Laat ik nu bij uitzondering het weekoverzicht maar weer eens gewoon op een zondag schrijven. Sowieso blijft het aantal artikelen wat ik nog wil schrijven ook maar groeien, dus wil ik niet dan ook nog eens ‘in de knoei’ komen met ‘t ergens nog tussen moeten frommelen van een weekoverzicht. 🙂
De afgelopen week was mentaal gezien weer wat onrustiger dan die ervoor. Ik dacht echt dat het nu wel over en uit was met die wisselende stemmingen, angsten en al ‘t andere wat me soms naar de keel grijpt. Toch probeer ik het nu maar te zien als ‘laat ‘t maar gebeuren’ en mezelf niet al teveel te verwijten. Ik doe dit immers niet bewust!
maandag 10 april
Eind van de ochtend met de pont overgestoken naar Woudrichem, waar m’n moeder me ophaalde. Bij uitzondering eens geen hoodie maar een bloesje uit de kast gepakt en m’n haar vastgezet met een haarklem. Vóór de geplande paasbrunch zijn we nog bij ‘t Duyls Bos gaan kijken, waar ik wat foto’s maakte en ook een kaarsje brandde.
De lammetjes waren ook schattig (en niet schuw!) en ik werd enorm blij toen we ook nog even bij de Noordeveldse molen zijn gaan kijken die een stukje verderop staat, en op deze dag ook draaide. Ben zelfs bovenin geweest. Heerlijk! De paasbrunch was lekker, ‘s avonds probeerde ik ‘t drankje wat ik ‘n paar dagen eerder bij HEMA kocht.
dinsdag 11 april
Dinsdag was een heel beroerde dag. Veel plat gelegen, me enorm ellendig gevoeld. ‘s Middags had ik m’n vaste afspraak bij de huisarts en heb tijdelijk alprazolam, voor een weekje ongeveer. Het werkt wel minder goed dan afgelopen zomer, heb ik al gemerkt.
‘s Avonds ben ik met Sander nog een rondje over de wal gelopen, waarbij ik voor het eerst van m’n leven een foto van een vuilnisbak maakte. Maar deze schijnt te praten (nu alleen even niet), er komt sowieso een plaatje op die ‘bedankt’ zegt als je er iets in gegooid hebt. Mag wat kosten…
Intelligente vuilnisbak
donderdag 13 april
Woensdag maakte ik geen foto’s, had wel eind van de middag kennismakingsgesprek bij de psychotherapeut waar ik in behandeling ga. Mogelijk schrijf ik daar ook nog wel een keer iets over. Het hoe en waarom zeg maar in grote lijnen. Donderdag vrij weinig bijzonders gedaan, maar had wel best een goede dag weer, wat extra fijn was, omdat ‘t sinds de donderdag ervoor dus al niet zo lekker ging…
vrijdag 14 april
Pasen was inmiddels alweer even voorbij, maar ik had dit lekkere chocolade paasei wat ik van m’n moeder had gekregen, nog niet op de foto gezet. Dus beter laat dan nooit. Verder een foto van molen ‘Nooit Volmaakt’ die ik maakte tijdens een kort ritje op de fiets om de nieuwe remblokken (de oude waren dwars af) alvast ff in te rijden voordat ik zaterdag aan een aanzienlijk langer ritje zou beginnen.
zaterdag 15 april
Ik liep al een paar weken rond om tijdens de afwezigheid van mijn maatje Sven, toch een keer langs de molen in Veen te fietsen, maar het weer was er elke keer niet naar en toen ik afgelopen week zag dat ‘t deze zaterdag 15ºC met zon zou worden, wist ik dat dát de dag werd. Ik wil hier dus ook nog een aparte post over schrijven, daar heb ik de mooiste foto’s voor bewaard, hier alsnog een selectie. Het was een mooie dag, maar wel één die onverwachts toch ook wel de nodige emotie losmaakte.
Beste Esther, Eindelijk weer eens de tijd gevonden om een weekoverzicht van je te lezen. Wat mooi, dat je het Duyls Bos ook zo bijzonder vindt. Alweer een raakvlak tussen jou en mij.
Dapper, dat je onthult in psychotherapie te gaan. Veel succes daarbij gewenst.
Ondertussen blijf je perfect oog hebben voor het moois dat je op je weg vindt en het fotografeert en beschrijft.
Ik vind het altijd weer leuk om te lezen en te zien dat je opereert inplaatsen waar ik woon of ook wel eens kom. Het geeft herkenning en bevestiging.
Hartelijke groet, Jos.
Dank je voor je reactie Jos! Duyls Bos kom ik af en toe omdat mijn moeder daar als vrijwilliger werkt, anders had ik het denk ik nooit gekend. Was er nu al ruim een half jaar niet meer geweest overigens. Bijzondere plek om te zien inderdaad.
Dat ik in therapie ga vind ik ook wel dapper van mezelf, zeker omdat ik al jaren roep dat ik daar nooit meer aan begin. Maar omdat dit een heel ander soort therapie is dan ik ooit eerder heb gedaan én voor een ander ‘onderwerp’, durf ik de sprong in het diepe nog wel een keer te wagen. Ik heb vertrouwen in de therapeut, dat is ook al een goed begin.
En oog hebben voor het moois om me heen vind ik belangrijk, misschien juist nog wel meer in periodes dat ik niet zo goed in m’n vel zit, omdat ik dan daar juist de lichtpuntjes uit haal. En ik ben natuurlijk zelf opgegroeid in de regio van Woudrichem, dus trek daar toch altijd weer naartoe.