Nu mijn blog weer lekker opgefrist is en een ‘nieuwe jas’ heeft én niet te vergeten een nieuw logo: één waar ik eindelijk eens écht content mee ben, heb ik ook echt zin om er weer meer mee te doen. Alleen is inspiratie soms wel een dingetje als je weinig bijzonders meemaakt. Ik moet wel iets hebben om te melden tenslotte!
Daarom maar even een kort artikel over een fietstochtje van gister. De afgelopen weken heb ik bijna elke dag op de fiets gezeten voor een boodschap, maar dat is anders dan een ‘echt’ fietstochtje. En omdat ik gister een beetje undecided was wat ik wilde doen, besloot ik dan maar even op de stalen ros te klimmen. Mijn nieuwe fietshandschoentjes waren inmiddels ook gearriveerd (na anderhalve maand!) dus die kon ik meteen goed testen en ‘inrijden’.
Het werd een rondje van een beschaafde twintig kilometer over Hoornaar. Niets bijzonders eigenlijk, een rondje wat ik al ontelbare keren heb gereden, maar toch altijd weer even leuk. Eigenlijk had ik niet per se zin om te gaan fietsen (‘t was meer dat ik moest van mezelf), maar eenmaal op twee wielen is het dan toch altijd weer fijn. En onderweg dus ook nog een paar molens gezien.
De eerste was de Scheiwijkse molen en op de terugweg kwam ik langs de Oostmolen en Westmolen en omdat ik er toch was, maar even een fotootje gemaakt. Ik vond het licht niet echt om over naar huis te schrijven, dus heel veel foto’s maakte ik niet. Maar het materiaal waar ik mee thuis kwam, vind ik evengoed nog best leuk.
Ik heb het even opgezocht, de Scheiwijkse molen is in 1636 gebouwd. Dat zijn jaartallen waar je je geen voorstelling bij kunt maken! De Oostmolen en Westmolen zijn respectievelijk in 1817 en 1814 gebouwd, dus ‘jonkies’ in vergelijking met deze wipmolen in Hoornaar! De molen wordt overigens nog altijd gebruikt om de polder te bemalen en volgens mij is ie ook bewoond. Er staat sowieso regelmatig een auto op de dam.
