Vandaag was… moeilijk. Na 4 zonovergoten dagen waarin ik veel op pad ben geweest en genoot van mooie natuur, fietsen en wandelen, liet de zon het vandaag niet alleen buiten afweten, maar ook in m’n hoofd. Zomaar opeens dondert de boel weer als een kaartenhuis in elkaar en voel ik me ontzettend ellendig.
En op zo’n dag is het dan ook lastig om iets te bedenken waar ik dankbaar voor ben. Want ik ben op een kort rondje door de stad m’n huis en zelfs bed amper uit geweest. Denk dat het een combinatie is van al dagen erg moe zijn en een paar dingen waar ik in toenemende mate stress over heb. Dat de boel dan opeens weer ‘klapt’ en ik in een enorme dip beland. En soms kun je dan niets anders doen dan ‘het doorstaan’ omdat je best doen niet altijd afdoende is.
Waar ik dankbaar voor ben vandaag? Ik weet ’t niet, hooguit dat ik in elk geval 4 fijne dagen achter de rug heb waar ik met een goed gevoel op terug kan kijken. Die dagen komen wel weer, maar ik baal wel erg van mezelf dat ik nu weer ‘zo’ ben, het voelt als falen, zwakte, gebrek aan ruggengraat en doorzettingsvermogen. Aanstellerij…
Tot een hopelijk betere morgen…
