Brabantse nachten zijn lang, winternachten ook. Zomernachten daarentegen, zijn kort en mijn nachten zijn momenteel nóg iets korter. Zó kort zelfs, dat je eigenlijk niet eens meer van ‘nachtrust’ kunt spreken. Dat is ook meteen de reden dat het alwéér erg stil is op mijn blog, dus vandaar even een update.
Het slapen is al een jaar of twee halen en brengen door Bas. Echt goed slapen heb ik al behoorlijk lang niet meer gedaan, maar er zijn gradaties tussen genoeg slaap om te functioneren en goed slapen en uitgerust wakker worden.
Helaas zit ik momenteel nogal aan de verkeerde kant van de balans. Ik moet moeite doen om een paar uur slaap per nacht binnen te harken en als ik al een uur of 5 haal, is dat ook nog eens in meerdere delen.
Sinds anderhalve week lijkt Bas van de ene op de andere dag te hebben besloten dat slapen een overbodige luxe is en wil hij dat niet meer ‘s nachts. Natuurlijk werkt ‘t niet zo bij een dier dat het ‘iets besluit’, maar ik probeer er maar een grapje van te maken.
Het huidige patroon is dat ik ongeveer een uur nadat ik in slaap ben gevallen word wakker gemaakt, dan urenlang wakker blijf omdat Bas druk is en rond zonsopkomst een kleine twee uur de kans krijg om nog wat te slapen, voordat hij rond 7 uur weer uitgelaten wil worden. Een slopend ritme als je ‘t mij vraagt.
Waar dit zo opeens vandaan komt weet ik niet, hij heeft vaker periodes gehad dat hij erg onrustig is ‘s nachts ens dat ging altijd van de ene op de andere nacht weer over. De langste duurde bijna 3 maanden, maar was niet zo extreem als nu. Voorheen kon ik in de ochtend dan nog wat slaap pakken, maar dat is inmiddels ook verleden tijd.
De eerste dagen had ik er nog niet zo’n last van, maar elke dag moeten functioneren op gemiddeld 3 uur slaap wordt met de dag lastiger, zeker als je doorgaans een actief leven leidt. Ik mag dan geen baan hebben, maar dat betekent niet dat ik niets doe en hele dagen op de bank hang. Sterker nog, ik zit maar heel zelden op de bank en ben altijd wel ergens mee bezig. Dat is nauwelijks te combineren met dit ‘ritme’.
‘s Nachts overvalt de wanhoop me regelmatig. Wat als het deze keer niet stopt? Hoe moet ik dit volhouden? Hoe kan ik Bas toch rustig krijgen? Vrijwel elke dag bedenk ik nieuwe oplossingen die ‘s nachts weer afvallen omdat ze geen van allen werken. Bas is ongevoelig voor mijn signalen en ook voor dingen als kalmerende druppels.
Dat klinkt misschien heel ‘dom’, maar
dat werkt voor mij beter dan laveloos
op de bank of m’n bed gaan liggen
Toch ga ik gek genoeg elke avond nog naar bed met het idee ‘het zal nu toch wel een keer lukken?” Alhoewel de spanning die ik al voel zodra ik m’n bed in stap, er ook niet om liegt. Mijn slaapkamer is inmiddels in die anderhalve week tijd ook een onprettige plek geworden waar ik overdag inmiddels nog zo min mogelijk kom.
Overdag probeer ik ondanks de slopende vermoeidheid, toch zoveel mogelijk bezig te blijven. Dat klinkt misschien heel ‘dom’, maar dat werkt voor mij beter dan laveloos op de bank of m’n bed gaan liggen. Ik heb dat twee middagen geprobeerd en voelde me er doodongelukkig van. Laat mij maar gewoon wat aanrommelen en gaan wandelen. Daarmee probeer ik ook zoveel mogelijk te voorkomen dat Bas overdag slaapt.
Sowieso lever je elke dag in aan spierkracht, conditie en immuniteit als je veel ligt en juist mijn conditie is wat me nu overeind houdt, naast de wetenschap dat ik wel door zal móeten, of ik het nu wel of niet trek. Dus blijf ik ook nu in beweging. Letterlijk en figuurlijk. Met de hoop dat deze nachtmerrie snel stopt en Bas weer gewoon lekker z’n oogjes dichtdoet ‘s nachts…
