Nu ik toch nog achter de computer zit en het weekoverzicht net heb afgerond (as we speak is het dus zondag), meteen ook maar even doorstomen met nog wat ander materiaal voor mijn blog. Ik wilde namelijk ook nog wat schrijven over ’t winterconcert van Fanfare ONS waar ik onlangs (op 27 januari om precies te zijn) bij aanwezig was.
Voordat ik Sven kende, was ik helemaal niet zo bekend met het fanfaregenre (’n leuk woord trouwens). Ik dacht dat het vooral ‘hoempapa’ muziek was die met de carnaval en aanverwanten wordt gespeeld, maar daar heb ik me dus flink in vergist.
Dit bericht op Instagram bekijken
bovenstaande reel toont helaas maar 90 seconden.
Bekijk de volledige video hier op Facebook.
In de loop der tijd heb ik deze muziek echt leren waarderen. Ik vind zeker niet alles mooi, maar vooral de meer filmische en rustige stukken vind ik geweldig om naar te luisteren en het is heerlijk om je weg te laten drijven op de klanken van de muziek.
Ik ben vorig jaar ook mee geweest met Sven naar het winterconcert en nu weer. Hij speelt hier zelf dus ook. Omdat ik door mijn depressie nog steeds niet zo heel veel onderneem in de zin van op bezoek gaan of een evenement bezoeken, was dat ook best spannend, maar ik wilde het wel erg graag!
De avond begon met de kleintjes die hun kunsten vertoonden en daarna volgde het jeugdorkest die er iets bijzonders van hadden gemaakt waarbij een verhaal werd verteld over een jongetje dat almaar een muziekstuk in zijn hoofd had en met een tijdmachine bekende componisten bezocht om te vragen of het van hen was.
Uiteindelijk bleek dat het melodietje in zijn hoofd, zijn eigen liedje was en hij dus zélf de componist was. Het verhaal werd verteld door Sven, gehuld in een slipjas met een enorme hoed en er was zelfs een tijdmachine nagemaakt. Het orkest speelde steeds een stukje van zo’n componist waar de jongen bij op bezoek was.
Na de pauze was het de beurt aan het fanfareorkest zelf om hun ingestudeerde stukken ten gehore te brengen. Sven vertelt me regelmatig over de repetities en dus ook welke stukken er ingestudeerd worden.
Daardoor wist ik dat één van mijn favoriete stukken genaamd ‘Saga Imperiale‘ van componist Michael Geisler ook voorbij zou komen en dat was ook echt mijn favoriet van de avond. Grappig feitje: Ik heb het muziekstuk zeker nog 3 dagen in mijn hoofd gehad daarna! Wat ik overigens niet erg vond, er zijn ergere oorwurmen!
Tussendoor werden er ook nog lootjes verkocht en de loting werd na afloop van het concert gedaan, dirigente Anneke grapte al dat ze dat expres zo hadden gedaan, omdat de mensen ‘natuurlijk’ speciaal voor de loting waren gekomen.
Het was bijzonder om dit weer mee te mogen maken en wie weet ben ik er volgend jaar ook weer bij. Ik vind het altijd leuk om nieuwe muziek te leren kennen en zo zie je dat je soms zelfs in een totaal onverwachtse hoek iets kan vinden wat je verwondert en raakt, wat je inspireert en waar je van kunt genieten.
Mocht je trouwens alle foto’s willen zien die ik deze avond heb gemaakt, ze staan op mijn Facebookpagina in dit bericht van 29 januari.
