
Week dertig zit er ook alweer op, dat betekent dat we toch al ruim over de helft van het jaar zijn. Ergens vind ik dat altijd een naar idee en nu Bas er niet meer is, moet ik helemáál niet denken aan dingen als herfst en kerst. Maar goed, in plaats van vooruit kijken wat ik nogal lastig vind, kijk ik vandaag gewoon achteruit. Naar vorige week.
Het is wel meteen het kortste weekoverzicht wat ik ooit heb gemaakt denk ik, want ik heb maar tien foto’s voor dit artikel. Er zijn er nog meer, maar die zijn weer voor twee andere artikelen die je als het goed is in de loop van deze week nog tegenkomt hier. Maar nu ik niet meer wandel en de laatste week ook aanzienlijk minder heb gefietst vanwege vermoeidheid, fotografeer ik dus ook minder.
maandag 25 juli
Ik had ‘s middags een afspraak bij de kapper, dus wel fijn om in elk geval één doel te hebben voor die dag. Verder heb ik een paar boodschappen gedaan en ben ik zelfs speciaal voor iets uit de Kruidvat folder naar de winkel in Hoog Dalem gefietst. Alles voor de afleiding. Normaal gesproken zou ik gedacht hebben: Jammer dan, laat maar. In de stad maakte ik onderstaande foto van een donkere lucht boven de Grote Toren.

Grote Toren, Gorinchem
dinsdag 26 juli
In het vorige weekoverzicht liet ik al doorschemeren dat ik bezig was met een kitten in huis halen, maar dat dingen anders liepen dan verwacht. Toch begon ik een dag of wat later tussen hoop en vrees tóch aan ‘t maken van een leuk ‘kattenhotel’ van een grote kartonnen doos die ik de vrijdag ervoor al had opgehaald bij iemand.

Kattenhotel in aanbouw
woensdag 27 juli
Ik schreef al eerder over de mooie hanger met de naam van Bas erop waar ik wat van zijn haartjes in heb gestopt. Ik wilde alleen een ander kettinkje, één met een sterkere schakel en ook een klein stukje korter. Ik had er een paar besteld om te vergelijken en de bovenste is het geworden.
De onderste is degene die erbij zat en één van de bestelde kettingen was sowieso te dik en staat niet op de foto. ‘s Middags met mijn moeder geluncht bij Brasserie de Laegt in Almkerk, waar ik koos voor een smakelijke uitsmijter met kaas.
donderdag 28 juli
Donderdag was een heel ellendige dag. Ik had sowieso al een heel slechte dag in de context van de rouw vanwege Bas en door mijn afspraak bij de huisarts, werd dat nog erger. Ik was angstig geworden door iets wat ik in een boek had gelezen en nu heb ik dus zelf een onderzoek gehad waarvan ik 2 weken op de uitslag moet wachten.
Zoals je weet heb ik een ziektefobie en in mijn huidige situatie kan ik die angst niet handelen. Ik snap ook nog altijd niet waarom zo’n onderzoek wordt gedaan terwijl er niet eens medische aanleiding is én bij iemand die al in een heel instabiele situatie zit. Maar goed, het kan nu niet meer terug gedraaid en ik zal moeten afwachten. Foto’s maakte ik niet omdat ik er volledig doorheen zat.
vrijdag 29 juli
Ik besloot eind van de middag toch maar te gaan fietsen, omdat ik écht niet wist waar ik ‘t moest zoeken en fietsen dan nog iets helpt. Ik stak wel met ‘t pontje de Merwede over naar Woudrichem, om daar vandaan 7 km naar Andel te fietsen, m’n moeder had gevraagd of ik het leuk vond om even bij haar langs te komen.
Onderweg maakte ik de eerste drie foto’s, waarbij de derde van de Romboutstoren me doet denken aan de foto die ik vanuit de bus maakte toen ik met Bas onderweg was naar Wijk en Aalburg, drie dagen voor zijn overlijden. Bij m’n moeder maakte ik de foto van haar kat Missy en na een poosje daar geweest te zijn, was het de bedoeling om de volledige terugweg gewoon te fietsen, 16 km. Niet al te gek ver.
Helaas was ik al bij m’n moeder heel moe geworden en fietsen lukte amper. Ik heb die 7 km naar Woudrichem met de nodige moeite af weten te leggen, maar de watertaxi besteld ondanks dat ik dat ergens slap van mezelf vond. Thuis at ik een pudding van Mona die ik van m’n moeder had meegekregen. Smaakte prima!
Hoi Ester.
Moeilijke week weer dus, met angst voor ziekte en herinneringen aan Bas.
Toch pak je de draad goed op en trakteer je jouw volgers op jouw prachtige foto’s. Vooral die van de Gorinchemse toren en van de rivier zijn prachtig.
Hartelijke groet.
Ja dat was het, dubbele stress, ben blij dat het hoofdstuk ‘angst’ voorlopig weer even van de baan kan (als het goed is), maar het verdriet om Bas blijft onverminderd sterk aanwezig. Ik slik ook al 6 weken medicatie en merk gewoon dat als ik probeer te minderen, dat niet goed gaat. Enerzijds heb ik zoiets van: ze zijn er voor, maak er gebruik van, anderzijds zie ik het ook als een zwakte van mezelf. Ik ben zó gewend om onder alle omstandigheden gewoon zelfstandig te blijven functioneren.