Traditiegetrouw schrijf ik altijd twee jaaroverzichten. Eén die volledig draait om foto’s en één die voornamelijk draait om tekst. Omdat ik niet de energie heb om er dit jaar twee te maken, voeg ik ze samen. Iets minder foto’s, iets beknoptere tekst. Het gaat uiteindelijk ook om het idee, maar overslaan vond ik ook maar niets!

Het afgelopen jaar was niet gemakkelijk voor mij, zoals je inmiddels weet als je mijn blog al langer volgt. Vanaf pakweg half februari begon ik steeds slechter in m’n vel te zitten en van het voorjaar en de zomer heb ik vrijwel niets meegekregen, omdat ik zó zwaar depressief was dat ik nog maar amper mijn huis uit kwam.

Inmiddels gaat het wel weer wat beter gelukkig, maar ik ben er helaas nog niet. Dat had ik eerlijk gezegd wel verwacht, maar ik zal ’t moeten accepteren zoals het komt. Nu in elk geval een terugblik op mijn 2023 in vogelvlucht… Veel lees- en kijkplezier!

januari

Het jaar begon al niet zo heel lekker, ik zat door een aantal dingen die speelden niet echt lekker in m’n vel. Desondanks was ik wel meerdere keren op de molens in Veen en Aalburg te vinden, maakte ik een fietstocht over Hardinxveld en één richting de Alblasserwaard en werkte aan een tekening van molen ‘De Hoop’ in Veen en een molentje in een fantasielandschapje. Verder was ik jarig en viel er sneeuw.

februari

In februari ging ik een middag met Sven op pad, onder andere naar de Uitwijkse molen in Uppel, ik schreef over mijn droom om molenaar te worden (en dus de opleiding te gaan doen) en ging met Chaya naar de dierenarts om haar te laten steriliseren. Op Valentijnsdag schreef ik wat liefde voor mij betekent. Last but not least was ik weer diverse keren aan de overkant van de rivier te vinden en ging het in m’n hoofd nog altijd niet zo lekker.

maart

Begin maart was Sven jarig en ik gaf hem een ingelijste versie van de tekening die ik in januari had gemaakt. Verder ging ik naar de kapper, fietste weer eens een rondje over Arkel, schreef iets over de molen in Veen en de voorbode van de lente. Tot slot begon ik met mijn 30 Dagen Dankbaar challenge en had het er moeilijk mee dat Sven vanaf eind maart voor een maand weg zou zijn, maar ben voor die tijd nog wel een keer daar geweest. Mentaal gezien ging ik steeds slechter in m’n vel zitten, al probeerde ik mezelf zo goed en zo kwaad als het ging overeind te houden en ging ook nog diverse keren fietsen.

april

Ik ging steeds verder achteruit, maar trok alles uit de kast om mezelf op te peppen. Zo ging ik een middag naar Sliedrecht, maakte fietstochtjes in alle windrichtingen en probeerde te genieten van het ontluikende voorjaar. Ik ging met Pasen eten bij m’n moeder, bracht 2 bezoekjes aan de Betuwe, struinde door de Sleeuwijkse griend, fietste door een blubberig Lingebos, reed rond in het Land van Altena en maakte een wat langere fietstocht over onder meer Langerak.

mei

Als ik dacht dat het niet nog beroerder kon, kon dat dus wel. En in de maanden die daarop zouden volgen, zou ik ontdekken dat mei nog niets was vergeleken met waar ik daarna doorheen moest. Toch bleef ik, de wanhoop nabij, alles proberen om mezelf ‘beter te maken’. Van meditatie tot ademhalingsoefeningen, wandelen, boeken lezen, maar niets mocht baten.

Eén van de fijnste dingen van mei was dat ik met Sven in Heusden ben geweest. Ik heb dat altijd een leuk stadje gevonden en was er al erg lang niet meer geweest. Ook was ik weer eens bij m’n moeder in Andel te vinden. Verder werd Chaya één, ging ik naar de vier mei herdenking, keek rond bij de Pasar Malam in de stad, schreef nog meer over mijn gevoel en zelfs nog een keer en putte hoop uit de molen.

juni

Ondanks verwoede pogingen, ging ik me mentaal steeds slechter voelen. De huisarts stelde voor om met een IHT traject te starten: intensieve begeleiding vergelijkbaar met een opname, maar dan in je eigen omgeving. Ondanks dat ik in eerste instantie enorm schrok van het idee, heb ik toegestemd en het startte op 21 juni.

