Vandaag totaal ongepland en spontaan een flinke fietstocht gemaakt. Trouwens ook meteen de langste tot nu toe in lange tijd. In de laatste 2 jaar tot aan het overlijden van Bas, heb ik nauwelijks kunnen fietsen, omdat ik steeds minder lang van huis kon zonder hem, het laatste half jaar kon dat helemaal niet meer.

Toch valt het me niets tegen hoe mijn conditie zich momenteel weer in rap tempo lijkt te herstellen en ik inmiddels dus mijn hand ook niet meer omdraai voor ritjes van rond de 50 kilometer. Nadat ik vanmorgen had uitgeslapen, ontstond het spontane plan om te gaan fietsen omdat ’t best mooi weer was.

Het eerste idee was Leerdam, maar omdat die dag in de Betuwe van 2 weken terug niet zo goed bevallen was omdat ik toen zo enorm slecht in m’n vel zat, had ik zoiets van, ik ga gewoon nóg een keer! En nu het hele stuk met de fiets en dus zonder trein.

Het was echt ’n prachtige fietstocht en dat is meteen waar ik deze dag ook ’t meest dankbaar voor ben. Mentaal gezien bleef het, net als gisteren, ook redelijk rustig. De omgeving was prachtig, ik heb ook heel wat stukken gezien waar ik nooit eerder met de fiets was geweest, de bloesem stond vol in bloei, de Linge lag er schitterend bij en het zonnetje heeft lekker geschenen.

Alle foto’s moet ik nog uitzoeken (en daar ga ik ook een apart artikel aan wijden), dus vandaag moet je ’t met ’n plaatje van Pinterest doen. Waar ik trouwens ook dankbaar voor ben, is dat ’t nog maar drie dagen (en een uurtje of wat) duurt voor mijn maatje Sven weer terug komt uit Afrika. 31 dagen of 3 is toch wel een héél verschil!