Half twaalf, dus nog net op tijd om m’n challenge voor dag 23 te voltooien. Ik maak er ff een snel artikel van want ben echt moe en ik wil m’n bed in. Deze dag was ondanks een wat onrustige start uiteindelijk een heel bijzondere en mooie dag waar ik met een groot gevoel van dankbaarheid op terug kan kijken.
Ik liep al even met plannen rond om in de weken dat ik niet naar de molen in Veen zou komen, daar zelf eens op een mooie zonnige dag heen te rijden. Gewoon even ‘n paar fotootjes maken, de molen zien, de energie voelen, al klinkt dat misschien wel raar of ‘zweverig’ maar ik voel het nu eenmaal zo.
Ik had al gezien dat ‘t vandaag mooi weer zou worden, mét aangename temperatuur, dus een prima dat om op pad te gaan. Ik vertrok rond 12 uur van huis en was om half acht ‘s avonds pas weer terug! Ik genoot van het zonnetje, een lekkere uitsmijter, de omgeving en natuurlijk de molen. Of beter gezegd molens, die in Wijk en Aalburg heb ik ook nog opgezocht namelijk. Nou ik toch in de buurt was.
Mijn fiets bij ‘De Hoop’ in Veen
Het was fijn om beide molens weer te zien en hoe raar ‘t misschien ook mag klinken, vooral het ‘weerzien’ met ‘De Hoop’ maakte ook wel de nodige emotie los. Ik heb dat ding inmiddels toch al ruim een maand niet meer gezien en omdat ik er aan gewend was geraakt ‘m elke week te zien, is dat dan toch even een hele verandering!
Ik ben sowieso best gevoelig en de laatste tijd zit ik sowieso erg hoog in mijn emoties en staan mijn ‘voelsprieten’ continue ‘aan’, dus dan raken dingen je ook wat eerder. En daar is helemaal niks mis mee, want ik moet er ook niet aan denken zo iemand te zijn die als een soort zombie door ‘t leven gaat en nergens wat bij voelt. Niks voor mij!
