Het is inmiddels al drie weken geleden, maar omdat ik de laatste weken amper iets aan m’n blog heb gedaan, kwam dáárover schrijven er ook niet van. Nou ben ik niet van plan om er een gewoonte van te gaan maken om na elk kappersbezoekje een artikel daaraan te wijden, maar de laatste keer was voor mijn doen een redelijk drastische verandering en daar wilde ik dan toch wel wat over kwijt!

Begin dit jaar is er een aardig stuk van m’n haar af gegaan, iets met slechte punten en dat ’t beter was om er een stuk af te halen, zodat het gezond langer kon groeien. Langer werd het inderdaad, maar niet gezonder. De reden is naar alle waarschijnlijkheid geweest dat ik mijn haar bijna twee jaar lang zelf heb gekleurd.

Ik zat rond die tijd wat krap bij kas (nog krapper dan wat normaal is bij een uitkering) en besloot de nogal prijzige kappersbezoekjes voor kleuringen achterwege te laten en het zelf te gaan doen met een pakje haarverf. Naar mijn idee maakte dat toch geen verschil, behalve dan dat de kapper mijn haar kleurde met highlights en ik gewoon de kwast erop zette en de boel vol papte met blondeer spul.

Nu is blonderen sowieso niet goed voor je haar, maar ik weet nu dat de haarverf die in pakjes wordt verkocht, een hoger percentage waterstofperoxide bevat dan dat de kapper gebruikt en tja, hoe meer van dat goedje, hoe beroerder ’t is voor je haar.

En dat merkte ik duidelijk! Mijn haar was erg breekbaar, zat nog maar zelden écht goed en ondanks dat ik het behandelde met ladingen haarserums en haarmaskers, bleef het droog. Op onderstaande foto die ik nog een tijdje als profielfoto heb gehad, kun je best duidelijk zien dat mijn punten echt een stuk dunner waren dan de rest.

Dunne haarpunten

De vorige keer bij de kapper, dat is in mei geweest, ook al lang geleden, is er een centimeter vanaf gegaan. Meer dan genoeg vond ik. Nu ik na bijna 4 maanden weer een afspraak maakte om te knippen, terwijl ik blij was dat ik eindelijk wat langer haar had, sprak de kapster zich uit over de niet al te beste staat van mijn punten. Oeps!

Ze gaf me de keuze om opnieuw een centimetertje eraf te halen of een langer stuk te knippen, zodat het weer een stuk gezonder zou zijn. “Dunne punten worden nooit lang, die breken gewoon af” zei ze en hoeveel pijn het ook deed, ik snapte haar punt en liet haar na flink wat aarzeling ruim 6 cm van m’n haar afknippen.

Dat lijkt niet veel, maar aangezien mijn haar toch al niet héél lang was, zit je dan gelijk op een soort schouderlengte en dat was nu nét wat ik niet wilde! Toch ging de schaar erin en had ik opeens korter haar. Thuis zag ik nog iets wat ik niet mooi geknipt vond, dus na enige aarzeling daarover gebeld en ik kon de volgende dag terugkomen.

Toch zat het nog steeds niet naar m’n zin. Als ik dan een tijdlang met korter haar rond moet lopen, is het wel zo fijn als het dan ook nog een beetje leuk zit, anders is het dus dubbel pech. Ik heb wat kortere plukken aan de voorkant en wil die altijd geleidelijk af laten lopen naar het langere deel. Nu had ik aan één kant een korte pluk en dan opeens een langer stuk en dat zag er echt heel gek uit.

Ongelijke plukken in m’n haar

Ondanks dat ik eerst vond dat ik er maar mee moest leren leven, ging ik me er steeds meer onzeker door voelen en heb ik uiteindelijk nóg een keer een berichtje gestuurd en uitgelegd wat er aan de hand was. Zodoende zat ik een dag later voor de derde keer in een week tijd in de kappersstoel en het is nu wel naar tevredenheid.

Het blijft lastig als je thuis pas echt goed kunt zien hoe je haar zit en ik voel me er altijd vervelend over om ’terug te gaan’, maar een knipbeurt of een kleuring is net zo goed een ‘product’ als dat je iets in een winkel koopt. Het moet gewoon goed zijn.

Als bedankje voor het feit dat de kapster zelfs de derde keer de tijd voor me nam en niet de boel afraffelde, heb ik een illustratie getekend en die op een kaartje geprint. Ik had ‘m in de bus gestopt, maar later bleek dat die van een appartement was, want de kapsalon heeft dus geen brievenbus. Moet je maar net weten. Kaartje dus weer opnieuw geprint en geschreven en die de volgende dag zelf gaan brengen.

Kaartje voor de kapper

Nu we 3 weken verder zijn kan ik zeggen dat dat haar zo snel mogelijk weer terug mag groeien. Ik vind de huidige lengte véél bewerkelijker. Elk knikje of pluisje zie je, omdat zulke dingen door de korte lengte meer opvallen. Dit is dus zéker niet een kapsel waarvan ik denk: “Misschien laat ik het maar zo” want ik voel me gewoon niet prettig bij deze lengte. Maar soms moet je ergens wat voor over hebben.

Aangezien ik vanaf nu mijn haar ook weer bij de kapper laat kleuren (de laatste keer dat ik ’t zelf heb gedaan was half mei, dus al best lang geleden), is de kans dat mijn punten weer zo poreus worden wel kleiner. Volgens de kapster is er nog altijd een stuk van mijn haar wat nog altijd niet optimaal gezond is, maar dat heeft tijd nodig.

Het gaat wel weer meer geld kosten dus, maar aangezien mijn haar altijd zo’n beetje het enige aan m’n uiterlijk was waar ik nog enigszins tevreden over was, moet ik er gewoon maar in willen investeren. Zo kun je het ook weer zien! De laatste tijd was mijn haar ook een bron van onzekerheid geworden en dat wil ik liever voorkomen.

Nieuw kapsel

  • wp_statistics_words_count: 989