Een weekoverzicht op woensdagavond. Normaal zou ik dan denken: laat maar, ik doe volgende week wel een dubbele, maar ik doe ‘t nu toch. Omdat de boel in mijn hoofd en in mijn leven sowieso nog altijd aardig overhoop ligt sinds Bas er niet meer is en ik zelfs meerdere keren per dag moet bedenken wat voor dag het ook alweer is.

Sinds vrijdag merk ik dat het ietsje rustiger, iets stabieler is in mijn hoofd, al slik ik nog steeds alprazolam en vind ik ‘t lastig om te zeggen welk deel echt uit mezelf komt en tot in hoeverre die ‘rust’ door medicatie wordt veroorzaakt. Fijn vind ik het in elk geval wel, het geeft me voorzichtige hoop dat het in een leven zonder Bas toch mogelijk is om me rustig te voelen zonder overstuur te raken en niet meer verder te willen leven.

maandag 11 juli

Tot vrijdag was het helaas echt de meest zware week tot nu toe. Maandag voelde ik me ontzettend slecht en voelde het ook of ik ‘kopje onder’ ging door de druk van de buitenwereld. Ik sloot me bewust af van alles en iedereen, zette m’n telefoons uit en ben direct uit bed op de fiets gestapt en keerde ‘s avonds pas weer terug. Hierover heb ik ook al een post geschreven met foto’s die je hier kunt teruglezen.

Fietsen in de polder

dinsdag 12 juli

Dinsdagmorgen stond mijn moeder om 9 uur aan de deur, omdat ze al ruim 24 uur op geen enkele manier contact met me had kunnen krijgen en zich nogal zorgen maakte. Ze bood aan dat ik de rest van de dag bij haar kon komen, maar ik wilde eigenlijk nog wat meer slapen omdat de dag anders veel te lang duurde.

‘s Middags ben ik uiteindelijk alsnog naar Andel gegaan, maar raakte daar zó enorm overstuur dat ik lopend weg ben gegaan met ‘t idee naar huis te lopen (16 kilometer). Ik wilde helemaal niet naar huis, ik wilde gewoon van de wereld af, de wanhoop was zó intens en ik wist gewoon niet meer waar ik ‘t moest zoeken.

Uiteindelijk ben ik na 5 km lopen toch weer omgedraaid en bleek m’n moeder me op een bankje halverwege op te wachten. Daar was ik eigenlijk wel heel blij mee, want ik was mentaal en fysiek totaal uitgeput en had gewoon heel hard iemand nodig. Ze had de auto een stukje verderop staan en we zijn terug naar haar huis gereden.

Voor mijn vertrek had ze het al over kittens gehad die ze had gezien, waar ik niks van wilde weten. Maar één ervan was toch in m’n hoofd blijven hangen en nu ik weer wat rustiger was, vroeg ik ernaar. En dan sta je een uur of anderhalf later opeens in Brakel met een kitten in je handen die zomaar van jou zou kunnen worden…

Ik wilde eigenlijk pas over een paar maanden aan een kat beginnen en nog veel later een hondje, daarom was de twijfel groot ondanks dat ‘t verder wel heel goed voelde. Het contact met de vrouw van het nestje, maar ook de kitten zelf. Ik vroeg een week bedenktijd zodat er in alle rust en in elke vorm van emotie over na kon denken of ik er écht goed aan zou doen… of niet.

woensdag 13 juli

Voor het eerst naar het Piazza Center geweest, waar ik sowieso één keer per week kwam met Bas. Vaak dronk ik daar dan ook een bakkie bij DeliFrance. Zeer beladen plek dus, maar ik moest een Vinted-pakketje wegbrengen wat écht niet langer kon wachten. Ik vond ‘t loodzwaar en was ook echt gesloopt toen ik weer thuis was.