Begin juni was ik voor het laatst op de molen in Veen en bij m’n moeder, daarna was ik er te slecht aan toe om dat nog te kunnen. Ik probeerde mezelf open te stellen voor de natuur en mijn omgeving tijdens wandelingetjes waar ik mezelf toe dwong, maar beter ging ik me er niet van voelen. Foto’s maken deed ik ook nog maar nauwelijks.

juli

Vanaf juli kwam ook mijn blog volledig stil te liggen, tot pakweg begin oktober. Ik heb die maand sowieso weinig anders gedaan dan in mijn bed en op de bank spenderen, buiten kwam ik ook nog nauwelijks. Het hoogst haalbare was een klein rondje langs de molen lopen. Sven en m’n moeder kwamen gelukkig wel elke week op bezoek en ik had daarnaast dagelijks bezoek van iemand van het IHT team.

augustus

Augustus was een vergelijkbare maand. Ik had alle hoop gericht op de antidepressiva die ik sinds eind juni was gaan slikken, maar verbetering was er nog niet. Soms een wat betere dag, maar de slechte hadden duidelijk de overhand. Nog steeds kwam ik niet veel buiten, wel ben ik een keer met Sven bij McDonald’s gaan eten, wat ook al een hele overwinning was en het verste wat ik in maanden van huis was geweest.

september

In september gloorde er voorzichtig wat hoop aan de horizon. De diepste dalen en de meest zwarte momenten leken iets minder scherp, al was het allemaal nog erg fragiel en verre van stabiel. Maar het was iets. Ik zag Sven en m’n moeder nog altijd vrijwel wekelijks en de IHT bezoeken namen in frequentie af. Ik fietste zelfs een keer naar Arkel, bakte koekjes en dronk met m’n moeder koffie bij Tikkie Anders in Sleeuwijk.

oktober

Vanaf oktober begon ik me echt wat beter te voelen en werd ook weer actiever, ondernam wat meer dingen. Ik bezocht een bijzondere tentoonstelling in het museum, bestelde eindelijk nieuwe stoelen voor bij de eettafel, maakte foto’s op een mistige dag en kreeg sowieso weer meer plezier in het fotograferen. Tot slot ontdekte ik het maken van afbeeldingen met AI en deed ’n fotoshoot van Sven.

november

In november at ik voor het eerst de gehypete crompouce, ging me helaas toch weer slechter voelen, maar maakte deze maand denk ik wel de mooiste foto’s van ’t jaar. Op 11 november ging ik naar een feestje van Sven en Gerard wat eigenlijk wel te hoog gegrepen was, maar wat ik toch per se wilde. ik zette mooie regenbogen op de foto, lag veel met Chaya op de bank en stookte heel wat kaarsjes op.

december

Ik vierde Sinterklaas bij m’n moeder, scoorde gratis sokken en sjaal bij McDonald’s waar ik ook nog twee keer ben gaan eten met Sven. Ik fietste twee keer naar Arkel, ging met de taxi naar Waalwijk om iets op te halen bij HEMA, stuurde kerstkaarten, kreeg weer een flinke terugval en de videokaart van mijn computer ging kapot, dus ik zat uiteindelijk een paar weken zonder PC.

Inmiddels is de computer weer terug en heb ik zelfs een nieuw beeldscherm, sinds de dag na kerst voel ik me weer iets beter en vandaag, op oudejaarsdag is Sven nog hier geweest, wat een fijne afsluiting is en deze dag en het afsluiten van een intens zwaar jaar, minder lastig. Ik sluit dit overzicht af met hoop op een beter en lichter 2024!

  • ig_es_is_post_notified: 1
  • wp_statistics_words_count: 1263