Afgelopen woensdag was ik sinds best lange tijd weer eens op de molen in Veen te vinden. Vorig jaar voor dingen allemaal wat slechter begonnen te gaan (lees: depressief) kwam ik er vrijwel elke week, maar sinds het weer de goede kant op gaat, ben ik er al met al nog maar een paar keer geweest.
Het heeft best lang geduurd voordat ik het niet meer moeilijk vond om voor langere tijd van huis te gaan en zeker op een manier waarbij ik niet direct weg kan als ik me niet goed zou voelen. Met zo’n taxi ben je toch vrij afhankelijk. Toch gaat dat nu wel een stuk beter gelukkig. Al is het ook pas hooguit een maand of anderhalf, dat ik daar echt duidelijk vooruitgang in merk. Alles op zijn tijd, blijkbaar.
Ik had niet eens plannen om naar Veen te gaan, totdat Sven, die ik sowieso elke dag spreek al sinds we elkaar kennen, het had over een bestelling waar hij stress over had of ie ’t op tijd af zou krijgen. Spontaan bood ik aan om hem te komen helpen. Scheppen, strikken, stickeren, dat idee. Heb ik vorig jaar ook vaak genoeg gedaan tenslotte.
Zo gezegd, zo gedaan, de taxi besteld die me om 2 uur afleverde voor de poort van de molen. Het ritje op zich was ook al best leuk, ik had een erg vriendelijke en spraakzame chauffeuse en we hebben gezellig gekletst. Ze bedankte me zelfs voor ’t leuke gesprek bij het uitstappen, sweet!
Eenmaal op de molen eerst even bijgekletst, Gerard had ik ook al even niet meer gezien en daarna aan de slag. Even erin komen en vervolgens in volle vaart scheppen, wegen, sticker en strikken, ik had ’t gewoon gemist! Het voordeel van dit soort werkjes is dat je tussendoor ook nog gewoon gezellig kan ouwehoeren.
We zijn tot vijf uur, half zes doorgegaan, daarna met Sven naar de Jumbo om wat te halen voor het avondeten en terwijl hij vervolgens zijn legendarisch lekkere gehaktballen klaar stond te maken, knuffelde ik de katten en de hond, maakte wat foto’s van ze en voorzag ze van wat snoepjes. Doortje is ook een beetje m’n ‘bonushond’. Sinds ik m’n eigen Basje niet meer heb, vind ik het heerlijk om met haar om te gaan.
Na het eten met Gerard op pad, hij moest wat bestellingen wegbrengen in Werkhoven en dan kom je langs Gorinchem. Omdat ik het wel leuk vond nog even mee te gaan (er staat daar dus ook een molen, genaamd Rijn en Weert) ben ik eerst mee gegaan en heeft ie me op de terugweg thuis afgezet.
Ik stapte rond 9 uur binnen na een heerlijke en ontspannen middag en avond. Het is eigenlijk weer net zoals het was voor ik depressief werd en je wilt niet weten hóe ontzettend dankbaar ik daarvoor ben!
Overigens ben ik inmiddels iets meer dan een week bezig met het bouwen en ontwerpen van een website voor de molens in Veen en Wijk en Aalburg en daar volop mee bezig. Ik had zelf aangeboden om dat te doen en het voelt fijn en goed om ze daarmee te helpen en zo wat bij te dragen aan nog wat meer naamsbekendheid. Tegen de tijd dat ie helemaal klaar is, zal ik de link ook wel hier vermelden!
