Dag negen van m’n challenge. Dat betekent dat ik morgen op één derde zit. Soms lijkt een bepaalde periode haast onoverkomelijk, maar het zekere van het fenomeen ’tijd’ is dat ie altijd doorgaat, ook al lijken dagen wel weken te duren en de wijzers op de klok te blijven haperen.
Vandaag was een saaie dag. Weinig tot niets omhanden nadat ik gister heerlijk in de weer ben geweest met wat (achterstallige) klusjes in huis. Wederom vreselijk slecht weer, waardoor een eindje lopen of met de fiets op pad er ook niet echt in zat, tenzij ik zin had om als de spreekwoordelijke verzopen kat thuis te komen.
Dus appte ik Sander vanmiddag of hij zin had om een bakkie te doen bij de HEMA en die had daar wel oren naar, dus zaten we om half drie aan en dampende cappuccino in de HEMA lunchroom. Ik weet niet wat het is, maar de koffie van HEMA is niet alleen een stuk betaalbaarder dan bij ’t gemiddelde hippe koffietentje, maar qua smaak nog altijd een grote favoriet!
En dat is dan ook meteen het thema van mijn dankbaarheids challenge van vandaag: goeie koffie. En natuurlijk ook leuk gezelschap. Twee vliegen in één klap! Soms zit ’t gevoel van dankbaarheid in een hele dag en soms… in een schuimende cappuccino!
