
Opeens was ie daar dan: De BasMobiel. Een karretje om Bas in rond te rijden. Het hoe, wat, waar en waarom lees je vandaag, inmiddels bijna een maand na de datum dat ik ‘m ging ophalen bij een lieve dame in Gorinchem Oost. Een voorwerp wat in korte tijd al onmisbaar is geworden!
Zoals je pas dus al kon lezen, is Bas onlangs 17 jaar geworden. Een bijzonder hoge leeftijd voor een bijzonder hondje. Waar ik onlangs nog een herinnering van een parkentocht van 11 km door Dordrecht tegenkwam van een jaar geleden, is er veel veranderd in een jaar tijd en bestonden onze wandelingen al sinds ongeveer het eind van de winter uit niet meer dan korte rondjes van een kilometer of hooguit twee.

Wandelen met Bas
Op zoek naar vervoer
Toch merk ik aan alles, dat Bas graag buiten is. Als de achterdeur open staat, loopt hij graag in de achtertuin en hij lijkt het buiten zijn nog altijd prettig te vinden. Ik was dus al een tijdje op zoek naar een oplossing om hem toch ook over wat grotere afstanden mee te kunnen nemen.
Ik was al aan het konkelen geweest met een speciale draagtas voor (kleine) honden die ik een keer op internet had besteld. Idee is leuk, maar zelfs een hondje van 6 kilo wordt zwaar als je er een half uur of langer mee loopt en zo’n schouderband gaat naar snijden.
Het was mijn moeder die met het idee kwam op zoek te gaan naar een tweedehands buggy, gewoon één voor kinderen dus. Natuurlijk zijn er ook speciale wandelwagens voor honden, maar die zijn behoorlijk prijzig! En volgens haar zag ze regelmatig mensen die een hondje rondreden in een gewone kinderwagen.
Ik keek rond bij de lokale kringloopwinkel, vroeg hier en daar wat rond en trok uiteindelijk de stoute schoenen aan en zette een oproepje in de Weggeefhoek 0183 op Facebook, met een verhaaltje over de reden waarom ik graag een buggy wilde.
Ondanks dat ik niet direct had verwacht dat daar veel mee zou gebeuren, kwamen er enorm veel reacties op. Een aantal tips waar ik zou kunnen kijken, maar ook al snel een berichtje van een dame die een buggy had staan die ik zo mocht hebben.
Een buggy voor Bas!
En die werd het! Omdat ik door mijn enthousiasme ’s nachts niet kon slapen heb ik midden in de nacht nog een ’thank you’ illustratie zitten tekenen en die de volgende ochtend op een kaart geprint. Een doosje chocolade gehaald, de fietskar aan de fiets gehangen en met Google Maps op m’n telefoon in de stuurhouder, op weg naar het opgegeven adres!
En dan heb je dus een kinderwagen, een buggy in huis. Het was even wennen hoe wat moest, het inklappen van de buggy heb ik zelfs een maand later nog niet helemaal onder de knie, dus meestal laat ik ‘m gewoon uitgeklapt onder de kapstok in de gang staan, maar het wende snel en ook Bas leek het wel prima te vinden.
Aanvankelijk had ik hem erin gezet met de rugleuning omhoog. Maar al gauw ontdekt dat je die dus plat kunt leggen. Vervolgens een reservemandje wat ik altijd onder m’n bed heb staan erin en voilà, kinderbuggy getransformeerd tot hondenbuggy!
Ook het vastmaken van de veiligheidsgordel liet ik na een onhandige poging maar achterwege. Hij draagt altijd een tuigje en zijn riem bind ik vast aan de stangen waar de handgrepen op zitten zodat hij losjes, maar toch ook ‘gezekerd’ in zijn mandje zit.
Na wat proefdraaien en testritjes in huis, in de tuin en een voorzichtig blokje om het huis, toch dezelfde middag al onze eerste echte rit gemaakt. Bas bleef netjes zitten, deed geen pogingen om eruit te springen en leek het wel naar zijn zin te hebben in de nieuwe bolide. Ook een scheve stoep of een hobbelige ondergrond konden hem niet van z’n stuk brengen en zo waren de eerste kilometers met de buggy een feit!
De naam BasMobiel was ook al snel geboren. Het idee kwam gewoon op in m’n hoofd: het klonk lekker, is makkelijker om te zeggen dan Bas-in-de-buggy. Het was m’n Britse maatje Simon die opmerkte dat het maar 1 letter verschilt met BatMobiel. Dat idee beviel wel: een stoer en snel wagentje (dat snel ligt uiteraard wel aan mijn eigen benenwagen), past dus helemaal bij ons!
Kilometers maken
Inmiddels zijn we dus bijna een maand verder en ik durf wel te beweren dat we zeker wel 100 kilometer hebben afgelegd in de tussentijd, terwijl ik tijdens de warmste dagen van de hittegolf niet eens met hem heb gelopen, omdat het ook ’s avonds gewoon nog té heet was om iets overhoop te halen.
Ondanks dat ik een buggy wilde voor de langere afstanden, is hij inmiddels ook op de korte trajecten al een uitkomst gebleken. Met die hitte bijvoorbeeld. Je gaat zelfs een gezonde jonge hond niet midden op de dag uitlaten als het boven de 30 graden is.

