Vandaag laat ik je een illustratie zien die ik al enige tijd geleden heb getekend. Zoals ik de vorige keer al schreef, begint ’t zachtjes aan weer te kriebelen om aan de slag te gaan met tekenen en het begin is er al.

Niet alleen heb ik de illustratie die ik wilde gebruiken als kerstkaart (die is van twee jaar geleden) een ‘upgrade’ gegeven, ook ben ik bezig met het optimaliseren van ‘oude’ handlettering werkjes.

De illustratie die ik je vandaag laat zien, tekende ik op 20 februari van dit jaar. Een vrij eenvoudige afbeelding voorzien van een quote, die ik trouwens ook zelf heb bedacht en geletterd. Soms is juist eenvoud krachtig om een boodschap over te brengen en ik vind ‘m nog altijd heel mooi, ook de tekst op zich. Ik had dat zinnetje destijds opeens in m’n hoofd en heb daar uiteindelijk de illustratie omheen ‘gebouwd’.

Misschien was het ook wel als een soort reminder voor mezelf. Ik zat in die tijd ook al niet zo goed in m’n vel en had struggles in de context van wie ik kon en mocht zijn in deze wereld, voor welke ‘versie’ van Ester er eigenlijk wél plaats was.

Onder meer door weer eens te zijn afgeserveerd door iemand, terwijl ik alleen maar mijn best had gedaan, dingen met liefde, toewijding en oprechtheid had gedaan. En mezelf uiteindelijk juist van alles verweet. Want het zou toch wel aan mij liggen.

Waterverf illustratie met quote

Deze illustratie met quote komt eigenlijk heel goed van pas, omdat ik sinds heel kort (week of twee) pas inzie dat het onzin is om mezelf steeds weer te schikken in de rol van een persoon die ik niet eens ben. Mezelf dingen te ontzeggen zelfs. Als je je best doet om het goede te doen, waarom zou je jezelf dan dingen verwijten? Onzin toch?

Maar als je al heel lang leeft vanuit de overtuiging dat er geen plek is voor jou, dat je mensen alleen maar in de weg zit en niet leuk of interessant genoeg bent, dan trek je vanzelf (én onterecht), uiteindelijk toch dat boetekleed aan. “Het ligt vast aan mij”.

Het werkt enorm bevrijdend om dat ‘kleed’ wat me paste als een slecht zittende jas, af te hebben gegooid. Al kwam die verandering eigenlijk voor mijn gevoel zomaar uit de lucht vallen, ik ben er hoe dan ook blij mee.

Het zal altijd wel een zwakke plek blijven dat ik te snel geneigd ben om mezelf dingen aan te rekenen die mijn fout niet zijn of een ander steevast meer ‘voordeel’ te gunnen dan mezelf, maar de gedachte van bovenstaande quote, die helpt daar zeker bij!