Een hele tijd geleden, misschien wel maanden, zag ik via het Twitter account van Samen voor Sliedrecht iets voorbij komen over levende standbeelden. Dat leek me ontzettend leuk en ik had me direct voorgenomen dit evenement te gaan bezoeken. Vandaag was het zover en reisde ik samen met Bas met de trein naar Sliedrecht.

Het hing er nog even om of ik echt zou gaan aangezien ik al geruime tijd erg slecht slaap en sommige dagen niet tot veel in staat ben. En ook omdat het weer roet in ‘t eten leek te gooien. Maar ondanks dat ik vannacht weer amper sliep en er regen werd voorspeld, stond mijn besluit vast om toch te gaan. Ik had wel even een verzetje verdiend na weer een niet al te prettige week.

Dus stapte ik met Bas in z’n buggy in de trein van 14:09 richting Sliedrecht. Het was wennen om met het OV te reizen, want behalve samen met Bas, heb ik dat alleen ook al geruime tijd niet meer gedaan. Die keer dat ik tijdens een fietstochtje onwel was geworden en vanaf Hardinxveld de trein naar huis moest nemen, niet meegerekend.

In Sliedrecht heerste een gezellige drukte die me direct vrolijk stemde. Er waren aardig wat mensen op de been, maar het was niet zo druk dat ik het onprettig vond. Al vrij snel werd ik aangesproken door iemand van bovengenoemde stichting, die me herkende van Twitter. Even een praatje gemaakt en daarna nieuwsgierig rondgelopen om alle levende standbeelden te bekijken en natuurlijk te fotograferen!

Ik vind zoiets echt schitterend, een ware kunstvorm. En ook heel knap dat die mensen gewoon zo lang stil kunnen blijven staan in dezelfde positie. Denk je maar eens in dat je heel stil moet blijven liggen en dat al nauwelijks lukt, deze mensen staan in de meeste gevallen en dan ook nog in een bepaalde houding. Bewonderenswaardig!

Eenmaal aangekomen bij het plein waar onder meer de Action, HEMA en nog een aantal winkels zitten, besloot ik dat ik best zin had in koffie en bestelde mijn favoriete caramel-cappuccino bij HEMA met een stukje appeltaart erbij. Bas kreeg uiteraard wat snoepjes uit het doosje wat ik altijd bij me heb als ik samen met hem op pad ben.

Eenmaal buiten bleek het net weer wat te regenen (net als toen we de trein uit kwamen) en het viel me op dat de standbeelden allemaal van hun plek waren verdwenen. Ik weet ‘t aan het buitje, maar al vrij snel kreeg ik door dat ze waarschijnlijk allemaal op het plein te vinden waren, aangezien daar opeens grote drukte heerste.

Even later zag ik ook mensen met ze op de foto gaan, maar ondanks dat ik nog wat rondjes heb gelopen, ging er geen één meer terug op z’n plek. Aangezien het net 16:00 uur was geweest, vond ik dat wel jammer gezien het evenement tot 17:00 uur zou duren, maar ik heb er desondanks toch wel verschillende kunnen fotograferen.

Ik begon inmiddels ook wat moe te worden, wat niet verwonderlijk was na een nachtje van maximaal 2 uur slaap en al vanaf pakweg half één aan de wandel, dus vond ik het ook tijd om richting station af te zakken. De trein arriveerde 10 minuten later en terug in Gorinchem, besloot ik in een spontane opwelling een cheeseburger menu te bestellen bij de stationsrestauratie en de friet met Bas te delen.

Om 10 over half 6 duwde ik de buggy thuis over de drempel. In totaal toch 10 km gelopen vandaag. Ook kleine beetjes maken veel. Sowieso is het best een stuk lopen van huis naar het station en van het station in Sliedrecht naar de Kerkbuurt. Maar gelukkig is het grotendeels droog gebleven en kan ik terugkijken op een leuke middag samen met m’n beestje en heb ik ook de nodige foto’s kunnen maken.