Misschien ben je deze serie al spuugzat, maar ikzelf nog niet. Al heb ik wel een paar momenten gehad dat ik dacht: Waar ben ik nu aan begonnen, waarom wil ik dit ook alweer? Maar ik ga er gewoon mee door, want ’t eind van die dertig dagen is nog niet in zicht en ik ben wel zo iemand die ergens aan begint en het ook altijd afmaakt.
Vandaag had ik eindelijk eens een echt goede dag en dat is dan ook precies waar ik enorm dankbaar voor ben. Soms hoeft het niet een speciale gebeurtenis of moment te zijn, maar is zo’n goede dag in een ogenschijnlijk onophoudelijke reeks van minder goede dagen een parel, een juweel, iets om dankbaar voor te zijn. Ik hoop dat dit een beetje blijft hangen en dat er vanaf nu weer meer goede dagen komen.
Ik denk dat iedereen weleens wat mindere periodes in zijn of haar leven heeft, soms hoeft daar niet eens altijd een heel duidelijk aanwijsbare reden voor te zijn. Ik zit nu dus ook in zo’n periode, al is deels wel duidelijk waar het zo’n beetje vandaan komt.
Er verandert de laatste tijd nogal wat in m’n leven, in positieve zin. Maar als je iemand bent die wat moeite heeft met verandering en een grote hang naar mentale controle, kan het zijn dat het soms voelt alsof je je op drijfzand begeeft. Maar ’t komt goed!
Alles is met psychologie te verklaren, maar de kunst die ik mezelf eigen probeer te maken is dingen gewoon laten zijn en laten gebeuren. Niet alles willen analyseren of benoemen. Gewoon leven in het hier-en-nu en me mee laten voeren op de golven van het leven, we zien wel hoe de wind waait. Maar deze goede dag, die is van mij!!
