Terwijl ik de titel van dit bericht typ, zit ik me bijna hardop af te vragen of ‘eerste zomerdag’ wel correct is – meteorologisch gezien – voor een dag net voorbij half mei. Maar ik hou het maar op de vrijheid van de schrijver en omdat het voelde als een zomerdag, vond ik de titel wel passend. Wat ik deed op die eerste zomerdag of lentedag-die-als-zomer aanvoelde? Wat denk je zelf?

Niet binnen zitten in elk geval, al moet ik wel eerlijkheidshalve bekennen dat ik dat tijdens een aantal eerdere mooie dagen de afgelopen week wel heb gedaan. Druk met ‘projectjes’ op de computer. Videobewerking (probleempje met een audiotrack fixen voor m’n moeder), een probleem met het contactformulier op mijn website en nog wat andere random klusjes.

Maar gisteren zat ik dus op de fiets. Ondanks dat ik moe was, ondanks dat ik die nacht maar vijf uur had geslapen (en de nacht ervoor slechts zes). Ik moest en zou fietsen en wilde nu ook eens een flink stuk rijden. Verder dan 35 km. Dat is aardig gelukt, want toen ik rond zes uur weer thuis was, stond er 47 km op de teller en kon ik terugkijken op een fijne en zonovergoten fietstocht.

Fietsen langs het water

Het plan was om een rondje over Vianen te doen. Ik koester een bijzondere voorkeur voor de Lekdijk. Lekker breed, strak geasfalteerd én met mooi uitzicht over de rivier, maar net voorbij Meerkerk besloot ik de route toch maar om te gooien, omdat deze dijk bij meerdere mensen geliefd is en ik daar grote drukte verwachtte. En dat is iets waar ik nou net geen zin in had!

Ik dook dus bij Hei en Boeicop de polder in en ondanks dat ik op het relatief smalle weggetje langs de Linge richting Meerkerk redelijk wat drukte had ervaren en er veel anderen ook op het idee waren gekomen om dáár te gaan fietsen, kwam ik eenmaal in de polder bijna geen mens tegen. Wel zo prettig en een heel stuk rustiger rijden.

Terugkomend op die ‘mensen’, heb ik me een aantal keer behoorlijk zitten ergeren. Terwijl ik mezelf in allerlei bochten wrong om me aan de voorgeschreven anderhalve meter afstand te houden, vonden anderen dat niet nodig en sommigen staken ook niet onder stoelen of banken dat ze mij lastig vonden met mijn brave gedrag. Onaangepast volk moet zich blijkbaar ongestoord onaangepast kunnen gedragen.

Toen een stel op leeftijd zó breeduit over het weggetje reed dat ze bijna op me inreden en ik met gestrekte arm aangaf dat ze afstand moesten houden (maar zonder iets te zeggen), keek de man me eens nijdig aan en spuugde naar me. Ja, dat lees je goed. Stoere vent hoor, op z’n oude dag!

Meerkerk tussen de Margrieten door

De stille polder was een welkome afwisseling, want ondanks dat ik mijn emoties over het algemeen uitstekend onder controle heb, had ik onder meer door die lama-actie mijn kookpunt bereikt en scheelde ‘t niet veel of ik was het stel achterna gegaan en had ze klemgereden. Maar zo ben ik niet, dus schudde ik het van m’n schouders en genoot nog maar eens extra van de brandende zonnestralen op mijn huid.

Hei en Boeicop is een plekje waar ik nog altijd eens doorheen wilde rijden, maar het kwam er nooit van. Nu wel, al was ‘t minder bijzonder dan ik dacht. Toch heeft zo’n boerendorp met veel slootjes en boerderijen wel een bepaalde charme. Vervolgens reed ik door naar Schoonrewoerd, waar ik tijdens één van de vele autotochtjes met Martin eens doorheen ben gekomen en waarvan ik weet dat je daar leuk kunt rijden.

Na het nodige geslinger kwam ik uiteindelijk via Asperen in Leerdam uit, waar ik besloot een pauze te houden (de eerste na 31 km) en wat te eten en drinken te scoren. Ik had dorst, m’n bidon was nagenoeg leeg en mijn maag gaf ook al enige tijd aan wel ontvankelijk te zijn voor wat voedsel.

De bakker was dicht, maar de ijssalon annex cafetaria niet. Ik bestelde een ijsje (‘t eerste van 2020), een slaatje (met het idee dat ik nog enigszins gezond bezig was) en een blikje icetea en at/dronk dat in exact die volgorde op. Beetje vreemd, maar wel lekker!

Genieten aan het water

Ik ben nooit een schrokop geweest, maar moet je toch eerlijk bekennen dat ik echt moeite moest doen om dat ijsje niet in 30 seconden naar binnen te werken. Ik had er zo’n enorme zin in dat ik het bijna met bekertje en al verzwolg. Genieten! Aangezien ik nog zo’n 15 km fietsen voor de boeg had, hoefde ik me over die extra calorieën geen zorgen te maken. Die trapte ik er wel af.

Na de versnaperingen in Leerdam stapte ik op voor de laatste etappe. Via het schattige Heukelum en het nog leukere smalle fietsdijkje aldaar, reed ik over de Zuiderlingedijk naar huis en zoals gezegd stond er toen 47 km ‘op de teller’. Echt moe was ik niet, wel gloeide mijn huid van een paar uur non stop in de zon en was ik ook flink verkleurd en ondanks veel smeren ook licht verbrand op mijn bovenarmen.

Foto’s maakte ik niet veel onderweg, eigenlijk alleen een aantal tijdens het eerste stuk tot aan Meerkerk. Als ik in een goed tempo zit, heb ik geen zin om steeds af te stappen en je kunt ook gewoon genieten van een mooie omgeving zonder obsessief alles vast te willen leggen. 🙂

Dus schudde ik het van m’n schouders
en genoot nog maar eens extra van de
brandende zonnestralen op mijn huid.

Ik was sowieso niet echt moe en dat verbaasde me, omdat 47 km voor mij weliswaar niet héél uitzonderlijk is, maar ook niet alledaags en zeker niet op vijf uur slaap. Ik heb ook het grootste deel van de rit aardig de vaart erin gehad en had ‘s zelfs nog energie over om mijn hoepelkwartiertje te doen, dus ik denk dat conditie is aardig op peil!

Onderstaand nog 2 foto’s van mij. Na even twijfelen dit keer besloten mijn standaard zwarte t-shirt te vervangen voor een hemdje en die keuze heb ik niet betreurd want mán wat was ‘t warm! Aangezien alleen mijn armen nog zon hadden gezien, ging de fles zonnebrand mee op pad en die heb ik veelvuldig gebruikt.

Op de tweede foto zie je mijn linkerarm met een aardig tintje en ook wat rood. Ondanks dat ik niet iemand ben die heel snel bruin wordt, gaat het dit voorjaar toch wel hard en mijn best doe ik er niet eens voor. 🙂

Wat heb jij gedaan op Hemelvaartsdag?