Het afgelopen jaar heb ik vaker de term ‘weggeefhoek’ laten vallen. Dat is een groep op Facebook waar je gratis spullen kunt aanbieden en waar ik zelf soms ook dingen op zet. Ik vind het veel leuker om op die manier dingen weg te geven, dan in de zak van de kringloop, wat ik eerst altijd deed. Omdat je zelf ziet aan wie je iets geeft.
Maar zelf heb ik er ook al het één en ander vandaan gehaald. Om te beginnen natuurlijk Bas z’n buggy, maar ook broden, een beker, pannetjes, een draagzak en wandelwagen-parasolletje (ook voor Bas), oploskoffie, wat kleding en zelfs een computerbeeldscherm!
Toen ik onlangs op de groep keek omdat ik er zelf wat dingen op had gezet, viel m’n oog op een leuk houten opbergkastje. Er had verder niemand op gereageerd, dus ik besloot een gokje te wagen en schreef dat ik interesse had. Dezelfde dame bood ook een aantal rollen transparant kaftpapier aan, wat ik gebruik om mijn kaartjes een mooie glanzende coating te geven. Ook daar reageerde ik op.
Niet veel later kreeg ik bericht dat ik de spullen mocht ophalen en helemaal blij toog ik dezelfde middag nog op de fiets naar het opgegeven adres en even later met een kastje en maar liefst vier rollen kaftpapier in de fietskar weer naar huis. Met dat kastje had ik sowieso grootse plannen! Het was zwart, maar dat zou niet lang meer duren…
Ik wilde het kastje gebruiken om mijn haarspulletjes en sieraden zoals ringen en grote armbanden (de rest hangt aan twee rekjes) in te bewaren. Ik had daar een kunststof ladekastje voor waar ik de boel praktisch in moest proppen en dat was niet praktisch.
Nog geen uur nadat ik thuis was met m’n nieuwe aanwinst, had ik m’n ‘mouse’ al uit de kast opgediept om het kastje eens flink te schuren. Maar niet helemaal, omdat ik ‘m een whitewash behandeling wilde gaan geven en ik het dan juist wel iets vind hebben als de ondergrond niet helemaal egaal is, voor een beetje extra dimensie.
Het verven kwam ik pas twee dagen later aan toe, maar dat was al met al nog best snel gebeurd, al werk je bij whitewash met een heel andere techniek dan recht-toe-recht-aan kwasten en duurt het daardoor langer dan dat je zo’n kastje echt volledig dekkend in de verf zou zetten. Maar ik vind dit juist wel leuk. Lekker creatief verven!
‘s Nachts heb ik het goed laten drogen en de volgende ochtend legde ik er de laatste hand aan: het kastje nog wat naschuren in een soort strepende beweging, zodat de houtstructuur nog meer geaccentueerd wordt. Ik heb mezelf dit soort dingen overigens allemaal zelf aangeleerd toen ik een paar jaar geleden mijn dressoir een make-over heb gegeven, maar het resultaat is mooi, dus zal het wel goed zijn.
Inmiddels staat het kastje op z’n plek en is ie ingeruimd. Ondanks dat het er al heel stoer en bijzonder uitzag toen ik het alleen nog maar geschuurd had, vind ik het eindresultaat nog veel mooier. Zoals je weet is mijn huis ook geverfd in grijstinten en komen die ook veel terug in mijn interieur, dat past dus beter dan een kastje wat zwart met bruin is.
Ik was nog wel even aan het experimenteren welke ‘opstelling’ met het oorbellenrekje en de buste ik het mooist vind, maar ik denk met het oorbellenrekje bovenop het kastje en de buste ernaast. Die laatste gebruik ik nog heel soms voor productfoto’s, maar ik vind het zo mooi staan met de zilveren ketting erop, die van oma is geweest.
Heb jij ook weleens een make-over gegeven aan een meubelstuk?
Leuk idee van je. Jouw Oma is mijn nicht Annie
Dankje, ik heb zoiets eerder gedaan met een dressoir en dat had ook goed uitgepakt, dus wilde ik dat hiermee ook doen. En dat weet ik inderdaad!