Ik woon in december alweer 19 jaar in Gorinchem en als er één plek in de stad is waar ik altijd een hekel aan heb gehad, is dat wel de spoortunnel. Een donker, ranzig, vaak naar urine ruikend tunneltje onder het spoor, waarmee je van perron 1 naar perron 2 kunt komen. Of beter gezegd kon, want vanaf vandaag is het einde spoortunnel!

Ik ben nooit een heel fervente reiziger geweest. Echt nodig is het vrijwel nooit om de trein (of bus) te pakken, dus meestal zijn het plezierreisjes. Vorig jaar heb ik vanwege corona zelfs maar één keer in de trein gezeten, maar onder normale omstandigheden is dat meestal ook niet meer dan hooguit één keer per twee maanden.

Maar even een middagje Leerdam of wandelen op Landgoed Mariënwaerdt (waar ik overigens echt heel graag weer eens naartoe wil voordat alle blaadjes van de bomen zijn gevallen), dat betekende toch altijd weer door dat stinktunneltje. En ergens had het ding dan ook wel weer iets fotogenieks, ontdekte ik jaren geleden.

Nu is er afgelopen voorjaar gestart met de bouw van een nieuwe reizigerstunnel en dit keer één met een lift. Wel zo handig voor mensen die geen trap kunnen lopen en ook voor mij, omdat ik mezelf nog altijd niet met de buggy van Bas over die trappen zie hobbelen, wat ons reisgebied beperkte tot treinen richting Dordrecht.

Naar verwachting kan de nieuwe tunnel nét voor de kerstdagen in gebruik genomen worden, waarmee de oude overbodig wordt. En die wordt gesloopt, om precies te zijn zijn ze daar vandaag mee begonnen. Reizigers die naar perron 2 moeten, kunnen via een tijdelijke trap over het spoor. Ik ben wel benieuwd hoe dat eruit ziet, dus nog maar even een rondje station doen eerdaags.

Ondanks dat ik naar alle waarschijnlijkheid geen erg liefdevolle herinneringen aan het oude spoortunneltje zal koesteren, wilde ik er toch nog één keer naartoe om een paar foto’s te maken. Want een urbex achtig stijltje houd ik wel van en daar leent dat ding zich dan weer uitstekend voor.

Precies een week geleden fietste ik ’s avonds rond een uur of acht naar het station en ben ruim een half uur beneden geweest om foto’s te maken. Waarmee ik meteen een nieuw record gevestigd heb voor de langste tijd in die spoortunnel ooit, want normaal is het echt een kwestie van gauw erdoor en weer naar buiten.

De foto’s zijn precies zo ‘uit de verf’ gekomen als ik voor ogen had en in dit artikel kun je er een aantal van zien. Per gratie zette ik ook nog een net gearriveerde trein op de foto en het station zelf, waar op dat moment niemand aanwezig was. Lekker rustig!

Ben jij ook weleens in het spoortunneltje bij Station Gorinchem geweest?

  • wp_statistics_words_count: 457