Chaya is vandaag precies zes maanden oud, een half jaar dus. Ondanks dat het nog geen echte verjaardag is, vond ik het toch wel leuk om daar even wat aandacht aan te besteden. Het is bijna net als de ‘maandverjaardagen’ van Bas die ik bijhield sinds hij achttien was geworden en waarvan hij er uiteindelijk nog tien heeft meegemaakt.
Een raar idee is het ook, dat het poezenbeest wat hier inmiddels al bij het standaard meubilair hoort, geboren werd toen Bas er zelfs nog was, maar ze is ook niet bij me geweest vanaf het prille begin. Ze kwam zelfs relatief laat hier wonen, namelijk toen ze precies elf weken oud was.
Ik had ze al mee kunnen nemen toen ze net acht weken was geweest en ik haar voor ’t eerst had gezien, maar ik had nog even bedenktijd nodig of ik echt vijf weken na de dood van Bas al wel toe was aan een nieuw huisdier. Ik vond dat namelijk nogal snel en achteraf gezien, vind ik ’t dat eigenlijk nog steeds. Ergens voel ik haast een soort van schaamte dat ik na iets meer dan een maand al aan een nieuw huisdier nam.
Uiteindelijk besloot ik na een weekje bedenktijd dat ik ervoor wilde gaan en kon ik ze een paar dagen later ophalen, maar de dag voor de geplande datum, kreeg ik bericht dat alle kittens ziek waren geworden en het was allemaal nog even best spannend of het wel goed zou komen. Van die jonge diertjes zijn tenslotte zó kwetsbaar en wat er precies aan de hand was en waar de beestjes ziek van waren, was niet duidelijk.
Gelukkig kwam ’t goed, en kon ik Chaya uiteindelijk op 30 juli ophalen, ze was toen precies 11 weken oud. Inmiddels is dat alweer zes máánden, waarvan ze drieënhalve maand bij mij woont. Ik heb ze van een nog vrij klein pluizenbolletje op zien groeien tot de actieve jonge kat die ze op dit moment is. Niet meer die typische kittenlooks, maar ook nog zeker geen volwassen kat!
Het is een leuk beestje. Heel mooi, actief, ondeugend, nieuwsgierig, lief, aanhankelijk, stoer, ondernemend, bijna nergens bang van, allemansvriendje en veel meer. Toch is het ook niet altijd makkelijk geweest en nog steeds niet. De tomeloze energie die ze heeft, vormde de afgelopen maanden nogal eens een obstakel voor mijn gebrek aan energie en troost voor m’n verdriet om Bas, vond ik bij haar ook niet echt.
Dat klinkt misschien niet aardig, maar ik wil wel gewoon eerlijk kunnen zijn. Ik heb er wel vertrouwen in dat ze van lieverlee wel wat rustiger zal worden naarmate ze meer volwassen wordt, al heb ik bij mijn vorige katten Micky en Molly nooit dat energieke, ADHD-achtige gedrag opgemerkt wat zij wel heeft. Maar net als bij mensen, zijn ook alle katten verschillend. Zoiets is niet te voorspellen.
Gelukkig is het sowieso niet zo’n kat-uit-de-boom-kijk-kat. Zo’n beest wat dan vanaf gepaste afstand naar je gaat zitten staren alsof je niet in je eigen woning thuis hoort, zo’n kat die zich nauwelijks laat aaien en nooit op schoot komt.
Chaya is praktisch de hele dag wel bij me, of ik nu op de bank hang, in de keuken sta of achter de computer zit. Ze trekt enorm naar me toe en ondanks dat ik nog altijd niet het gevoel heb dat ik echt aan haar gehecht ben geraakt, vind ik dat wel héél fijn. Het komt wel goed…
Vandaag dus een half verjaardagsfeestje, met wat lekkers voor het dametje en een paar extra aaien over haar bol. Ik was eigenlijk van plan geweest nog een mooie foto van haar te maken, maar omdat ik vandaag héél druk ben geweest met van alles en het nu eenmaal erg vroeg donker is, kwam dat er niet meer van. Ik heb wel 12 foto’s van haar verzameld die ik heb gemaakt vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag, tot aan een kiekje van gisteren.
Heb jij ook een kat of een ander huisdier?
