Begin oktober schreef ik mijn eerste artikel na twintig weken afwezigheid op mijn blog. Ik vertelde in grote lijnen hoe de afgelopen maanden voor mij verlopen zijn, hoe ik in een zware depressie gecombineerd met een angststoornis belandde en ik vanaf begin september voorzichtig weer op weg ging naar betere tijden.
Inmiddels zijn we weer een maand verder en ben ik gisteren, op 31 oktober, precies vier maanden en 10 dagen na de start van het IHT traject, weer een nieuwe weg ingeslagen. Dit traject is inmiddels gestopt sinds vorige week (normaal trekken ze daar zo’n zes weken voor uit, bij mij werden het vier maanden) en ik ga nu therapie volgen op de ‘poli’ zoals ze dat noemen en heb gisteren mijn eerste intake gehad.
Die therapie was geen verplichting, ik vond het zelf wel een goed idee. Sowieso ben ik nog altijd niet hersteld. Dingen gaan in grote lijnen wel vooruit, maar mijn ‘oude zelf’ ben ik nog altijd niet en ik denk dat daar ook nog wel tijd overheen zal gaan. Maar het is fijn dat ik in elk geval weer wat beter kan functioneren, wat meer uit de voeten kan en het leven na maanden zwartheid weer draaglijker is geworden.
Wat voor therapie het precies gaat worden, weet ik overigens nog niet. Ik heb gister dus mijn eerste intakegesprek gehad en daar volgen er nog één of twee van, zodat ze een duidelijk beeld van me kunnen schetsen en aan de hand daarvan een profiel op kunnen stellen en bepalen wat voor mij het meest effectief is. Een goed uitgangspunt wat weloverwogen en zorgvuldig aanvoelt. Dat vind ik prettig.
Medicatie slik ik ook nog altijd. Antidepressiva ben je niet zomaar vanaf en ergens toen ik daarmee begon, heb ik gelezen dat je ermee mag stoppen, zes maanden na het verdwijnen van de laatste klachten. Ik heb nog steeds klachten, dus ik vermoed wel dat ik hier alles bij elkaar minstens een jaar aan vast zit. Maar inmiddels vind ik dat idee niet meer zo naar. De hel waar ik doorheen ben gegaan, dát was naar.
Ook slik ik nog steeds oxazepam ter ondersteuning, maar ben daar wel mee aan het afbouwen. Van gemiddeld drie à vier tabletjes overdag en twee voor de nacht, zit ik nu op een halfje voor de nacht en één overdag. Het was ook mijn eigen initiatief om te starten met afbouwen en ik word ook vrij gelaten in dat tempo. Die vrijheid en het vertrouwen en dat er geen enkele druk is, doen me goed.
Verder gaat het in grote lijnen dus beter, maar het is nog altijd niet gemakkelijk. Er zijn dagen dat het voelt alsof ik weer minstens drie maanden terug in de tijd ben, terwijl ik de dag ervoor bij wijze van spreken het gevoel had dat ik de wereld aankon.
Mijn energieniveau is ook nog verre van wat het zou moeten zijn en er zijn nog best veel dingen die ik moeilijk vind of die me niet lukken. Geduld en vertrouwen zijn denk ik wel de meest belangrijke ingrediënten om dit uit te zingen. Iets wat zeker niet altijd even gemakkelijk is en is geweest, maar ik doe in elk geval mijn best!