Terwijl we nu in een soort tweede fase van de winter lijken te zijn beland, was dat vorige week en met name de eerste helft van de week wel anders. Overdadige zonneschijn en temperaturen die zelfs midden in de zomer niet zouden misstaan. En dan kan ’t zomaar gebeuren dat je spontaan een stukje verder loopt dan gewoonlijk…

Eigenlijk was ik al van plan geweest om dit artikel in die bewuste week te schrijven, maar zoals dat wel vaker gaat, kwam dat er niet van. Aan de andere kant is ’t juist wel grappig om nu terug te blikken, omdat het contrast qua weer niet groter had kunnen zijn. Schrale troost, dat mooie weer komt echt wel weer. Nog een paar maandjes, dan zitten we zeer waarschijnlijk collectief te puffen dat het zó heet is!

29 maart – Rondje Lingebos

De maandag begon praktisch zoals elke andere maandag: Naar de markt om aardbeien te scoren en rond het middaguur ben ik op de fiets naar Albert Heijn geweest om wat boodschappen te doen, onder meer wat spullen voor het paasdiner met m’n moeder wat voor zondag gepland stond.

Het was pas rond een uur of 3 ’s middags dat ik bedacht dat ik wel zin had in een wat langere wandeling met Bas. Aanvankelijk om een kaartje te posten bij een kantoor waar ik de vrijdag ervoor gratis een 19 inch beeldscherm had mogen ophalen en omdat we toch die kant op gingen, had ik een rondje McDonald’s in gedachten, om daar koffie te halen voor onderweg en dan via de andere kant weer terug.

Koffiepauze

Dat was ook zoals de route aanvankelijk ging en de McCafe was erg lekker. Toch begon het op de rotonde een stukje verderop te kriebelen om door te lopen naar het Lingebos. Volgens Google Maps zou dat nog een kleine 2.5 km verder zijn en na enige twijfel toch gedaan. Eenmaal aangekomen, stond er 6.5 km op de teller en we moesten dus ook nog terug naar huis. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Ik ging altijd heel graag met Bas naar ’t Lingebos, hij in de fietskar en ik op de fiets. Maar buggy én hond gaan niet samen in mijn kleine fietskarretje, dus erheen lopen is dan de enige mogelijkheid die overblijft. En dat is dus best een aardige afstand.

Ondanks dat we in het bos een relatief klein rondje hebben gedaan omdat we ook nog terug moesten, was het fijn om daar met hem weer eens te zijn en hebben we op een bankje vlakbij een waterplas even uitgerust en de meegebrachte versnaperingen genuttigd. Snoepjes voor Bas en een energiereep en pakje appelsap voor mij.

Mooi plekje in het Lingebos

De terugweg is op de één of andere manier altijd wat minder leuk dan de heenweg, dus toen we richting huis gingen, heb ik aardig de pas erin gehad en snelheden van rond de 8 km/pu behaald. Ik heb al vaker ontdekt dat je met zo’n buggy gemakkelijk een eind weg loopt en iets als snelwandelen soms bijna vanzelf gaat. We liepen de route terug die ik al gepland had en kwamen uiteindelijk uit op 12.5 km. Niet verkeerd!

31 maart – Rondje Woudrichem

Nadat ik dinsdag even wat rustiger aan had gedaan, gingen we woensdag weer op pad. Dit keer was de lange wandeling wél gepland en gek genoeg voel ik dan opeens ook de drang om allerlei voorbereidingen te treffen. De rugzak die tegenwoordig standaard aan de achterkant van de buggy hangt, was er gewoon zwaar van!

Ik liep al een paar weken met het idee om weer eens een rondje Woudrichem te doen. Via de Merwedebrug naar Woudrichem lopen en dan met de veerdienst terug naar huis. Goed voor ruim 10 km. Ik had ook willen proberen of ik met de buggy in de uiterwaarden kon komen (daar lopen paadjes die prima begaanbaar zijn), maar ik kwam niet door het draaihek met de BasMobiel, dus zijn we gewoon over de dijk gelopen. Ook leuk.

Het was vorige week woensdag echt zomers te noemen en zelfs in m’n t-shirt had ik het aardig warm. Ik had Bas z’n truitje al uitgedaan en hield zijn voetjes koel met wat water uit de drinkfles die ik óók altijd bij me heb.

Geloof me, die buggy is van alle gemakken voorzien. Van een bekerhouder tot een opvouwbare drinkbak, waterfles, snoepjes, een handdoekje, pleisters, eten en drinken, handschoenen. Name it en ik heb het bij me.

In Sleeuwijk belde ik m’n moeder of ze het leuk vond om naar Woudrichem te komen zodat we daar samen een ijskoffie bij de ijssalon zouden kunnen halen als ik daar was aangekomen. Dat plan viel in goede aarde en we kwamen ongeveer tegelijkertijd aan. M’n moeder op de fiets en ik lopend. We hebben de ijskoffie een stukje verder op een muurtje opgedronken en niet veel later was het tijd om richting pont te gaan.

De totale afstand voor deze wandeling kwam, inclusief het stukje vanaf de pont naar huis, uit op 11.5 km. Gek genoeg was ik er nu helemaal niet zo moe van, wat misschien ook komt omdat ik een stuk rustiger heb gelopen omdat het gewoon wat te warm was om te gaan lopen snelwandelen. Gewoon rustig aan wandelen kan ook best fijn zijn!

Alles bij elkaar zat ik woensdagavond dus al op een totaal van 37 wandelkilometers voor die week, geen gekke score aangezien dat meestal ongeveer mijn gemiddelde voor een hele week is. Het totaal van de week is rond 55 km uitgekomen.

Wandel jij ook graag?