn de mensen niet zo tolerant en vinden ze je al gauw raar. Zo kan ik me herinneren dat ik eens een superleuk zwart hoedje had, koud de deur uit was en een opmerking kreeg van een voorbijganger:
“Nou, carnaval is al voorbij hoor!”. Zo zijn ze hier. Je went eraan, maar nooit helemaal. Ik woon hier dan ook puur om praktische redenen en niet omdat ik het hier nou zo gezellig vind. Al zijn er gelukkig ook uitzonderingen!
985. Wanneer verbaasde je jezelf?
Onlangs nog, met het portret van Gary Barlow. Met de portrettekening die ik pakweg 2 maanden geleden van m’n vader maakte, had ik m’n eerste realistische tekening gemaakt, persoonlijk vind ik die van Gary beter gelukt en ook realistischer. Als je me deze tekening 3 maanden geleden had laten zien en me had gevraagd of ik dat ook kon maken, had ik zonder meer met “absoluut niet!” geantwoord.
Ik wéét dat ik kan tekenen, al heb ik het pakweg 20 jaar niet meer gedaan, maar tussen ’tekenen’ en ’tekenen’ zit een aardig verschil en realistisch tekenen is totaal nieuw voor mij.
Dus ja, ik heb mezelf daarin behoorlijk verbaasd en ondanks dat ik altijd graag wat bagatelliseer en denk ‘Een ander kan dit vast beter’, weet ik aan de hand van de duizenden likes (ja echt!) en honderden reacties van mensen dat dit echt wel een staaltje vakwerk is waar ik gerust trots op mag zijn.
986. Leen je makkelijk spullen uit?
Nee, nee en nog eens nee! Ik ben vreselijk zuinig op mijn spullen en leen nooit iets uit. Als er hier iemand met kinderen op visite komt word ik al zenuwachtig en ik ben al van kinds af aan iemand die ontzettend zuinig is op haar eigendommen. Of ze nu duur of goedkoop waren. Sowieso houd ik van controle en op het moment dat je iets uitleent, weet je niet wat ermee gebeurt.
Ik kan ook slecht tegen mensen die slordig met spullen omgaan, elke maand wel een kras op het scherm van hun mobiel hebben en vinden dat ‘alles vervangbaar’ is want ‘het is maar materiaal’.
Die kunnen beter niet bij mij thuis komen want ik ben in staat om alles achter slot en grendel te zetten, Grapjes over het feit dat ik mijn spullen bewaak als een iets te strak afgerichte herdershond en nooit iets wil uitlenen worden ook niet gewaardeerd.
Grapjes over het feit dat ik mijn spullen bewaak als een iets te strak afgerichte herdershond en nooit iets wil uitlenen worden ook niet gewaardeerd.
987. Ben je goed terechtgekomen?
Dat vind ik nu zo’n typische uitdrukking die op lucht gebaseerd is. Wanneer ben je dat. Als je een goedbetaalde baan hebt en een Tesla voor de deur? Als je minimaal vijf kids hebt en nooit meer kunt uitslapen?
Ik denk dat ‘goed terechtgekomen’ net zoiets is als geluk. Dat is echt voor iedereen anders. Onlangs zag ik bijvoorbeeld een wat wanhopige tweet van iemand die vond dat ze mislukt was in het leven omdat er mensen jonger dan haar een huis konden kopen en zij niet.
Ik kan me mezelf niet voorstellen in een ander soort leven, heb er ook nooit naar verlangd. Ik heb het prima naar m’n zin in m’n huisje met mijn twee bejaarde huisdieren en ondanks dat ik me, zoals ik hierboven al schreef, een iets warmere omgeving had kunnen voorstellen om mijn dagen in te slijten, kan ik er inmiddels prima mee leven en heb ik ervoor gekozen om redelijk op afstand te blijven van de omgeving waarin ik leef. Geen mensen, geen complicaties zeg ik altijd.
Ik ben opgegroeid in een best vermogend gezin waarin alles kon. Twee vakanties per jaar, dure cadeaus, twee auto’s voor de deur waarvan minimaal één in de categorie BMW/Mercedes, bijna elk weekend wel uit eten en kleding die zeker niet bij Zeeman of Wibra vandaan kwam.
