Tweeduizendtwintig was zonder meer een opmerkelijk jaar. Voor de één dramatisch, voor de ander gewoon ‘anders’. Ik prijs me gelukkig dat ik in de ‘anders’ categorie viel. Mijn jaar was niet per definitie slecht of één die ik snel wil vergeten. Ik zou ‘t sowieso zonde vinden als je een compleet jaar zou willen vergeten. Alsof elke dag, elke minuut ervan verspilde tijd is geweest, verspilde energie. Daar geloof ik niet in.

Dit jaar was voor mij wat saaier dan andere jaren: Minder uitjes, minder mooie plekken gezien. Maar aan ‘t uitblijven van dingen als uitjes en feestjes was ik al ver voor corona gewend geraakt, omdat de vriendschap met Martin in de laatste maanden van 2019 tot een einde is gekomen en hij de enige was met wie ik vaak dingen ondernam.

Toen corona kwam, was ik er dus al lang aan gewend om bijna nooit meer bekenden te zien, nooit bezoek te hebben en niet meer naar uitjes, feestjes of restaurants te gaan. Buiten dat om leef ik al jaren redelijk geïsoleerd, heb ik amper sociale contacten, geen baan, clubs of verenigingen waar ik lid van ben. Dan is de impact gewoon niet zo groot.

Zo zie je maar, elk nadeel heeft z’n voordeel. De HEMA en de bakjes koffie die ik daar met regelmaat ging drinken, is denk ik het enige wat ik écht heb gemist dit jaar. Fietsen en wandelen kon ik blijven doen, evenals dingen waar ik thuis mee bezig ben.

Ik heb geen corona gekregen en er is ook niemand die ik goed ken die er erg ziek van is geworden. Mijn moeder heeft het in november gehad, maar als ze niet was getest, had ze gedacht dat het gewoon een lichte verkoudheid was. Veel mensen hebben het geluk om niet erg ziek te worden, maar helaas is er ook een grote groep dit dat dus wél wordt of erger. En dat hou je toch in je achterhoofd.

Na een veel te lange inleiding ga ik verder met waar dit artikel over gaat, namelijk een terugblik per maand op het afgelopen jaar. Omdat dit jaar nu eenmaal anders was dan andere jaren, wilde ik daar ook wel iets van aandacht aan besteden, vandaar de wat meer uitgebreide inleiding. Ik hoop dat je het leuk vindt om mijn terugblik te lezen!

Lingehaven Gorinchem

januari

De maand begon rustig en op 12 januari vierde ik mijn 45e verjaardag met een handjevol visite en taart. Ik kreeg van m’n moeder een nieuwe lamp voor bij de eettafel die ik zelf had uitgekozen, maar zelfs nadat ik twee verschillende modellen had besteld, bleek het idee wat ik had (zo’n grote booglamp) niet te werken in mijn woonkamer en heb ik alles weer teruggestuurd en ging ik verder denken wat ik dán als verjaardagscadeau wilde.

Verder ben ik bezig geweest met onderhoud en optimalisaties van m’n blog en werd ik de dag na m’n verjaardag ziek. Iets wat lang duurde en achteraf gezien erg veel op corona leek, maar op dat moment was dat nog niet zo bekend in Nederland.

Ik ben best ziek geweest, heb erg veel last van hoesten en benauwdheid gehad, wat zelfs een keer tot een ‘spoedje’ naar de huisarts heeft geleid. Ik had geluk dat m’n moeder op dat moment hier was. Pas halverwege februari was ik weer de oude.

februari

Februari begon met een snel tripje naar Dordrecht. Soms heb ik mijn zinnen ergens op gezet wat ik dan gewoon móet hebben. Daar was dit ook een voorbeeld van. Toch was het sowieso weer leuk om de stad te zien, was er lang niet geweest!

Sinds november 2019 was ik een paar keer naar ‘t ziekenhuis in Dordrecht geweest voor een afspraak bij KNO-arts en een MRI scan, omdat ik het idee had dat m’n tinnitus erger was geworden en ik me daar best wel zorgen om maakte.

Helaas bleef het daar niet bij en wilden ze ook nog een andere scan maken, die dus voor februari gepland stond. Uiteindelijk bleek er niks aan de hand en áls de tinnitus al erger zou zijn geworden, is de kans dat dit iets ernstigs als onderliggende oorzaak heeft, echt verwaarloosbaar. Dat stelde me gelukkig gerust!

Verder ging ik pannenkoeken eten met mijn moeder, ging er een flink stuk van m’n haar af bij de kapper, schreef ik iets over Valentijnsdag, ging ik nog verder met verbeteringen doorvoeren op m’n blog en kreeg ik uiteindelijk een nieuwe iPad voor mijn verjaardag, waar ik al heel veel plezier van heb gehad!

iPad 2010 met Apple Pencil

maart

Het grote hoogtepunt van maart was dat ik dankzij mijn nieuwe iPad kon beginnen met tekenen in ProCreate. Iets wat ik al een tijd wilde, maar wat op mijn oude iPad (tweede generatie, dus echt best oud) gewoon niet mogelijk was. Ik maakt de ene na de andere tekening en illustratie en herontdekte mijn creativiteit.