Als een koning in zijn karretje!
Maar Bas moet wel vaker plassen en poepen dan een gezonde jonge hond, dus moet ie er toch uit. Warm of niet. Dus zette ik ‘m in zijn wagentje, reed ik ‘m naar de wal (waar altijd schaduw is). Bas uit de buggy, poepen en plassen, inladen en naar huis!
Ook ’s morgens is lopen tegenwoordig vaak een probleem. Hij heeft veel tijd nodig om op te starten en als ik vroeg weg moet en hij echt vóór die tijd uit moet (anders doet ie het binnen), dan heb je dus een probleem als ie niet wil lopen. Dus: hup in de buggy. Zoals ik in de intro al schreef, heeft het wagentje – de BasMobiel – zich in korte tijd al onmisbaar gemaakt. Maar behalve praktisch, is het vooral ook genieten!
Quality time
Ondanks dat de hoge leeftijd van Bas ook wat ongemakken met zich meebrengt (voor hemzelf en ook voor mij), merk ik dat hij nog altijd plezier kan beleven aan dingen en vind ik quality time samen daarom ook heel belangrijk. Het is een oude hond, maar geen lusteloos hoopje ellende. Ondanks zijn beperkingen, merk ik dat hij nog altijd veel levenslust heeft en daarin wil ik hem niet belemmeren, maar juist motiveren.
Het is zo gemakkelijk om te verzanden in verplichte uitlaatrondjes en verder niets dat wil ik niet. We delen al zoveel jaar samen, hebben al zoveel gedaan en meegemaakt, ook in zijn laatste levensfase wil ik dat plezier beleven en samen zijn echt een prioriteit blijft. En daarin is de BasMobiel een soort verbindende factor geworden.
Hij kan op deze manier toch lekker buiten zijn, geurtjes opsnuiven, eens ergens anders zijn poot oplichten dan elke dag bij dezelfde boom op de wal en ik kan sinds lange tijd weer eens echt wandelen, de benen strekken. Bovendien genieten we vooral samen, van elkaars gezelschap. Het versterkt onze band echt!

