Vorige week maandag had ik na therapie wel zin om weer op de fiets te stappen voor een ritje en besloot het eens over een heel andere boeg te gooien, de pont te pakken naar Woudrichem en daarvandaan in de regio wat te fietsen. Op die manier kan ik wat verder rijden dan ik normaal zou doen, omdat er anders nog 20 kilometer bij komen van huis naar Woudrichem.
Ik besloot eens in de Struikwaard te kijken en daarna over Munnikenland en langs Slot Loevestein terug naar Woudrichem. De Struikwaard is een natuurgebied van bijna 40 hectare, gelegen tussen de dijk bij Giessen en de Wilhelminasluis (Andel) waar je leuk kunt wandelen en natuurlijk ook fotograferen.
Ondanks dat ik er maar een paar kilometer bij vandaan ben opgegroeid, ben ik er nog maar één keer geweest, dat was met m’n moeder in 2018. Het leek me leuk om weer eens rond te kijken. De ingang is wel een beetje onhandig, omdat je de redelijk steile fietsdijk af moet en zonder fiets aan de hand, had ik dat écht niet gedaan!
Vervolgens met fiets en al het hekje door, waar direct achter enkele paaltjes stonden waar ik m’n MTB maar nauwelijks tussendoor gewrongen kreeg. Duidelijk was het niet de bedoeling dat er fietsen kwamen, maar heb ‘m aan de hand gehouden en nam m’n fiets puur mee als houvast en omdat ik ook niet wist of je rond kon lopen, of dat je er op een andere plek weer uit zou komen. 2018 is al best lang geleden!
Door de veelvuldige regen van de afgelopen maanden, was het gebied lekker groen! De koeien die daar ook lopen waren dit keer even niet van de partij (of op een ander plekje dan waar ik ben geweest) en ik heb een rondje door het gebied gelopen. Het leukste vond ik het houten bruggetje over het water, daar moest en zou ik natuurlijk ook even een foto van mijn fiets maken.
Ik liep een rondje van een kilometer of 2 en klom daarna de dijk weer op, wat nog niet meeviel, zeker niet omdat ik ook een fiets mee moest sleuren omhoog, maar daar had ik wel weer houvast aan. Ergens op en af klimmen vind ik meestal vrij lastig vanwege mijn beperkte zicht en zonder ‘houvast’ begin ik daar dan ook vaak al niet aan.
Eigenlijk was ik na die soort van struintocht al best moe, maar ik wilde niet dezelfde route terug en besloot volgens plan door te rijden. De sluis over en vervolgens linksaf Munnikenland in, wat trouwens ook een natuurgebied is en waar ook van die mooie konikpaarden lopen die ik altijd zo prachtig vind!
Helaas bleek er vuil op mijn lens te zijn gekomen waardoor de meeste foto’s die ik na het bezoekje aan de Struikwaard maakte, weg heb kunnen gooien, maar gelukkig was er nog wel iets van over. Van het Slot zelf geen foto’s, maar wel van de paarden die er tegenover stonden te grazen en waar ook een veulen bij was, zo schattig!
Vervolgens met het voetveer (een uit de kluiten gewassen roeiboot met motortje) overgestoken naar Woudrichem waar ik nog een ijskoud blikje Rädler 0.0 dronk bij ‘t Koffiehuske en daarna de pont opzocht om weer terug naar huis te gaan. Ondanks dat ‘t niet eens zo’n gek lang fietstochtje was (ongeveer 20 km), was ik wel erg moe, maar toch een leuke rit en wandeling gehad! Ik ben zó blij dat ‘t fietsen weer steeds beter lukt en ik er ook echt weer plezier aan beleef!
Fiets jij ook graag?
Mooi Ester, De Struikwaard is mijn favoriet, juist omdat er geen fietsers zijn die je keihard passeren. Ik begrijp wel dat het voor jou een lastige worsteling is/was. Maar gelukkig is het je wel gelukt en mooie foto”s bovendien.
Dank je voor je reactie, het is een mooi gebied inderdaad. Vooral het stuk rondom de waterplas vind ik schitterend!