Het jaar ervoor had ik het tekenen weer opgepakt na ruim 20 jaar, maar ik blijk digitaal tekenen véél fijner en leuker te vinden. Vooral omdat je kan inzoomen op je werk en ik op papier vaak zicht tekort kwam, wat voor frustratie en voor veel hoofdpijn zorgde.

Verder werd het voorjaar al voorzichtig zichtbaar en bezocht ik Intratuin in Sliedrecht. Ik wandelde en tekende veel, kreeg van m’n moeder het oude horloge van opa, schafte na lang dubben een SSL certificaat aan voor m’n blog en corona stak z’n venijnige kopje op in Nederland. En wij met z’n allen maar denken dat we daar met een paar maanden wel weer vanaf zouden zijn… Het resulteerde bij mij wel in iets moois, een kaartenprojectje.

april

Ik ging verder met mijn kaartenprojectje, wat op een gegeven moment een beetje uit de hand begon te lopen. Mijn huis leek wel een drukkerij! Na een paar weken ben ik ermee gestopt omdat het een aardige kostenpost begon te worden en iedereen inmiddels wel van de eerste corona-schrik was bekomen. Om dan kaartjes te blijven verspreiden is toch een beetje een boter na de vis idee, vond ik.

Van de schrik bekomen of niet, corona was in rap tempo deel van ons dagelijks leven uit gaan maken, met alle nieuwe regels en beperkingen die erbij hoorden. Als ik ‘t goed heb begrepen, is anderhalvemetersamenleving ook hét woord van 2020 geworden volgens Van Dale. En dat gaf stof tot nadenken waar ik over schreef.

Verder probeerde ik voor het eerst dalgona coffee, kwam het fietsen ook weer lekker op gang nu de temperaturen aangenamer werden, genoot ik van een paasdiner op afstand met m’n moeder en maakte ik een begin aan de tekening die ik nog steeds als mijn pronkstuk van 2020 beschouw. Ook maakte ik een rits nieuwe illustraties.

Paasdiner

mei

In mei vierde ik de 20e verjaardag van mijn blog, genoot ik van prachtige lentedagen en de nodige fietstochtjes. Wandelen deed ik daarentegen nauwelijks, omdat Bas sinds een tijdje niet echt meer wilde lopen en we daardoor niet verder kwamen dan een paar korte rondjes per dag. Wat ik jammer vond, want ik miste het wandelen. Zeker nu er behalve wandelen en fietsen niet veel meer mogelijk was.

Verder ging ik naar het ziekenhuis voor het jaarlijkse borstonderzoek (alles was in orde), schreef ik iets over vrijheidsdag inclusief zelf getekende illustratie en legde ik eindelijk de laatste hand aan mijn realistische portrettekening van Gary Barlow. Waar ik nog altijd heel trots op ben, omdat dit voor mijn gevoel wel het hoogst haalbare is van wat ik kan op het gebied van tekenen en dat ik überhaupt niet had gedacht dat dit me zou lukken!

juni

Nu ik bijna op de helft van het jaar ben, realiseer ik me pas dat mijn jaar eigenlijk in grote lijnen uit niet veel meer bestond dan fietsen, wandelen (pas in de laatste maanden van ‘t jaar) en tekenen. En dan toch zoveel tekst weten te produceren!

In juni fietste ik 200 km in een week, genoot van prachtig zomerweer, bracht een bezoek aan het graf van mijn vader in Veen en kocht wat nieuwe spulletjes. Ook met tekenen hield ik me weer bezig, onder meer een Take That logo in glas.

juli

De maand begon met de 21e verjaardag van mijn kat Molly en een overzichtje met wéér een hele rits nieuwe illustraties. Verder maakte mijn moeder een nieuw vliegengordijn voor de achterdeur, knutselde ik weer wat aan mijn blog, ging ik diverse keren met Bas in de fietskar op pad, fietste ik sowieso weer de nodige afstanden en ontdekte ik het maken van gif-animaties in ProCreate.

Het hoogtepunt van juli was denk ik wel dat ik aan de hand van een oproepje in een Facebookgroep, van een lieve dame een buggy kreeg om Bas in rond te rijden. Het wagentje werd in korte tijd echt onmisbaar!

Bas op het strand

augustus

De maand augustus stond in het teken van een heuse hittegolf. Toch bleef ik doorgaan met fietsen en ook geen lullige afstanden. Ik vond ‘t een goede training. Bas vierde zijn zeventiende verjaardag en ondanks dat we vanwege corona het traditionele tripje naar de pannenkoekenbakker moesten laten schieten, heb ik er wél een feestje van gemaakt.

