Het stond al een tijdje op mijn planning om een bezoekje aan de Betuwe te brengen om onder meer de bloesem te fotograferen. Natuurlijk hebben we die hier ook, maar de Betuwe staat toch wel bekend om bloesemroutes en eindeloze rijen fruitbomen, en die hebben we hier in Gorinchem nu net niet!

Nu is de Betuwe een beetje groot om in één dag wandelend te doen, dus hield ik het bij Beesd en Deil, sowieso stond een bezoekje aan molen de Vlinder héél erg hoog op m’n wensenlijstje en wilde ik de Vrijheid in Beesd ook wel weer eens bekijken nu ie zo prachtig te midden van de bloeiende fruitbomen stond.

Dinsdag was het dan zover en liep ik rond kwart over 1 met Bas richting station. Wel in een aardig tempo, want het was een tikje aan de krappe kant en toen ik eenmaal daar tot de ontdekking kwam dat de lift buiten gebruik was, heb ik even flink staan foeteren. Dat werd dus een half uur wachten op de volgende trein…

Uiteindelijk waren we rond half drie al in Beesd, dus tijd genoeg om te wandelen! De eerste stop was het dorp en de molen. Afgelopen herfst ben ik daar ook geweest en toen ik zag dat er fruitbomen stonden, nam ik me direct voor om weer terug te komen wanneer de bloesem zou bloeien. En wat was het prachtig!

Na heel wat foto’s te hebben gemaakt, keerde ik om en legde dezelfde weg weer af om daarna rechtsaf te slaan, het viaduct over richting Enspijk en Deil. Daar kwamen we ook de eerste lammetjes tegen, sommigen waren nog héél klein! De wandeling richting molen nummer twee (de Vlinder) was ronduit schitterend. Water, bloemen, zon, bomen, fris groen: Alles wat bij het ultieme voorjaar hoort!

Bij de Fruithoeve zijn we even neergestreken voor een kop koffie met – vooruit, ik zou het er toch wel af lopen – een stukje appelgebak erbij. Ze hielden daar terras midden in de bloeiende boomgaard, wat ik echt geweldig vond! Het was sowieso fijn om even te zitten, want ik had inmiddels al best wat kilometers in de benen én dorst.

Onderweg kwam ik ook de nodige fietsers en medewandelaars tegen en zoals ik inmiddels wel gewend ben, trok Bas ook weer de nodige aandacht in zijn karretje en ontving hier en daar een aai van een vriendelijke passant. Na een tijdje zag ik vanaf een afstandje al de spierwitte contouren van de Vlinder en ik kon haast niet wachten om deze schitterende molen van dichtbij te bekijken!

Eenmaal aangekomen in het plaatsje Deil, werd mijn geduld rijkelijk beloond. Wat een prachtmolen! Hij had ook nog eens vlaggetjes aan de wieken (ik vermoed alvast voor Koningsdag) wat ‘m extra leuk maakte. Ik maakte de ene na de andere foto en heb voor zover mogelijk een rondje gelopen. Helaas kon ik niet vanuit alle hoeken foto’s maken die ik in gedachten had, maar kwam wel met een aantal mooie plaatjes thuis.

Vervolgens flink de pas erin omdat ik met het Enspijkse veer over wilde varen naar Landgoed Mariënwaerdt, om daarvandaan het laatste stuk van de route af te leggen met een stop bij de Stapelbakker voor een welverdiende pannenkoek. Het voetveer vaart vanaf begin april dagelijks tot 17:30 uur en we stonden om 17:10 uur nog bij de Vlinder, dus vandaar dat het tempo toch wel even omhoog moest!

Gelukkig waren we nog op tijd en het was leuk om ook eindelijk eens op dat pontje te staan, wat ik vanaf de kant van het landgoed al talloze keren had staan bekijken, me afvragend wat er aan de overkant allemaal te zien en te ontdekken viel.

Eenmaal aan de overkant – bekend terrein voor mij – was het nog een minuut of tien lopen tot aan het pannenkoekenhuis, waar ik een klein half uurtje later genoot van een heerlijke pannenkoek en uiteraard ook de nodige stukjes deelde met Bas.

Vervolgens terug naar het station, waar we de trein van 19:18 hadden. Rond acht uur duwde ik de buggy van Bas thuis de drempel over na een leuke middag met in totaal 15 kilometer wandelplezier! Aan de foto’s heb ik een aardige kluif gehad, het waren er écht heel veel. Iets meer dan 20 zie je al in dit artikel, je kunt alle foto’s (77 in totaal) ook op je gemak bekijken in het fotoalbum op dit linkje!

Kom jij ook weleens in de Betuwe?