Kwart voor elf, stond eigenlijk op het punt om naar bed te gaan toen ik me herinnerde dat ik de challenge voor de zevende dag nog te voldoen had. De eerste week zit erop nu. Al is 4 keer 7 nog altijd 28 en zijn het dus 4 weken plus 2 dagen. Blijf het gek vinden dat een maand vrijwel nooit exact vier weken is.
Als je mijn blog wat langer volgt, zal je inmiddels weten dat ik een slecht zelfbeeld heb en dat dat ook valt of staat met mijn gewicht. Ik heb nooit écht veel overgewicht gehad, maar zelfs als ik een normaal gewicht heb, vind ik mezelf nog dik.
In het laatste jaar met Bas ben ik door continu extreem slaapgebrek en veel stress een paar kilo aangekomen en in het half jaar na zijn dood, kwamen er nog een kilo of 3 bij, waarschijnlijk ook met hoofdoorzaak stress. Ik zat daarmee ongeveer 6 à 7 kilo boven een gezond BMI en ondanks dat ik er fysiek geen enkele hinder van ondervind, was het mentaal wel een heel ander verhaal.
Omdat het in najaar en winter haast geen doen is om af te vallen, was ik daar nog niet echt ‘definitief mee gestart, wel eet ik al een paar maanden steeds minder. Niet eens bewust met afvallen als doel, maar ik heb gewoon minder trek, ik zit veel eerder vol of het smaakt me niet, waardoor ik iets eerder laat liggen.
Nu de temperaturen weer oplopen, trekt het ook steeds meer om te gaan fietsen en ondanks dat ik nog niet echt lange ritten heb gedaan, zit ik zeker één keer per week of vaker op de fiets voor een rondje van tussen de 10 en 25 kilometer. Korte eindjes tellen net zo goed mee als inspanning. En thuis hoepel ik regelmatig, iets wat ik nog steeds heel erg leuk vind ook.
Het resultaat is dat ik zonder er al echt moeite voor te doen, inmiddels zachtjesaan dus toch gewicht aan het verliezen ben. Sinds begin december was ik al ongeveer 2 kilo kwijt en toen ik gister op de weegschaal stond, bleek ik weer ruim een kilo te zijn afgevallen in een maand tijd. Best netjes! Vanaf nu wil ik weer elke week gaan wegen om het afvalproces en mijn motivatie kracht bij te zetten. Dat afvallen is ook meteen waar ik dit keer dankbaar voor ben, want mezelf wegen vind ik… doodeng!
