Nu het al een paar dagen behoorlijk slecht weer is geweest, was ik er gister wel aan toe om weer eens fatsoenlijk te wandelen met Bas. Verder dan blokjes om was ik in de dagen ervoor niet geweest en als ik niet kan wandelen word ik al snel onrustig en dat geldt ook voor Bas. Dus besloot ik gister spontaan dat ik een rondje Arkel wilde.
Arkel ligt ongeveer 6 kilometer bij Gorinchem vandaan en er zijn verschillende routes om er te komen. Echt een enorme afstand is het niet, toch is het niet een wandeling die ik wekelijks maak. Op de één of andere manier voelt het altijd wel ‘ver’.
Ondanks dat het ook gisteren niet uitgesproken mooi weer was en ik onderweg zelfs nog een klein buitje heb gehad, leek ’t wel alsof ik twee keer zo snel in Arkel was dan normaal gesproken, de vaart zat er goed in en ik had genoeg te bekijken onderweg. Zo ben ik diverse groepen ganzen tegengekomen en kwamen er ook opvallend veel binnenvaartschepen voorbij.
Eenmaal in Arkel besloot ik om nog even het industrieterrein op te lopen waar onder meer de Action zit. Ik had eigenlijk wel zin in een bakkie koffie van Lunchroom Arkel en heb daarna ook nog bij bovengenoemde winkel rondgekeken, waar ik tot m’n grote blijdschap eindelijk de bamboe opbergbakken tegenkwam waar ik maanden geleden al naarstig naar op zoek ben geweest. In de pocket!
Ook scoorde ik nog een zakje snoepjes voor Bas waar hij bijzonder mee in z’n nopjes bleek te zijn en na mijn aankopen afgerekend te hebben, vond ik ’t een mooie tijd om zachtjes aan richting station te lopen. Ik had nog ruim de tijd, dus rustig aan gedaan en zelfs onderweg de route naar de Kringloop gewezen aan een man in een busje.
Eenmaal op het station op een bankje geploft, waar even later een Turkse jongen wat aarzelend aan me vroeg of ik wist of er nog treinen reden. Bleek er dus storing te zijn waardoor er voorlopig geen enkele trein meer zou rijden. Kak!
Mijn eerste gedachte was: dat wordt nog eens 6 km lopen, maar er bestaat natuurlijk ook nog zoiets als de bus. Een vervoersmiddel waar ik inmiddels al heel wat jaren niet meer in heb gezeten, dus het bestaan ervan blijkbaar praktisch vergeten. 🙂
Molen Jan van Arkel
Omdat het nog eens een half uur zou duren voor die bus zou voorrijden, heb ik toch nog even overwogen of ik toch niet zou gaan lopen, want in dat halve uur zou ik bijna halverwege de terugweg naar huis zijn. Toch heb ik het niet gedaan. Echt moe was ik niet, maar Bas wordt na een paar uur op pad echt ongedurig en wil dan gewoon naar huis. Daarnaast was het vanaf het station zelfs nog bijna een kilometer verder!
Ik zag er ook het voordeel wel van in. Eind van de maand moet ik naar de tandarts in Wijk en Aalburg. Bas mag dan mee, maar de enige manier om er te komen is met de bus en wel een uur heen en een uur terug.
Aangezien hij soms wat misselijk wordt in de trein tegenwoordig, hield ik m’n hart al vast of het in een bus wel goed zou gaan. Op deze manier zou ik meteen kunnen testen hoe het met hem zou gaan in de bus.
Om half 5 reed dan eindelijk de bus voor, een kleine streekbus waar ik met de buggy ook gewoon in kon, al was het wel wat prakken met twee fietsen erbij en heb ik ook de hele rit terug naar Gorinchem moeten staan. Maar het ging prima, ook met Bas en eigenlijk vond ik zo’n bus toch ook wel een bepaalde charme hebben. iets kneuterigs.
Nadat ik vervolgens ook nog eens kon uitstappen bij een halte die een paar honderd meter bij mijn huis vandaan was en dus niet nog eens anderhalve kilometer vanaf het station hoefde te lopen, scoorde de bus nog meer punten en besloot ik dat dat ik dat best eens vaker kan doen en dat het helemaal niet zo vervelend is!
Reis jij weleens met de bus?
