Inmiddels ben ik twee keer met Sven mee geweest naar een kerkdienst van de Protestantse Gemeente in Heusden, in de prachtige Catharijnekerk. Een plek waar ik vroeger ook met enige regelmaat kwam, samen met mijn moeder, opa en oma en waar ik me na al die jaren nog steeds prettig en welkom voel, iets waar ik onlangs ook over schreef.
Op 29 oktober werd door de kerk een diner georganiseerd genaamd ‘Proeven & Praten over ons dagelijks brood‘. Met als thema duurzaamheid en voedselproductie. Dat is natuurlijk iets waar Sven zich dagelijks mee bezighoudt met de molens en hij vroeg of ik ook mee wilde. Dat leek me best interessant, dus ik stemde in.
En zo reden we gisteravond in de miezerregen naar Heusden, nadat ik eerst met de taxi vanuit Gorinchem naar Veen was gekomen. En werden we verwelkomd met een aperitief in het prachtige zestiende-eeuwse gebouw genaamd de Open Hof.
Na een inleidend praatje en gebed door dominee De Klerk, konden we beginnen aan het voorgerecht: tomatensoep met crème fraîche. Tussendoor werden audiofragmenten afgespeeld en iedereen had papieren en een pen gekregen met daarop enkele ‘opdrachten’, waarover je vervolgens van gedachten kon wisselen met je tafelgenoten.
De tafels waren overigens gedekt per vier personen en het was de bedoeling dat je niet ging zitten naast degene waarmee je was gekomen, met het idee dat je op die manier wat makkelijker contact legt met anderen. Iets waar ik wel even een beetje buikpijn van had, want ik functioneer nógal slecht in groepsverband.
Uiteindelijk zat ik schuin tegenover Sven aan de tafel en was dat de ideale oplossing. Ik voelde me op deze manier ontspannen genoeg om niet in m’n schulp te kruipen en ik heb voor mijn doen ook nog best veel deelgenomen aan de gesprekken.
Ondanks dat ik bij het aan tafel gaan nog het grapje maakte dat het ‘anders te veel op therapie ging lijken’ als ik echt in m’n eentje bij wildvreemden moest gaan zitten (het avontuur met de niet zo geslaagde assertiviteitstraining vers in mijn achterhoofd), was dit in zekere zin ook een soort ’therapie’, maar één die wél een goed gevoel gaf.
Wat ik zo bijzonder vind aan deze gemeenschap, is dat ik me vanaf de eerste keer dat ik met Sven mee ging, al meteen geaccepteerd en welkom voelde. Ik ben (nog) geen lid van de kerk, kom alleen als gast mee en dan toch word je met open armen ontvangen, word je niet aangekeken als vreemde eend in de bijt. Ik voel acceptatie en dat is een gevoel wat voor mij zeer zeldzaam is, dus dat koester ik enorm!
Ook deze avond merkte ik dat op en dat maakte ook dat ik me kon ontspannen en me niet, zoals vrijwel altijd in het gezelschap van anderen, de buitenstaander voelde. Het gebeurde zelfs en paar keer dat één van de andere tafelgenoten mij weer bij het gesprek betrok en – hoe een klein gebaar het ook is en misschien heel vanzelfsprekend voor die ander – voor mij voelde het heel bijzonder en warm.
Wat betreft het thema van de avond, heeft het me ook wel weer een frisse blik op dingen gegeven. Dat je, op een niet-dwingende manier, toch weer even met je neus op de feiten wordt gedrukt, of misschien beter gezegd: een stukje bewustwording. Van hoe we met onze aarde, de Schepping omgaan. En dat ’t na zo’n avond dan ook uitnodigt om bijvoorbeeld in de supermarkt eens andere keuzes te maken.
De wereld kunnen we niet veranderen, maar je kunt wel een verschil maken door je toch wat meer bewust te zijn van hoe je met de aarde omgaat en dat reikt dus ook tot in de simpele dingen als de producten die je koopt in de supermarkt, het eten wat je kookt en het dagelijks brood wat je eet.
De gesprekken aan tafel waren vruchtbaar en ontspannen en het eten smaakte lekker. Na het voorgerecht was er spaghetti (en opluchting van mijn kant, want ik ben nogal een lastige eter, vooral als ’t om vlees of ‘exotische’ gerechten gaat) en als toetje een plak cake met ijs en slagroom omringd door rood fruit en later nog koffie of thee.
Het was iets over half negen toen Sven en ik weer richting auto liepen om weer terug te rijden naar Veen. Eenmaal weer in het huis naast de molen, heb ik Sven nog geholpen met iets op de computer en werd ik vervolgens om tien uur opgehaald om weer terug naar huis te gaan na een bijzondere avond waar ik met heel fijn gevoel op terugkijk. Aanstaande zondag ga ik overigens weer mee naar een dienst.
Dag Ester, kreeg je blog opgestuurd. Dank voor je positieve en mooie verslag daarvan. Goed te horen dat je je welkom voelde (dat ben je ook natuurlijk) en mooi wat je schrijft over de bewustwording die zo’n avond bij ons teweegbrengt. Hartelijke groet, Jilles de Klerk
Dank voor uw reactie! Ja, ik voel me erg prettig in deze gemeenschap en kijk nu al uit naar de eerstvolgende dienst.