Over drie dagen is Chaya alweer 9 maanden oud (onvoorstelbaar dat het ruim een half jaar geleden is dat ik haar voor ’t eerst in m’n handen had als een klein pluizig balletje) en dat betekent dat er dus een afspraak bij de dierenarts gemaakt moest gaan worden voor haar sterilisatie.
Omdat ik geen kater heb (of neem) en er dus geen kans is dat ze zwanger wordt, was ik in eerste instantie niet van plan om haar te laten helpen. Maar naar ’t schijnt zijn de risico’s op ziekte bij poezen die niet gesteriliseerd zijn, aanzienlijk groter, dus heb ik al vrij snel besloten dat het er toch maar van moest komen.
Het beste moment om dat te laten doen zou zijn als ze eenmaal voor het eerst krols is geweest, omdat je daardoor met zekerheid kan zeggen dat alle organen goed zijn ontwikkeld. Dat gebeurde dus twee weken geleden en was voor haar duidelijk geen pretje (en voor mij ook niet echt, haha). Gelukkig heeft ze er maar een dag of twee echt last van gehad, dus niet een week of langer, wat ook schijnt te kunnen.
Na het weekend meteen de dierenkliniek gebeld voor een afspraak en die stond dus gepland voor afgelopen donderdag. Omdat ik sinds het overlijden van Bas bij de kliniek in Woudrichem zit en ik niet zoveel trek had om 4 keer over te moeten met de pont in de periode tussen brengen en halen. had ik met Sven afgesproken dat ik na Chaya afgeleverd te hebben, door zou rijden naar Veen. Ik was toch op de fiets.
Zoals ik al eens heb verteld, heb ik kort nadat Chaya hier kwam wonen, zo’n speciale rugtas gekocht. Zodat ik haar gewoon mee kan nemen op de fiets zonder toestanden met de fietskar. Veel praktischer voor mijzelf en zo draag ik haar dicht bij me, zodat ik het ook meteen voel als er iets niet in orde is met haar.
Ik moest haar tussen één en kwart over één brengen en had even niet ingecalculeerd dat dat niet helemaal lekker uitkwam met de pont. Die komt namelijk om half één aan in Woudrichem en ik doe er een minuut of vijf over om bij de kliniek te zijn en die gaan ook echt pas om één uur open. Voor de zekerheid gebeld of er al eerder iemand was: Ja tussen kwart voor één en tien voor één. Mooi!
Uiteindelijk werd het alsnog één uur, wat betekent dat ik de hele tijd in de kou met Chaya heb staan wachten daar, maar gelukkig hield ze zich prima. Nadat ze op de heenweg en op de pont wel een beetje had lopen gillen (moet je al die mensen dan zien kijken, als je voorbij fietst met een krijsende rugtas).
Maar nadat ik haar op de pont een poos had geaaid, voelde ik dat ze ontspande en dat bleef gelukkig zo. Ik had het dekentje wat ik in de tas had gelegd ook over haar ruggetje getrokken, zodat ze lekker warm bleef. Chaya is sowieso dol op dekentjes!
Eenmaal bij de dierenkliniek wat dingetjes doorgenomen en ik zou vervolgens gebeld worden wanneer ik Chaya weer op kon komen halen. Vervolgens weer in het zadel en op weg naar Veen, waar ik uiteindelijk tot vijf uur ben geweest. Het telefoontje van de kliniek kwam naar mijn idee relatief laat (vanaf 4 uur werd ik een beetje nerveus) maar alles was goed gegaan en ik kon Chaya weer ophalen en thuis brengen.
Molen de Hoop, Veen
In een redelijk tempo weer teruggereden naar Woudrichem, waar Chaya inmiddels aardig wakker bleek te zijn en dus mee naar huis mocht. Op weg naar huis heeft ze het laatste restje van haar roes uitgeslapen, maar eenmaal thuis was er van sufheid weinig meer te merken!
Ze sprong wat minder soepel dan anders, maar wiebelig was ze niet en suf allerminst! De wond ziet er ook heel netjes uit, net als een litteken wat er al een tijdje zit. Ze lijkt er ook totaal geen last van te hebben.
Inmiddels is ze weer helemaal de oude, alleen het kale plekje op haar buik herinnert aan de ingreep van donderdag. Ze mocht de eerste dag wel alleen licht verteerbaar eten (ik kreeg een blikje natvoer mee) en ze krijgt tot en met zondag een pijnstiller (Metacam) in vloeibare vorm. Handig, want dat kan gewoon door het vlees! Fijn dat dit ook weer achter de rug is!
