
Soms voelt het, alsof je iets móet doen, ondanks… Zo kwam ik gisteravond om 18:30 uur op het idee om 19:00 uur voor ‘t eerst van m’n leven een 4 mei herdenkingsdienst bij te wonen. Om daarna in de stille tocht richting oorlogsmonument mee te lopen en daar met alle aanwezigen samen 2 minuten stil te zijn.
Emotioneel totaal instabiel zoals ik momenteel ben, kom nooit in kerken, best moeite met veel (onbekende) mensen en dan toch gaan, want mijn gevoel toetert ‘t keihard in m’n oren. Gaan! En ik ging. Trillend als een rietje, maar ik ging…
Het kerkorgel speelde, er waren toespraken van de burgemeester en andere mensen, krachtige woorden die bijbleven: ‘Verbonden in vrijheid. Vrijheid in verbondenheid.’ Als een mantra, in zoveel verschillende situaties en contexten toepasbaar. En er was ook een koor wat voor kippenvel en emotie zorgde, in elk geval bij mij.
Daarna in stilte met een enorme groep mensen naar het oorlogsmonument Buiten de Waterpoort. Daar waren blazers en ‘t was alsof ze magneetjes aan hun instrumenten hadden. Wéér dat gevoel dat riep, of beter gezegd toeterde, dáár moet je zijn. Kwam terecht achter twee mannen met bastuba’s. Stond er zo’n halve meter vandaan.
Ik kon het geluid van hun instrument gewoon voelen, het vibreerde precies op de plek waar dat nare, angstige en paniekerige gevoel steeds als een stuk graniet vastzit. Het was alsof iemand er liefdevol ‘n hand op legde. Zo bijzonder dat ik er haast van moest huilen. En ook de gedachte: De mensen in oorlogstijd, die hebben pas angst gekend…
De plechtigheid was mooi, respectvol en ingetogen. De stilte beladen, maar vreemd genoeg ook weldadig. En daarna zwol de muziek weer aan. Ik denk dat er zeker tien stukken zijn gespeeld. Sommige kende ik, sommige niet.
Stilletjes schoof ik nog wat dichter naar de bastuba’s, ik verdween gevoelsmatig naar een andere planeet, totaal opgenomen in en omhelsd door de muziek. De klanken en vibraties, alle indrukken van die avond en mijn eigen gedachten en emoties.
Daarna met een hoofd vol indrukken weer naar huis.
In vrijheid, maar met een sterk gevoel van verbondenheid.
Hieronder een video die ik maakte van de muzikanten.
Ik denk dat alle verschillende facetten hiervan elkaar versterken en aanvullen tot 1 machtige indruk.
Waarbij alle mensen gezamenlijk een grote indruk op je (kunnen) maken.
Als je er maar voor open staat.
Ja dat precies inderdaad!