Omdat momenteel de avonden juist het meest moeilijk zijn, ga ik dan soms nog een stukje fietsen. Wandelen in m’n eentje doe ik nog niet, dat vind ik té moeilijk. Helaas ging het onderweg mis en kwam ik totaal overstuur weer thuis. Ik maakte onderweg wel onderstaande twee foto’s. Fotograferen gaat altijd door bij mij.

donderdag 14 juli

De ochtend begon met bezoek van de politie. Dankzij iemand van Twitter die zijn of haar neus blijkbaar niet in eigen zaken kon houden. Dit was naar aanleiding van een tweet dat ik ‘t gewoon niet trok en Bas zo miste. Berichtjes van die strekking had ik de afgelopen weken al veel vaker gepost want ja, dat heet rouw!

ik vond de bewuste tweet nou niet zó verontrustend dat je de politie zou inschakelen. Sowieso zou iedereen van politie aan de deur schrikken, dus als je écht wilt steunen, doe je dat niet op zo’n manier. Ik was én ben nog steeds boos daarover en de melder houdt zich angstvallig stil. Dat maakt voor mij duidelijk dat dit waarschijnlijk meer een kwestie was van sensatiezucht, dan van oprechte zorg.

‘s Middags had ik een afspraak bij de huisarts gecombineerd met mijn eerste afspraak bij de praktijkondersteuner. Ik had er weinig aan, maar even praten is hoe dan ook fijn. Na de huisarts meteen door naar de pont, omdat ik in Woudrichem een boek op ging halen wat ik had besteld bij de lokale boekhandel. M’n moeder had voorgesteld daar ergens samen wat te eten en gereserveerd bij De Stroming.

We hebben daar heerlijk gegeten (mijn eerste warme maaltijd in weken) en zaten op het terras met prachtig uitzicht over de historische haven. Terug naar huis ben ik wel gaan fietsen en maakte onderweg de foto’s van mijn fiets, een koe met een kalfje wat me op de één of andere manier aan Bas deed denken en een nieuwsgierig veulen wat dacht dat fietshandschoenen ook eetbaar waren.

vrijdag 15 juli

Het idee was om een rondje Arkel te fietsen, maar omdat ik steeds niet naar huis wil als ik eenmaal onderweg ben, besloot ik het rondje wat verder uit te breiden en ben uiteindelijk over Meerkerk gereden en door de polder weer terug.

Een erg mooie route die ik al heel lang niet meer had gezien. Hoe wrang het enerzijds ook voelt, ik merk dat ik het fietsen ook wel heel fijn vind en ook om mooie plekken te zien en te fotograferen, waar ik al jaren niet meer ben geweest.

Op de laatste foto na, maakte ik de rest allemaal onderweg. ‘s Avonds ben ik nog met Sander gaan wandelen en maakte ik de close-up foto van molen Nooit Volmaakt, die inmiddels alweer aardig op een molen begint te lijken zonder al die steigers en zeilen. Zo zonder de wieken zie je het naambordje ook heel goed.

zaterdag 16 juli

Ook zaterdag weer met m’n moeder op pad geweest. Ze had geappt of ik het me leuk leek om eens bij de buffelboerderij te kijken waar zij al vaker is geweest. Dat leek me wel wat, dus niet veel later zat ik op de pont naar Woudrichem. De foto’s moet ik nog uitzoeken (het zijn er nogal wat) maar daar volgt ook nog een apart artikel over.

Op de eerste foto een close-up van de auto van m’n moeder, dan één gemaakt vanaf de pont en de laatste twee foto’s maakte ik toen ik weer terug was in Gorinchem. Net als vrijdag, was ook dit een relatief stabiele en rustige dag waar ik blij om was.

zondag 17 juli

Zondag had ik het plan opgevat om de Oudendijkse molen in Hoornaar eens op te gaan zoeken. Ik had daar al zoveel foto’s van gezien en ben al ontelbare keren door Hoornaar gefietst, maar had ‘m nooit gezien. Ik snap nu waarom, want hij staat nogal verscholen in de polder en is vanaf de weg niet te zien, voor mij sowieso niet.

Het was een aardige zoektocht om er te komen en toen ik echt niet meer wist waar ik het pad naar de molen kon vinden (je kunt er alleen via een wandelpad komen) vroeg ik de weg aan mensen die daar zaten, die spontaan aanboden zolang op mijn fiets te passen. Toen ik weer terug kwam bij m’n fiets, kreeg ik een ijsje en een blikje drinken van ze mee voor onderweg. Zo lief!

Ik zag ook voor het eerst een ooievaar van redelijk dichtbij (ik stond een paar meter bij die paal vandaan) en vond ‘t beeld van het paard op de eerste foto echt prachtig. Qua afstand was het een relatief kort ritje (ongeveer 25 km) maar door alle indrukken die ik had opgedaan leek het een hele reis en was het een bijzondere middag.

  • ig_es_is_post_notified: 1