Blij als ik was met de buggy – die ik al snel omgedoopt had tot BasMobiel – gingen we bijna elke dag uit wandelen. Ik genoot dat ik eindelijk weer ‘ns echt de benen kon strekken en Bas leek het ook erg goed naar z’n zin te hebben in zijn nieuwe bolide.

Ondanks het hete weer bleef ik ook tekenen, waar mijn iPad het soms moeilijk mee had want hij wordt best warm als ik lang in ProCreate bezig ben en met een temperatuur van rond de 30 graden, had hij het zwaar te verduren. :-) Ook ging ik eindelijk weer eens kajakken en heb ik voor het eerst in jaren gezwommen. In de Waal bij Slot Loevestein.

september

Begin september kreeg ik mijn eerste coronatest. Ik was niet echt ziek, had ook geen heel specifieke corona-symptomen, maar voor de zekerheid toch een test laten doen. Negatief. Vervelend was dat mijn fiets nét op dat moment bij de fietsenmaker stond voor reparatie, dus moest ik op een gammele leenfiets een eind fietsen.

Verder ging ik voor ‘t eerst sinds lange tijd weer eens met de pont en nam Bas mee naar Woudrichem voor een wandeling aan de overkant van de rivier. Ik begon te wennen aan het dragen van een mondkapje en bezocht twee corona-proof evenementen in de regio.

Ook schreef ik over zelfbeeld versus selfies, had ik gedoe met de in juni aangeschafte Sudio hoofdtelefoon waar ik juist zo blij mee was en tekende ik een serie illustraties voor kaartjes die ik m’n moeder stuurde, nadat ze was geopereerd voor een nieuwe heup.

oktober

Ik maakte opnieuw een portret van Gary, maar dit keer in een totaal andere stijl en voor iemands verjaardag, daarnaast produceerde ik ook weer de nodige illustraties. Verder werd de herfst echt goed zichtbaar, ben ik een paar keer met Bas naar de dierenarts geweest omdat hij een zeer oogje had en ging er weer een flink stuk van m’n haar af. Wat ik liever niet wilde, maar het was blijkbaar wel hard nodig.

Matching jassen!

november

De maand november was qua weer zeker geen onaardige maand, dus ik heb best veel gewandeld. Bas in z’n buggy en ik erachter. Ik vind het ook erg leuk om thee of zelfs een trommeltje met boterhammen mee te nemen om onderweg te lunchen. Toch het gevoel van een uitje, maar vlakbij huis. Bas krijgt dan uiteraard ook lekkers.

Ik schreef ook weer eens iets over mijn angststoornis én over fan zijn van Take That. Op 13 oktober werd ik wakker met hoofdpijn, die uiteindelijk pas na 6 weken over is gegaan. Begonnen als een voorhoofdsholteontsteking en overgegaan in spanningshoofdpijn.

Ik zat deze maand weer bij de kapper, dit keer om mijn haar ietsje donkerder te laten kleuren. Nog steeds lichtblond, maar wel wat natuurlijker. Tot slot fietste ik weer eens naar m’n moeder in Andel én ging ik voor het eerst in een jaar met de trein. Eind van de maand had ik een coronatest, gelukkig weer negatief.

december

Zo’n jaar is toch altijd weer voorbij voor je er erg in hebt. Dat merk ik gek genoeg altijd vooral aan de maandmappen waarin ik mijn foto’s opsla: het zijn er zo weer een heel stel. December begon met Sinterklaas vieren bij m’n moeder wat supergezellig was. Ook maakte ik op verzoek niet één, maar zelfs 2 headers voor Take That/Gary Barlow fan-pagina’s, die inmiddels ook op de desbetreffende pagina’s te zien zijn (hier en hier).

Ik deed mee aan een actie om geld in te zamelen voor Hulphond Nederland en raakte helemaal in de ban van het maken van lakzegels. Verder tekende ik een gezellig rendier voor mijn kerstkaart, die ook als kaartjes heb gedrukt en verstuurd. Op eerste kerstdag kwam mijn moeder gourmetten en hebben we heerlijk gegeten. Ook had ik last van vermoeidheid omdat ik door onrust van Bas slecht sliep.

In de laatste dagen van het jaar zette ik het verlichte station in Arkel op de foto, deed ik achterstallige klusjes, bakte voor ‘t eerst appelbeignets (in de koekenpan) en tekende een illustratie voor nieuwjaar.

Hoe ik terugkijk op 2020? Niet per definitie slechter dan andere jaren. ‘Anders’ is denk ik het juiste woord, als ik puur kijk naar hoe het jaar voor mij persoonlijk is geweest. En daarmee realiseer ik me dat ik me gelukkig mag prijzen!