Mijn moeder werkt als vrijwilliger bij het Duyls Bos en ze had al verscheidene keren verteld over de 1000 km lange fietstocht van bekende ‘Aelse’ Henk van Noorloos, die letterlijk de rivier de Maas uit zou fietsen en bij terugkomst de wereld vredesvlam aan zou steken in de Theresiakapel van het Duyls Bos. Het hele verhaal rondom dit bijzondere project kun je hier lezen, hoef ik het niet nog eens te herhalen. ;-)

Ik wist dus dat Henk op zaterdagmiddag in het ‘Bos’ aan zou komen en had het idee om ook even te gaan kijken. Ook om mijn moeder te verrassen, want die wist niets af van mijn plannetje en omdat het afgelopen week op z’n zachtst gezegd niet zo goed ging, wilde ik even aankijken hoe één en ander zou lopen. En het weer trouwens ook.

Zaterdag was gelukkig weer een wat betere dag en ik besloot rond een uur of elf dat ik de gok wel wilde wagen en bestelde de Molenhopper taxi. Grappig was dat ik de chauffeur die dit keer reed nog bleek te kennen ook en al jaren als Facebookvriend heb. Zo zie je maar, klein wereldje!

Eenmaal in het Duyls Bos was m’n moeder inderdaad zéér verrast om daar iemand met roze haar aan te zien komen lopen (mij dus). Er waren overigens behoorlijk wat mensen. Ook enkele leden van Andels Fanfare Corps waren aanwezig om een lied te spelen wat aansloot op het thema vrede.

Ook de burgemeester van Gemeente Altena arriveerde en hield een praatje toen Henk in het Duyls Bos aankwam met zijn fiets, vergezeld door familie en de nodige andere mensen, die ‘t laatste stuk vanuit Andel met hem mee hadden gefietst.

De blazers van AFC speelden vervolgens het lied ‘Dona Nobis Pacem’, wat Latijns is en ‘geef ons vrede’ betekent. Onder leiding van vrijwilliger Ivo die ook koordirigent blijkt te zijn, werd het meegezongen door de (meeste) aanwezigen. Zelf kende ik het stuk niet, maar het was wel een soort van kippenvelmomentje!

Vervolgens was daar dus het officiële moment van het ontsteken van de vredesvlam, wat niet zonder slag of stoot verliep omdat de lont niet wilde branden, maar wat dan wel weer de nodige grapjes en hilariteit opleverde. En de rake opmerking van iemand van de toeschouwers, die zei dat vrede ook niet gemakkelijk is.

Nadat de meeste mensen weer vertrokken waren, ben ik zelf nog even naar de molen gelopen die een kleine kilometer verderop staat. De Noordeveldse molen is dat. Als ik ergens ben waar een molen staat, wil ik altijd toch even kijken, ook al was ‘t niet per se heel fotogeniek weer en ook flink bewolkt. Maar het was in elk geval droog!

De molen draaide en had er flink de gang in, wat ik een machtig mooi gezicht vind. Ik maakte een filmpje en foto’s en ging daarna in snelwandeltempo weer terug, omdat de taxi voor de terugweg elk moment kon arriveren. Gelukkig was hij niet te vroeg en kon ik zelfs nog boeren-ijskoffie en hopjesvla scoren bij de Bloemplaathoeve.

Eenmaal weer terug in Gorinchem, aan de slag met mijn foto’s en filmpjes. Omdat ik vanwege mijn visuele beperking thuis op de computer pas écht goed kan beoordelen of de foto’s de moeite waard zijn, kan ik altijd amper wachten om ermee aan de slag te gaan en heeft het altijd een soort verrassingseffect. Het was een leuk en bijzonder bezoekje in elk geval en qua ‘hoofd’ is het ook allemaal goed gegaan.

Je kunt overigens alle foto’s (41) die ik heb gemaakt van het evenement bekijken in de fotogalerij op dit linkje. Mocht je onderstaande video niet kunnen bekijken, kun je ‘m ook zien op deze link op Facebook.

  • ig_es_is_post_notified: 1
  • wp_statistics_words_count: 637