Uiteindelijk leef ik als volwassene van een uitkering, in een sociale huurwoning. Op vakantie ga ik nooit, uitjes zijn er weinig en in mijn kledingkast hangen best wat items van Zeeman. Toch ben ik gelukkig, omdat ik mijn leven heb ingericht zoals ik dat wil, omdat ik veel meer waarde hecht dan goed in je vel zitten en jezelf gelukkig kunnen maken, dan aan dure spullen. Al heb ik wel een zwak voor mooie gadgets en technische snufjes, maar ik kan me meestal inhouden…
988. Wat is je koosnaam voor je partner?
Geen partner, dus ook geen koosnaam. Al blink ik wel uit in het spontaan bedenken van diverse koosnaampjes voor m’n hond Bas. Voor de kat (Molly) is dat gek genoeg een heel stuk minder. Ik noem haar soms tante Pollewop, molletje of zelfs kitten (dat beest wordt over iets meer dan twee maanden 21!). maar voor Bas is de collectie toch aanzienlijk groter.
Van het vrij voor de hand liggende Bassie of Bastiaan tot minder logische keuzes als Bob, terrel (afgeleid van terriër), puppy (gaan we weer), poppy, Jackie, kleintje, fluffy, ijsbeertje, Keesje tippel, Russell (omdat hij een Parson Jack Russell is) en nog een hele rits waar ik nu niet op kan komen. Of hij ernaar luistert? Een aantal ervan wel, maar aangezien hij inmiddels praktisch doof is, moet ik mijn best doen om hem überhaupt naar ‘Bas’ te laten luisteren. Fluitsignalen doen het beter.
989. Wie geeft je altijd een goed gevoel?
Wie mij een goed gevoel geeft, ik denk ikzelf in de eerste plaats. Ik heb de regie over mijn leven en dus ben ik zélf degene die zorgt dat ik me goed voel. Ik geloof er niet in dat je andere mensen nódig zou hebben in je leven om je goed te voelen dat je ‘dood gaat’ zonder liefde en verschrompelt zonder vrienden. Onzin, want ik weet uit ervaring dat het niet zo is. In elk geval niet voor iedereen.
Als ik dan toch iemand anders moet noemen dan mezelf voor deze vraag, kies ik voor mijn Britse ‘mate’ Simon, die er altijd weer in slaagt om me in een deuk te laten liggen met zijn typische Engelse humor. En Gary (Barlow) mag dan ook niet ontbreken in het rijtje, want ik word áltijd blij van die man. Vooral als hij dit soort filmpjes plaatst.
Het hoedje staat je super! die vraag waar jouw eventuele tegenstrijdigheid aan de orde is, deed of doet denken aan ’n paar weken geleden. Inmiddels vraag ik mezelf af of niet iedereen tegenstrijdige tikjes heeft? dat kwam later toen je over een joggingbroek “er zijn grenzen” schreef. Alleen binnen zo’n aardappelzak aan. Ik ga altijd verzorgd naar buiten, tenminste, bijna altijd. Ik flikt het namelijk gerust om als een landloper even naar de supermarkt te gaan. Tegenstrijdig? de ene keer boos worden en de andere keer over hetzelfde euvel je schouders ophalen. Tegenstrijdig? je talenten had ik al is aangekaart en deed je af als “niks bijzonders” en dat mág. Ik mág het gelukkig anders zien en vindt het leuk om te lezen dat je zelf toch ook wel iets ziet in bepaalde dingen die je doet. Bijzonder om er van overtuigd te zijn dat je iets absoluut niet kan en dan tóch wél blijkt te kunnen. Daar is het liegen tegen jezelf. Zwart/wit, mijn stelling, maar het is het wel en je doet er jezelf te kort mee. Ik geloof meteen dat jij niet/nooit liegt. Meteen. Je houdt jezelf voor de gek, dát maak ik er van, in de plaats voor liegen komt “voor de gek houden” ben op zoek naar die man of jongen waar jij (en ik soms ook) soms op Twitter zitten te kletsen. Wilde hem iets laten zien. Ik heb het idee dat hij véél van computers weet en wilde hem iets laten zie. Heb ij volgens mij ook, verstand van computers. Groet,
Peet
Zag dat je nog een reactie tegoed had op deze comment. Soms best handig om je mailbox eens na te lopen. Dank voor het compliment over m’n hoedje!
Ja ik denk dat iedereen wel tegenstrijdigheden heeft. Absoluut niet in joggingbroek naar buiten willen gaan heeft met mijn onzekerheid te maken. Want een joggingbroek is onverzorgd en dus lelijk en ik wil mensen nog niet het kleinste beetje gelegenheid geven om nieuwe manieren te vinden om me te vertellen hoe lelijk ik ben.
Nee ik vind niet dat ik mezelf voor de gek houd. Absoluut niet. Ik heb ze allemaal prima op een rijtje, een hoog IQ. Ik denk na over dingen, dus ik weet hoe de boel in elkaar steekt. Mezelf voor de gek houden is daar absoluut niet op van toepassing.