Spontane ingevingen zijn doorgaans het leukst, althans dat vind ik zelf. En gister, zaterdag was daar ook een mooi voorbeeld van. Ik wist dat in ’t Rondeel in Woudrichem Uitmarkt Altena gehouden zou worden. M’n moeder zou daar ook aanwezig zijn met een infostand van het Duyls Bos, samen met nog een aantal andere vrijwilligers.

En ik was nog maar net wakker toen ik bedacht dat het misschien wel leuk was om even te gaan kijken. Een kleine verrassing voor m’n moeder, maar ook een leuke gelegenheid om wat foto’s te maken en wat indrukken op te doen. Dus zat ik anderhalf uur later met fiets en al op de pont onder een strakblauwe hemel.

Minder leuk was dat ik op de pont een oogmigraineaanval kreeg. Behalve dat dat, zoals de naam al doet vermoeden, een pijnlijk hoofd oplevert, zie ik de eerste twintig minuten ook bijna niets meer. Niet handig als je dan moet fietsen. Toch is ’t me gelukt om zonder kleerscheuren op de locatie te arriveren, maar eerst even zitten tot mijn toch al vrij beperkte zicht weer was teruggekeerd.

Daarna even rondgelopen, de prachtig ingerichte kraam van het Duyls Bos bewonderd (m’n moeder heeft haar roeping als etalagestyliste gemist), me staan vergapen aan glimmende blaasinstrumenten bij de kramen van Andels Fanfare Corps en Kunst na Strijd uit Woudrichem. Vooral de saxofoon vond ik geweldig, ik vind saxofoons echt de allermooiste instrumenten ooit, al jaren! En ik hou van ’t geluid, niet onbelangrijk.

Ook nog wat wijzer geworden dankzij de boeiende verhalen van een in oude dracht geklede heer van de kraam van de stadsgidsen uit Woudrichem en de diverse kunstwerken bewonderd, die ook geëtaleerd stonden. Ik was weg van een doek met een marter op een tak en één met een landschap wat me deed denken aan Munnikenland, het gebied rondom Slot Loevestein.

Er waren ook een aantal workshops en er werden optredens verzorgd, onder meer door kinderen van een theater- en musicalschool en een aantal koren. Zelf heb ik daar niet zoveel van meegekregen omdat ik geen uren ben geweest en het meest van de tijd in het zaaltje was, waar de kramen stonden.

Rond een uur of één had ik alles wel gezien, wat leuke foto’s gemaakt en zwaaide ik tegelijkertijd af met m’n moeder, die in haar witte cabrio stapte om weer naar Andel te rijden. Ik besloot dat ik het wel een goed idee vond om terug over de dijk en Merwedebrug naar huis te fietsen, in plaats van met de pont. Scheelde weer en kaartje en zodoende had ik meteen weer wat beweging. En aan het weer lag het niet!

Zo zie je maar weer hoe een zaterdagochtend spontaan kan veranderen. Ik ben wat foto’s rijker, m’n moeder vond het superleuk dat ik langs kwam en ik heb een unieke kaart gescoord met een schets van Barbara Lancel waarop de ‘skyline’ van Woudrichem staat met onder meer de molen. De kleine dingen die ’t leven groots maken!