Ik weet niet of je dat gevoel kent, dat je naar een bepaalde plek kunt verlangen, zelfs al kom je er niet vaak. Dat heb ik dus met het prachtige Landgoed Mariënwaerdt in Beesd. Ruim twee jaar was ik er niet geweest: Corona, het station overhoop. Maar nu kon het weer en omdat het een paar dagen mooi weer was, wilde ik niet wachten!

Gisteren was het dus zover. Rond elf uur zat ik met Bas in de trein en om half twaalf stapten we uit in Beesd. Normaal gesproken stuif ik direct het bos in, maar ik besloot nu eens het dorp in te lopen, omdat ik even wilde kijken bij de molen die daar staat.

Terwijl ik langs de Linge liep (ja, dezelfde rivier waar ik zomers ga kajakken), betrok de lucht en ik baalde al dat ik toch beter een dag eerder had moeten gaan. Maar de zorgen waren voor niets, want op het moment dat ik rondom molen de Vrijheid liep, brak de lucht open, scheen de zon weer en bleef dat doen de rest van de middag.

De molen was kleiner dan gemiddeld en de wieken kwamen bijna tot de grond, wat ik bijzonder vond om te zien, sowieso een leuk formaatje, de meeste molens die ik ken zijn toch een stuk groter. Ik maakte wat foto’s, onder andere één van Bas die ik in zijn buggy pontificaal voor de molen had geparkeerd en legde daarna hetzelfde stuk weer af, om weer bij het landgoed uit te komen.

Ik was eigenlijk nooit eerder in Beesd zelf geweest, maar vond het een ontzettend leuk en idyllisch dorpje wat ik direct in mijn hart heb gesloten. Als ik een auto zou hebben zou ik mezelf wel op zo’n locatie zien wonen, ik mag dan wel in een stad wonen, maar een echt stadsmens zal ik nooit worden.

Een klein half uurtje later was ik weer terug op het terrein van landgoed Mariënwaerdt en de eerste stop was de Landgoedwinkel, waar ik op m’n gemak rondsnuffelde, een mooie kaart kocht om op te sturen naar m’n moeder en een zakje biologische noten scoorde als snack voor onderweg.

Vervolgens was het genieten geblazen van alle prachtige herfstkleuren die te zien waren. Geel, oranje, rood. Soms was het haast alsof je een Instagram filter op had staan, omdat de kleuren zó fel waren. Prachtig! De herfst is niet per se mijn favoriete seizoen, maar ik ben het wel steeds meer gaan waarderen, vooral door de kleuren.

Dit keer heb ik veel tijd buiten de gebaande paden doorgebracht, gewoon midden in het bos. Dat bleek ook prima te gaan met de buggy van Bas, alhoewel ik die wel een paar keer over een omgevallen boomstam moest tillen, maar dat maakt zo’n tochtje juist weer wat interessanter, vind ik.

Bas had het ook duidelijk naar zijn zin. Dat neusje bewoog in alle windrichtingen en zijn nek leek met het uur langer te worden. Ondanks dat hij meestal als een zoutzak in dat karretje zit, had hij nu echt een alerte houding. Zo fijn om dat oude beestje zo te zien genieten, net als ikzelf deed.

Ergens halverwege de struintocht door het bos zag ik opeens een picknicktafel staan, bedekt met oranje blaadjes. Een mooie plek om even te gaan zitten. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om met m’n moeder te videobellen. Ik zei haar dat ik me daar zo gelukkig voelde en dat is echt zo. De rust, de natuur, er is iets met die plek waardoor ik me daar altijd fijn voel. En dat heb ik niet steevast in elk bos.

Rond een uur of drie begon ik wel trek te krijgen, ik had alleen om tien uur ’s morgens brood gegeten en onderweg wat cashewnoten, maar kon de pannenkoek die ik even later bij de Stapelbakker zou gaan bestellen, al bijna ruiken! Rond half vier arriveerden we bij het pannenkoekenrestaurant en zochten een plekje. De pannenkoek smaakte prima en daarna was het tijd om het station op te zoeken.

Om een paar minuten voor vijf duwde ik de voordeur open. Bas was tijdens het stukje van station naar huis al min of meer in slaap gevallen, dus die ging gelijk knock-out in zijn mand. Zelf voelde ik me helemaal niet moe, ondanks dat ik toch 15 kilometer had gelopen. Wandelen geeft me energie en vooral als het in zo’n fijne omgeving is.

Zoals te verwachten viel, ben ik ook aardig los gegaan met het maken van foto’s. Ik kwam thuis met een collectie van maar liefst 205 beelden, waar ik er uiteindelijk alles bij elkaar 70 van gehouden heb. In dit artikel zie je al een aantal van mijn favorieten, maar op dit linkje in de galerij kun je de rest van de foto’s bekijken!

Ben jij weleens op een landgoed geweest?