Er was een tijd dat ik elke paar maanden wel een dagje of een middagje in Dordrecht te vinden was, maar inmiddels kom ik er eigenlijk niet vaak meer. Toch komt het zo nu en dan eens voor dat ik weer die kant op ga, meestal omdat ik iets in een winkel moet hebben wat in mijn eigen woonplaats niet meer te krijgen is.

Vorige week was dat dus ook het geval. Ik had een paar superleuke sneakers in de sale van VanHaren gezien die nu voor een tientje waren afgeprijsd, maar uitverkocht op de webshop en ook niet meer verkrijgbaar in het filiaal in Gorinchem. Volgens de website-info moesten ze deze in Dordrecht nog wél hebben en dat bleek te kloppen.

Omdat ik ook al geruime tijd met plannen rondliep om de molen in Dordrecht eens te bekijken en te bezoeken, vond ik het een goed idee om die twee te combineren. Een korte check op Google Maps wees uit dat het maar een kilometer lopen was vanaf de schoenenwinkel naar de molen, dus prima te doen.

Vorige week woensdag was het mooi weer, dus een uitgelezen kans om er een leuke middag van te maken. Inmiddels ben ik ook zover dat ik het niet meer zo spannend en stressvol vind om ergens heen te gaan wat verder dan een paar kilometer van huis is. Tegen tweeën zat ik in de trein op weg naar Dordrecht. Dat was lang geleden!

In eerste instantie dus naar Van Haren om de schoenen op te halen en daarna op het gemak richting molen met behulp van Google Maps. En zo kwam ik ook nog eens in straatjes waar ik nooit was geweest en langs een nogal bijzonder bouwwerk, wat de kunstkerk bleek te heten. Ik heb er met verwondering naar staan kijken!

Na een klein kwartiertje lopen aangekomen bij de molen, die niet mis te kijken was vanwege zijn imposante hoogte. Hij heeft een nokhoogte van 32 meter en als ik me niet vergis, zit de stelling op een hoogte van 15 meter, dus die zie je niet zo snel over het hoofd! Voor een molen die zo midden in de stad staat, is zo’n hoogte ook nodig, omdat er anders weinig te draaien valt voor de wieken!

Ik wist van Sven dat de molen op woensdag ook toegankelijk is voor bezoekers, dus dat was helemaal een mooie kers op de taart. Aanvankelijk was ik er vanuit gegaan om gewoon een paar foto’s te maken en weer door, maar je kon er op deze dag dus ook in en dat liet ik me geen tweede keer zeggen!

Als je de molen binnen stapt, sta je meteen in de ruime molenwinkel die van onder tot boven gevuld is met onder meer diverse soorten meel, maar ook producten zoals koeken en ‘snuisterijen’ zoals tasjes en theedoeken met een prentje van de molen. Ik kon natuurlijk niet weg zonder aandenken, dus scoorde twee koeken (molenkoek en schapenkop-koek) en een canvas tas. Leuk!

Een rondleiding was ook mogelijk, kostte € 2,50, maar dat vond ik best meevallen en nu ik de kans had om in de molen te kijken, wilde ik dat natuurlijk maar wat graag! De molengids genaamd Henk kon leuk en goed vertellen en ondanks dat ik eigenlijk alle molentermen die hij gebruikte al kende, was het wel fijn om mijn geheugen weer een beetje op te frissen, omdat sommige dingen toch weer wat weg waren gezakt.

Ondanks dat het er in eerste instantie vrij toeristisch uitziet, is deze molen nog altijd wel in gebruik als werkmolen. Ze malen gewoon zelf en met 2 koppels stenen malen ze zelfs een deel biologisch voor een plaatselijke bakker. Ik vind ’t sowieso prachtig als een molen nog echt gebruikt wordt en niet alleen voor de fun en de toeristen.

Tegen de tijd dat de rondleiding ten einde liep, was het al bijna vier uur en gingen ze sluiten. Maar goed dus, dat ik niet een trein later had genomen! Na het bezoekje aan de molen weer op het gemak richting centrum en gemerkt dat ik toch behoorlijk wat trek had gekregen. Ik was het niet meer gewend om lange stukken te lopen, plus ook nog eens tig trappen op en af in die molen, die trouwens maar liefst 9 zolders heeft!

Kyck over den Dyck is trouwens nog de enige molen die is overgebleven in Dordrecht van, als ik me niet vergis, een stuk of 28. Op de educatiezolder staat een maquette met miniatuurmolentjes op een kaart geplaatst, waardoor je precies kunt zien hoeveel molens er waren en waar ze gestaan hebben.

Terug in het centrum besloot ik voor de weg van de minste weerstand te kiezen en de lokale McDonald’s met een bezoek te vereren. Niet erg gezond, wel erg lekker op zijn tijd en gewoon makkelijk en snel. Dat ‘snel’ viel overigens wat tegen omdat ik erg lang moest wachten op m’n eten en ik ook al een struggle had tijdens het bestellen omdat de app niet werkte. Maar het kwam goed (behalve met de app) en het smaakte prima!

Daarna met een gevulde maag en een leuk molentasje weer de trein in op weg naar huis. Ik merkte wel dat ik in de zin van lopen niet veel meer gewend ben, want ik was behoorlijk moe en in de dagen erna had ik ook meer last van vermoeidheid. Maar ik was weer een ervaring rijker, een molen bezocht die ik nog nooit eerder had gezien én niet te vergeten een paar toffe sneakers rijker. Check!

Omdat ik veel foto’s heb gemaakt van de molen, heb ik er een mapje voor gemaakt in mijn fotogalerij waar je alle foto’s kunt zien (42). Check dit linkje! In dit artikel heb ik wel een selectie verwerkt, plus nog wat andere foto’s van die middag.