Weekly Snaps 34, 2021

Alweer een week voorbij zonder andere artikelen dan het weekoverzicht en dat terwijl ik genoeg dingen heb waarover ik nog wil of kan schrijven. Helaas gaat ‘t al een tijdje niet zo lekker en gaat mijn gezondheid steeds verder bergafwaarts door aanhoudend en vrij extreem slaapgebrek door nachtelijke onrust van Bas.

Een oplossing is er niet, dus een kwestie van mezelf zo goed en zo kwaad als het lukt overeind houden en m’n energieverbruik zoveel mogelijk beperken tot dingen die echt moeten. Nu is iets als een stukje schrijven natuurlijk niet erg intensief, maar ik maak aan de lopende band schrijffouten als ik moe ben en dat willen we ook niet hebben!

maandag 23 augustus

Koffie is voor mij tegenwoordig een soort troost, vooral als die buiten de deur wordt genuttigd. Omdat ‘t toen al niet goed ging, heb ik mezelf getrakteerd op een caramel-cappuccino bij HEMA. Sowieso één van de weinige ‘me-time’ die ik tegenwoordig nog heb, omdat de zorg voor Bas inmiddels 24/7 in beslag neemt.

Iets wat ik met veel liefde, geduld en toewijding doe, maar dat neemt niet weg dat het soms heel zwaar is. Zeker als mijn nachtrust beperkt wordt tot maximaal 5 uur slaap per nacht, meestal minder en soms helemaal niets. Zie ‘t als mantelzorger zijn voor iemand, dat is ook geen eenvoudige en lichte taak.

Omdat ik iemand ben die in de basis toch wel positief ingesteld is, zoek ik altijd naar dingen om me wat beter van te voelen en zo’n kop koffie, daar kan ik echt intens van genieten. Het voelt letterlijk als een ‘bakkie troost’ op zo’n moment. En kijk eens wat een prachtig kunstwerkje dat erop ligt, geweldig toch?

dinsdag 24 augustus

Ik maakte op dinsdag veruit de meeste foto’s van de hele week. Ik moest bij de HEMA in Werkendam iets ophalen wat ze in het filiaal in Gorinchem niet meer hadden en liep daar pardoes tegen een rekje met de Takkie shoppers die je een tijdje geleden voor punten kon sparen. Ik was daar toen net te laat mee, dus blij dat ik ‘m nu alsnog heb!

Bas was ook mee en we maakten er gelijk een uitje van met een wandeling en koffie bij Pinokkio als afsluiting, voordat we weer met de pont naar huis gingen. Op het moment van schrijven word ik al moe bij het idee, maar toen lukte dat blijkbaar nog. Wel leuk dat je opeens heel andere dingen ziet als je ergens te voet bent. Normaal kom ik alleen op de fiets door Werkendam, al heb ik er ooit ook een jaar gewoond.

Tijdens het wandelingetje van de pont terug naar huis, maakte ik de foto van de molen en de joekel van een zonnebloem die ik in een plantenbak spotte. Bij Blokker scoorde ik trouwens nog achteruitkijkspiegels voor op de fiets, die ik wilde gebruiken in combinatie met de fietskar. Helaas blijkt het daarvoor niet te werken, dus kunnen ze terug. Gelukkig kan dat wel gewoon in de Blokker-winkel hier in Gorinchem.

woensdag 25 augustus

Ik kwam tot de ontdekking dat geen van mijn speakers het nog deed, waarschijnlijk een gevolg van alle spullen verhuizen voor het schilderwerk wat onlangs in de woonkamer is gebeurd. Tijd voor actie dus, maar voordat het allemaal weer naar mijn zin werkte, was ik wel wat uurtjes verder. Er waren ook veel snoertjes losgeraakt, lekker priegelwerkje…

vrijdag 27 augustus

Gek genoeg lijken juist de weekends de slechtste dagen (en dus nachten) te zijn van de week, dat is nu al een paar keer gebeurd, maar we doen het er maar mee. Vrijdag weinig gedaan, wel met Bas op de bank gezeten. Hoe onrustig hij in de nachtelijke uren ook is, overdag vindt hij ‘t heerlijk om op schoot te hangen en daar geniet ik dan ook weer van. We doen ook regelmatig samen een dutje op de bank. Jut en Jul… 🙂

zaterdag 28 augustus

Alweer een foto van Bas en mij samen, al zie je van mij maar een klein stukje. Het mag een wonder heten dat het een paar weken geleden opeens lukte om een best aardige selfie te maken, maar over ‘t algemeen zie ik een uitgebluste vrouw met holle ogen naar me terug kijken, als ik een blik in de spiegel werp. Niet iets om op de foto te zetten dus. Hier lag Bas ook weer lekker bij me op schoot, helemaal zen!

zondag 29 augustus

Mensen hebben het weleens over powerfood en bedoelen dan allerlei soorten pitten en zaden. Ik gooi dat spul met enige regelmaat door smoothies, maar in de basis is er voor mij maar één ding wat echt de naam powerfood mag dragen en dat is biefstuk!

Als ik ziek ben of me om andere reden slap en futloos voel, eet ik het liefst een stevige biefstuk. Ik eet relatief weinig vlees, maar zo’n stukje rood vlees knap ik meestal wel van op. Of het echt zo is of meer een soort placebo-effect laat ik in het midden, maar het is sowieso altijd lekker en pure verwennerij, aangezien biefstuk niet bepaald iets is wat ik elke week eet omdat het nu eenmaal best duur vlees is.

Zeker op deze zondag kon ik een beetje power wel gebruiken, aangezien ik na weer 2 extreem slechte nachten echt uitgeput ben en vanmorgen zelfs moeite had met simpele dingen als door huis lopen, aankleden en een boterham smeren. Alle kracht verdwijnt uit je lijf en je voelt je net een slappe lappenpop. Waardeloos!