Zeventien jaar geleden, een paar weken nadat hij zijn eerste verjaardag had gevierd, ging ik ‘m halen. In Loosdrecht, vlak bij die plassen. En gelijk mee in de trein, waar hij heel onverschrokken in hupte. Zeventien jaar later is hij nog steeds bij me. Een oud baasje met wat typische ouderdomsgebreken, maar nog altijd even lief én eigenwijs!

En vandaag is hij dus jarig. En niet zómaar een verjaardag. Hij is achttien geworden. Wat een bizar hoge leeftijd is voor honden, zelfs voor een klein ras zoals Bas. Mocht je ‘t niet weten, Bas is een Parson Russell: het grotere broertje van de welbekende Jack Russell. Eigenlijk waren dit zelfs de originele Jack Russell terriërs, voordat het ras kleiner gefokt werd omdat dit formaat geschikter was voor de jacht.

De leeftijdsprognose voor dit ras is tussen de 13 en 15 jaar oud. Bas is dus al even ‘over de datum’ inmiddels. Elk jaar, elke dag die ik nog samen met hem ben, is een zegening. Dus wordt deze verjaardag extra speciaal en ga ik er een heuse feestdag van maken, samen met m’n kleine maatje.

Pannenkoeken eten

Onder meer met traditiegetrouw naar de Pannenkoekenbakker in Woudrichem voor een feestmaal. Bas is altijd gék op pannenkoeken geweest en ik ging al heel wat jaren samen met hem daar een pannenkoek eten op zijn verjaardag.

Ik een normale met iets erop, hij een peuterpannenkoek zonder beleg. Als ze wisten dat hij jarig was, kreeg hij er zelfs een sterretje op en een bakje met hondensnoepjes. Over verwend gesproken!

Persoonlijk had ik ook nog een projectje wat ik af wilde hebben voor zijn verjaardag. In januari tekende ik mijn eerste dierenportret en dat was zó goed gelukt, dat ik spontaan besloot dat ik mijn eigen hondje ook graag wilde tekenen.

Maar omdat portretten tekenen heel intensief én tijdrovend is, kwam dat er steeds niet van en koos ik altijd voor meer lichtgewicht illustraties. Ik was ook bang dat het niet zou lukken, omdat Bas zijn vacht grotendeels wit is en dat is lastig te tekenen.

Toch ben ik er vrijdag aan begonnen en heb er steeds even een poosje aan gewerkt. Gisteravond was ie klaar. 10 uur en 34 minuten tekenwerk en ik moet bekennen dat ik de tekening haast nog mooier vind dan de foto die ik als referentie gebruikte!

Die is van oktober 2016 dus minder recent. Maar dit is al jaren één van mijn favoriete foto’s van Bas en ik heb ‘m zelfs op mijn bankpas staan. Overigens heb ik enkel zijn kop getekend (en een stukje borst) en niet zijn hele lijf. Zo’n hondenhoofd alleen is al genoeg werk en sowieso vind ik dat als portret ook een krachtiger beeld opleveren.

En dit is dan het eindresultaat!

Je kunt op het plus-icoon klikken om tot detailniveau in te zoomen. Hij is haast niet te onderscheiden van een foto, terwijl ‘t niet eens mijn doel was om het superrealistisch te maken. Maar op de één of andere manier gebeurt dat vanzelf, wanneer je steeds meer kleine details toe gaat voegen en juist details vind ik ‘t leukst om te tekenen!

Ook gebruik van verschillende tinten laat zo’n tekening veel meer tot leven komen. De les die ik bij het maken van dit portret leerde, is dat zelfs wit in vele tinten komt en je in principe elke kleur goed kunt tekenen, zolang je op de juiste manier gebruikmaakt van kleurnuances, licht en schaduw. Op deze link kun je een timelapse van ongeveer een minuut bekijken, van het complete tekenproces.

Ik ben in elk geval blij met het resultaat en het feit dat het überhaupt is gelukt! Zoals je hieronder kunt zien, wilde Bas wel even checken of ik hem goed had nagetekend en zo te zien is hij tevreden. Wij gaan er vandaag in elk geval een fijne dag van maken met veel knuffels, lekker eten en wandelingen (als het niet regent). Qualitytime!

Doe jij ook iets met de verjaardag van je huisdier(en)?

  • wp_statistics_words_count: 655