Het is al best een aantal maandjes terug dat ik écht aan het tekenen ben geslagen. Ik heb hier en daar wat illustraties die ik al eerder maakte een ‘upgrade’ gegeven, maar echt from scratch tekenen, dat is alweer even geleden.
Voor mijn gevoel tenminste, want in februari maakte ik namelijk niet één, maar twee illustraties als steunbetuiging aan Oekraïne en half maart tekende ik een potloodje vanwege de verkiezingen en deze aardbol.
Het is niet dat ik het tekenen niet meer leuk vind, maar nu het voorjaar is leef ik nog net niet buiten en ook zorgt de intensieve zorg voor Bas ervoor dat het niet mogelijk is om een poos geconcentreerd te kunnen tekenen. Om de haverklap je werk moeten neerleggen draagt niet echt bij aan een goede creatieve flow. 
Gister heb ik mijn iPad en Apple Pencil er dus toch weer bij gepakt om iets te maken. Een potloodschets van een veer, die ik later op een kaartje heb geprint voor Sander, omdat zijn moeder recent is overleden. Een veer staat symbool voor vrijheid, maar ook voor kracht en verbinding. Ik vond dat een heel mooie symboliek.
Iets als schetsen doe ik eigenlijk vrij weinig, dus ik moest er even in komen om weer heel andere technieken te gebruiken dan wat ik gemiddeld genomen doe. Maar juist die verandering was ook wel weer eens leuk. Ik heb zeker de eerste 25 jaar van mijn leven een uitgesproken hekel gehad aan potloden, maar ben ze uiteindelijk toch gaan waarderen en erg gehecht aan mijn blikje grafietpotloden van Koh-I-Noor.
Inmiddels teken ik eigenlijk nog uitsluitend digitaal, maar zoals ik al eens heb verteld, is tekenen in ProCreate grotendeels gelijk aan het werken op papier, omdat je veelal dezelfde technieken gebruikt en het ook voelt alsof je met fysieke materialen werkt.
De veer was, vergeleken met de tijd die ik normaal spendeer aan een artwork, nog relatief snel klaar. Niet omdat ik er haast mee had, maar omdat hij simpelweg goed was zoals ie was. Als je heel goed kijkt of inzoomt, kun je zien dat het niet eens zo’n extreem gedetailleerde of verfijnde tekening is, toch geeft ie door het gebruik van de juiste technieken wel die illusie en heeft de veer een bijna realistische look.
Omdat het leven soms een kwestie is
van verliezen en loslaten, maar ook
van de kracht vinden om steeds weer
op te staan en verbinding te vinden
met jezelf en de wereld om je heen.
Ik vind mijn potlood veertje oprecht mooi geworden. Eenvoudig maar toch ook wel gedetailleerd, sober maar zonder somber te zijn. Het is ook wel gaan kriebelen om meer van dit soort schets-achtige illustraties te gaan maken. Ik heb deze overigens getekend zonder voorbeeldfoto of andere referentie. Gewoon uit het blote bolletje.
Het punt is dat ik zo extreem perfectionistisch ben, dat iets snel als onaf voelt en ik daarom vaak de nodige uren spendeer aan het finetunen en tot in de kleinste details uitwerken van mijn artwork, terwijl ik vrij eenvoudige illustraties die ik bijvoorbeeld op social media tegenkom, toch ook wel heel leuk of mooi kan vinden.
Buiten het feit om dat ik de veer specifiek met een bepaald doel tekende, heb ik hem ook op mijn socials gedeeld met een tekst die zomaar in me op kwam, maar die ik wel erg mooi en op meerdere situaties toepasbaar vind, hij staat een stukje hier boven.
