Het weekoverzicht is rijkelijk laat, maar daar heb ik dan ook een goede reden voor. Al heb ik die natuurlijk niet eens nodig, want ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Maar zoals je weet is Molly afgelopen weekend dus overleden en dan lijken gek genoeg de dagen opeens ook niet meer op wat ze normaal zijn.
Buiten de verdrietige gebeurtenis met Molly om, heb ik een rustige en goede week gehad. Zachtjes aan kon ik wat langer lopen nadat ik sinds het Moederdagweekend flinke rugpijn had waardoor ik ook niet echt kon wandelen en ik maakte met name in de avond wanneer het opklaarde, een aantal fijne wandelingen met Bas.
maandag 17 mei
Ik kwam een tijdje geleden op AliExpress dit schattige stoffen armbandje met aardbeien erop tegen en als echte aardbeienfan, moest ik die natuurlijk hebben. Ik hou sowieso van stoffen armbandjes en deze kostte ook nog eens geen twee euro.
De tweede foto doet pijn om te zien. Ogenschijnlijk zo’n normaal beeld, iets wat ik wel vaker heb gedeeld op mijn blog of mijn socials. Bas en Molly op schoot. Zo’n vreemde gedachte dat Molly er gewoon niet meer is, terwijl ik vaak heb gedacht dat ze zelfs Bas zou overleven, omdat hij tenslotte al langer last van ouderdomsklachten heeft.
dinsdag 18 mei
Een foto van Bas en mij op een bankje voor de molen. Lekker in het avondzonnetje. Op de tweede foto zie je mijn haar zoals ik het momenteel graag draag. Met twee van die gedraaide plukken naar achter, die ik dan vastzet met een klemmetje en/of speldjes. Op die manier draag ik mijn haar toch los, maar hangt het minder in mijn gezicht. Praktisch en staat nog best leuk ook.
woensdag 19 mei
Een tijdje geleden had ik twee kitjes besteld waarmee je bijvoorbeeld een pootafdruk van je huisdier kunt maken, maar zonder geknoei met inkt. Deze waren dinsdag met de post gekomen en ik heb het woensdag uitgeprobeerd. Ook al zo’n raar idee dat ik dus wél een pootafdruk heb van Molly, maar haarzelf niet meer. Wat dat betreft hadden die kitjes ook geen week later moeten komen.
Verder een zwart-witfoto van de fontein op de Grote Markt, waar ik een poosje met Bas heb gezeten met een beker koffie. Het artwork op de derde foto spotte ik ergens in de stad en tot slot een foto die ik maakte tijdens een avondwandeling met Bas.
donderdag 20 mei
Ik vind het zo heerlijk als Bas graag bij me wil liggen. Ik noem hem tegenwoordig dan ook regelmatig ‘knuffelpup’. Zoals je weet is hij al héél lang geen pup meer, maar het klinkt gewoon leuk en knuffelig is hij zeker! Wat ik verder donderdag heb gedaan, weet ik eigenlijk niet meer precies. Weinig bijzonders waarschijnlijk.
vrijdag 21 mei
Tussen de buien door een paar wandelingen gemaakt. Nog geen lange afstanden, maar de 5.5 kilometer is al wel voorbij gekomen, dus ik ben blij dat ik weer een beetje uit de voeten kan. De rugpijn is nog steeds niet helemaal weg en ik merk dat ik nog wel moet oppassen, maar ik kan tenminste weer wat en dat stemt me positief!
zaterdag 22 mei
Ik schreef er zaterdag al over, dat Molly is overleden. Het ging ‘s morgens niet goed met haar, het leek alsof ze een beroerte had gehad en ik wist direct dat het mis was. Ik zorgde ervoor dat het haar aan niets ontbrak.
Ze heeft nog uren op schoot gelegen en kreeg alles wat ze lekker vond, inclusief snoepjes, melk en een paar stukjes kaas. Ook at ze haar laatste maaltje vlees, waar ze nog met smaak van heeft gegeten.
zondag 31 mei
Zondag was een rare dag. Vanaf het moment dat ik m’n ogen open deed tot ik naar bed ging, ben ik actief geweest met allerlei klusjes, kasten uitmesten, uitruimen en opnieuw indelen en tussen de bedrijven door ook nog bijna 8 km gewandeld met Bas.
Tijdens een wandeling rond zes uur had ik opeens niet te stuiten zin om friet te halen bij de cafetaria waar we in de buurt waren en dat heb ik gedaan. Lekker frietjes eten op het terras met Bas bij me.
Ondanks de rare dag en het verdrietig over Molly, kon ik daar toch ook wel van genieten. Wat betreft bezig zijn: Dat is mijn manier om dingen te verwerken. Ik kan me niet goed uiten, dus gooi ik het fenomeen ‘afleiding’ in de strijd.
Wat een leuke week! En wat cute, die hondenpootjes afdruk.
Helaas was m’n week dus wel wat minder leuk door het overlijden van mijn kat, maar ik was inderdaad blij dat ik nog zo’n pootafdruk heb kunnen maken. De grote is van m’n hondje, de kleine van m’n kat, die nu dus dood is.