Samen genieten
Upgrade
Inmiddels heb ik de buggy ook al een kleine upgrade gegeven en er een fietsbelletje op gemonteerd (die ik ook al veelvuldig heb gebruikt) en daar onlangs nog een aantal kleine fietslampjes aan toegevoegd die je met een soort elastiek om een stang kunt klemmen.
Twee met wit licht aan de voorkant en twee rode aan de achterkant. Zodat we ook in het (schemer)donker veilig kunnen wandelen, want ondanks dat ik er liever nog niet aan wil geloven, worden de dagen van lieverlee korter en is het in de wintermaanden rond 4 uur al donker! Aangezien Bas ook nachtblindheid lijkt te hebben en dan liever niet wil lopen, voorzie ik ook de nodige ritjes in het donker, so better safe than sorry!
Reacties
Er was één ding waar ik me wel een beetje zorgen om maakte, namelijk de reacties van mensen. Ik heb een verleden achter de rug waarin uitgelachen, beschaamd, bespot en uitgescholden worden, vaak dagelijkse kost was.
Dat vormt je en laat blijvende littekens achter. En ook een blijvende sluimerende angst. Want wat gebeurt er als ik opeens met een kinderwagen met een hond erin rond ga lopen? Zoiets valt op, gaan ze weer vervelend doen? Word ik weer uitgelachen?
Zullen ze denken dat ik mijn hond als een modepop behandel, ik te lui ben om hem uit te laten? Gaan ze me weer bespotten? Toch had ik me ook direct al voorgenomen dat al zou heel Gorinchem over me vallen, ik hoe dan ook zou gaan lopen. Voor Bas!!
Gelukkig bleven de vervelende reacties uit, op een enkeling na die, met dubbele tong en al, beweerde dat honden niet in kinderwagens horen en weer een andere kerel die me inderdaad maar een lui varken vond dat ik mijn hond in een wagentje rondrijd. En weet je? Eigenlijk deed het me niet veel. Ik weet waar ik dit voor doe en de gemakken voor Bas en het genieten samen, wegen veel meer dan die enkele sneue opmerking.

Bas in de buggy
Maar zoals gezegd reageren de meeste mensen leuk. soms zelfs bijzonder. Zo was er een jongen van pakweg halverwege de twintig die oprecht geïnteresseerd vroeg of Bas op leeftijd was en vervolgens begon te vertellen over zijn eigen kat die inmiddels 17 is en niet meer op de bank kan springen.
Dat hij een hele stellage van stukken tapijt had gebouwd zodat zijn beestje toch lekker op de bank kon gaan liggen. Hartverwarmend vind ik dat. En bijzonder. Zo’n stoere kerel waarvan je zoiets niet verwacht. Not everything is what you think. Goede levensles!
En geloof het of niet, maar meneer lijkt ook al aardig aan zijn fanbase te werken vanuit de BasMobiel, er zijn steeds meer mensen die hem herkennen en gisteren was ik nog maar amper de deur uit voor een avondrondje, toen ik staande werd gehouden door twee vriendelijke jongemannen waarvan één direct van wal stak.

Buggy met fietsbel
“Klopt het dat hij echt zo oud is? Want dat heb ik gehoord!” Ik moest lachen, vertelde iets over Bas en zei dat ik nu wel benieuwd was hoe hij dan wist dat mijn hondje zo oud was. Ik had hem nog nooit gezien. Nou, zijn vriendin volgde me op Facebook en daardoor wist hij het ook. Nog even en Bas moet handtekeningen (pootafdrukken) gaan uitdelen!
Al met al zorgt de komst van de BasMobiel voor veel mooie momenten, positiviteit en verbinding met Bas en zelfs met andere mensen. Ik heb al zoveel leuke reacties en bijzondere verhalen gehoord dat ik serieus overweeg om al die ‘encounters’ eens op te schrijven en er een soort boekje van te maken.
Heb jij weleens een hond in een wandelwagen gezien?
Hij zit echt als een prins in z’n BasMobiel, genieten voor 2 🤗
Ja dat is ’t zeker!
wat een succes story😍
superleuk om te lezen en is inderdaad een leuk idee, om van al die verhalen en reacties een boekje te maken.
Hou me op de hoogte😀
Groetjes
Dank je voor je reactie Marjoleine! En ja dat is het zeker. We gaan elke dag wandelen. De ene keer een kort stukje, dan weer een heel eind.
Heerlijk te lezen hoe jij voor die goeie Bas zorgt.
Dank je, ik doe mijn best om hem zo’n fijn mogelijke oude dag te geven!