Het was maanden geleden dat ik mezelf achter mijn iPad vond, met m’n Apple Pencil in de hand. Een paar dagen geleden heb ik weliswaar een illustratie voor ’t nieuwe jaar getekend (ook helemaal from scratch), maar dat was toch meer een ‘moetje’, dan iets waar ik op m’n gemak voor ging zitten omdat ik er écht zin in had.
Gisteren liep ik met allerlei halve ideeën voor m’n blog rond waar uiteindelijk niets van terecht kwam, toen ik opeens drang had om te gaan tekenen en wist zelfs al wat: Het moest een molen worden.
Het aanvankelijke idee was een tekening in een niet enorm gedetailleerde sketchy style, maar ik verlies mezelf al snel in details, omdat het anders toch niet echt af voelt of zo. Maar nu ik eindelijk weer eens aan de slag ging, wilde ik mezelf niet afremmen en het proces gewoon zijn beloop laten gaan.
Ruim 5 uur verder stond molen de Hoop in Veen op papier. Ik koos voor deze molen, omdat ik daar door m’n familie een bijzondere band mee heb (opa heeft de molen in 1988 heropend na de renovatie en mijn vader is er vlakbij opgegroeid) en ook omdat ik een heel warm en fijn contact heb met de molenaar van dit Veense pronkstuk.
Ik ben blij met het eindresultaat en misschien nog wel blijer dat mijn inspiratievonkje uiteindelijk weer is ontstoken. Zoiets laat zich immers niet sturen (althans niet bij mij) en ik was soms bang dat ik nooit meer zin of inspiratie zou krijgen om te tekenen.
Als dat zo is dan is dat ook geen ramp overigens: Het is puur hobby en het moet leuk blijven, maar juist omdat ik er altijd veel plezier en voldoening uit haalde, zou ’t ergens best jammer zijn als zoiets een gepasseerd station wordt. Ik verwacht heus niet dat ik vanaf nu opeens overloop van inspiratie, maar dit is een begin en dat is fijn. Molen de Hoop geeft in dit geval ook weer wat hoop op meer creatieve inspiratie!
