Vandaag de tweede lichting vragen uit het ‘Burn After Writing’ boekje wat ik maanden geleden kocht. Vorige week was het thema ‘Verleden‘, dit keer is het ‘Terugkijken’. Naar mijn idee valt dat zo’n beetje in dezelfde categorie, maar ik heb die thema’s niet bedacht, ik beantwoord slechts de vragen die erin staan. 
In dit onderdeel blijken overigens nogal veel vragen te staan, dus deel ik ze op in twee delen, of drie zelfs, als het er nog meer zijn dan ik dacht. Vragen waar ik écht niets mee kan of die überhaupt niet van toepassing zijn op mij, sla ik sowieso over en vermeld ik niet in deze artikelen. Zoals ‘wat was je eerste auto’. Uhh, geen?
Van deze muziek hield ik als kind
Ik kan me herinneren dat ik als kind al dol was op ‘oude’ muziek. Uit de muziek uit de jaren 60 en 70 dus. Aangezien ik zelf in de jaren 70 ben geboren was dat nog niet zo heel ‘oud’ toen, maar toch heb ik het ergens altijd wel bijzonder gevonden dat ik als kind meer had met muziek van ‘voor mijn tijd’ dan van het moment. Later veranderde dat ook wel deels en luisterde ik ook meer naar artiesten van dat moment.
Op deze leeftijd werd ik volwassen
Ja, wanneer word je volwassen. En waar merk je dat aan. Ik was als kind naar mijn idee altijd wel een stuk serieuzer dan andere kinderen, dus in die zin misschien wat meer ‘volwassen’. Deels door mijn karakter en ook deels omdat dingen voor mij niet zo heel leuk waren en je daardoor minder onbezorgd in het leven staat. Ik was met heel veel dingen juist ook weer een enorme laatbloeier, dus wat lastig te zeggen.
Degene van wie ik het meest heb gehouden
Mijn oma is altijd speciaal voor me geweest. Wij begrepen elkaar echt en ondanks dat we ogenschijnlijk totaal verschillend waren, herkende ik toch veel in haar van mezelf. Maar ik was sowieso altijd heel graag bij oma en hield veel van haar. Ik denk ook nog altijd veel aan haar en vind het fijn dat er in mijn huis en zelfs in de tuin spulletjes te vinden zijn die van haar zijn geweest. Van een suikerpotje tot een plantengieter.
Oma met Bas op schoot
Het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan
Wat ik erg moeilijk heb gevonden is het feit dat ik van de veilige, leuke en gezellige school in het dorp waar ik opgroeide, na de derde klas naar het speciaal onderwijs in Zeist moest, vanwege mijn visuele beperking. Vreemd genoeg kan ik me van de hele ‘overgang’ daarheen weinig tot niets meer herinneren (heb ook veel verdrongen uit die tijd) maar ik vond het echt afschuwelijk.
Dit zou ik veranderen als ik het allemaal nog eens over mocht doen
Lastig te zeggen. Ik geloof wel in iets als het lot, al moet ik eerlijk bekennen dat er, met name de laatste maanden, vaak genoeg momenten zijn waarin ik me afvraag waarom ik niet gewoon een onbezorgd leven kan hebben.
Het is niet altijd kommer en kwel, maar ik heb al heel veel narigheid meegemaakt en dat begon al op heel jonge leeftijd. Soms vraag je je dan weleens het onvermijdelijke ‘waarom’ af. Toch geloof ik ergens wel in een hoger doel, een lot, zoals ik al zijn. Dat het leven één grote leerschool is en dat toeval niet bestaat.
De eerste song die ik me kan herinneren
De eerste twee die in me opkomen zijn ‘Sandy’ van John Travolta uit de film Grease en dat liedje van die eend met dat eierdopje op z’n kop. Calimero. Ja, zo heette ie.
Dit verzamelde ik als kind
Ik hield best wel van verzamelen. Volgens mij vertelde ik bij ‘t eerste vragenlijstje dat ik paardenbeeldjes verzamelde en ik kan me ook nog een periode herinneren dat ik boeken vol plakte met suikerzakjes die ik overal vandaan had. Jaren later werden plakboeken gevuld met knipsels uit kranten en tijdschriften over boyband Take That. O en niet te vergeten was ik als kind dól op knuffelbeesten en ik had er heel veel!
Mijn eerste huisdier
Wij hadden altijd dieren thuis. Veel honden (vooral toen ik nog heel klein was), een kat en er zijn ook dieren als ringslangen, wandelende takken (ja, echt) en een konijntje de revue gepasseerd. Mijn eerste eigen huisdier was kater Micky, die uiteindelijk bijna 18 jaar bij me heeft gewoond en van een boerderij ergens in de Biesbosch kwam. Een jaar later kwam Molly erbij uit een nestje in Veen en in 2004 kwam Bas in mijn leven.
Deze ambities had ik als kind
Geen. En die heb ik nog steeds niet. Gewoon een eenvoudig leven, tevreden met weinig zijn, geluk halen uit de kleine dingen. Dat is genoeg voor mij.
Mijn beste jeugdvriend/-vriendin
Nathalie heette ze. Wij waren echt besties in die paar jaar dat ik op de basisschool in mijn dorp zat. Al bestond die term volgens mij nog niet in die tijd. Ze speelde ook bij het lokale blaasorkest wat inmiddels landelijk zelfs vrij bekend is geworden en helaas ook bij een tragedie betrokken raakte, namelijk de ramp met de Hercules waarbij ze ernstig gewond raakte en haar broer verloor.
Overigens verwaterde het contact tussen ons al vrij snel nadat ik in Zeist op school kwam te zitten. Er is nog wel een periode contact geweest na haar ongeluk, ik ging regelmatig op bezoek, maar toen ik weer ging verhuizen is dat ook weer verwaterd. Ik vond het sowieso ongemakkelijk om een jeugdvriendschap na zoveel jaar weer op te pakken. Je hebt zoveel van elkaars leven gemist en zeker als er dan zoiets ingrijpends gebeurt, is het anders. Ik wist me daar moeilijk een houding in te geven.
