Zoals je weet ben ik gék op aardbeien en ik eet aardig wat kilo’s weg in een jaar tijd. Het fijne van aardbeien is dat ze niet alleen erg lekker zijn, maar ze ook op heel veel manieren te verwerken zijn in of op je eten én ze bevatten heel weinig calorieën. Dus lag het voor de hand om een illustratie te tekenen van mijn favoriete zomerfruit!
Het grappige van sommige illustraties is dat ze er vaak moeilijker uitzien dan ze zijn om te maken. Let wel: sommige, want je moet niet denken dat iets als het portret van Gary Barlow waar ruim 40 uur werk in zit, eenvoudig was om te tekenen.
Maar deze aardbei was een stuk minder lastig te tekenen dan ik dacht en met name de kuiltjes met zaadjes erin. De vorm is tenslotte vrij eenvoudig. Het is niet mijn bedoeling geweest om er een super realistisch ogende aardbei van te maken, het moet wel een illustratie blijven en niet een soort fotokopie worden.
Ik heb er in totaal 3 uur aan gewerkt, wat voor een toch best gedetailleerde illustratie met veel lichten en schaduwen, belachelijk snel is. Dat was dus een mooie meevaller, al teken ik natuurlijk niet om ergens zo snel mogelijk mee klaar te zijn!
Sterker nog, ik denk soms dat ik ergens bijvoorbeeld een uur of twee aan besteed heb, terwijl het er inmiddels vier zijn. Ik ga volledig op in mijn bubble en dan vliegt de tijd! Ik ben dan ook echt blij dat ik het tekenen na al die jaren (lees: sinds mijn kindertijd) weer herontdekt heb, want het is een fijne manier om te ontspannen.
Ik vind het overigens ook mooi om mijn illustraties gedrukt te zien, dus print ik ze soms uit als kaartje. Niet om zelf te houden, maar om aan iemand te geven. Ik vind ’t erg leuk om mensen kaartjes te geven en zeker als ik iets zelf heb gemaakt.
Ik ben dan ook echt blij dat ik het tekenen na al die jaren weer herontdekt heb, want het is een fijne manier om te ontspannen.
De aardbei-illustratie heb ik ook op een kaartje geprint en gaf ik aan de mensen van de fruitkraam waar ik al jaren wekelijks mijn geliefde zomerkoninkjes haal. Ze waren er blij mee en toen ik de week erop weer aardbeien ging halen, kwam het kaartje opnieuw ter sprake. Heeft blijkbaar indruk gemaakt.
Ik heb overigens een manier ontdekt om kaartjes een glanzend laagje te geven, net als veel kaarten die je kunt kopen. Namelijk door er transparant kaftpapier op te plakken! En soms maak ik de hoekjes rond met een speciale pons. Daar zit natuurlijk wel meer tijd en werk in dan alleen printen, maar het geheel ziet er toch nét wat mooier uit vind ik.
Het nadeel van kaartjes die er ‘professioneel’ uit zien, is dat ik al vaak heb gemerkt dat mensen inderdaad denken dat het iets uit een winkel is. Al ver voordat de ronde hoekjes en kaftpapier hun intrede deden. De eerste paar keer is dat nog best grappig, maar als het een herhalend patroon wordt, is de lol er toch vrij snel vanaf.
Ondanks dat ik heus wel snap dat mensen het niet rot bedoelen als ze de dingen die ik maak aanzien voor iets wat uit een winkel komt (of een plaatje van internet), vind ik het toch niet prettig en botst het nogal met mijn gevoel voor authenticiteit.
Dus heb ik iets gemaakt wat ik vanaf nu op de achterkant van m’n kaartjes print. Je kon in het laatste weekoverzicht al een foto zien van het ontwerpje en behalve dat het dus in de eerste plaats een doel heeft, vind ik het er nog best tof uitzien ook!