Toen eind vorig jaar oud-premier en tegenwoordig secretaris-generaal van de NAVO Mark Rutte met het verhaal kwam dat Nederland zich beter geestelijk voor kon bereiden op een noodsituatie, was het halve land in rep en roer en ontstond er zelfs een soort run op noodpakketten en houdbaar water.

Zelf ben ik niet zo snel onder de indruk van zoiets en laat me ook niet snel verleiden om gelijk naar de winkel te rennen om een overpriced noodpakket te kopen, maar ik werd er in eerste instantie wel vreselijk angstig van en dat heeft best even geduurd.

Het idee alleen al dat we in een oorlogssituatie terecht zouden komen. Of een natuurramp. Dingen die tegenwoordig helaas niet alleen meer in spannende films gebeuren. Kijk maar naar het nieuws en je hebt weer een noodsituatie op je netvlies, hier of daar.

Nadat het idee een beetje ingedaald was, vond ik het ergens toch ook weer geen gek idee om iets van een zelf samengesteld noodpakket te hebben. Mijn moeder heeft zoiets al jaren, dus zo raar is het niet. Ik ben juist iemand die niet snel onbeslagen ten ijs gaat, dus waarom hierin wel? Wat spullen in huis hebben kan geen kwaad, het neemt relatief weinig ruimte in en het eet geen brood.

Het besef kwam ook, dat we hier lucky bastards zijn dat Nederland nog altijd aardig de dans is ontsprongen. Natuurlijk gebeurt hier ook weleens wat, denk maar aan de overstromingen in Limburg een aantal jaren terug bijvoorbeeld.

Maar landelijke natuurrampen, oorlogen, name it, dat is hier gelukkig al lang niet meer aan de orde geweest. En daar mogen we ons gelukkig mee prijzen, maar inderdaad word je daar ook wat naïef van. Steek die kop maar weer in ’t zand. Mij gebeurt niks.

Dus ging ik zo zachtjes aan toch wat spullen aanschaffen om zo’n pakket samen te stellen. Nou zeul ik altijd al een toilettasje bij me met allerlei spulletjes en tools die áltijd wel van pas kunnen komen, maar die ook niet misstaan in een noodpakket.

Denk aan een opvouwbaar schaartje, powerbank, een mesje, kabeltjes, zakdoekjes, pleisters en pijnstillers, maar voor ’t ‘echte’ pakket heb ik wat andere dingen aangeschaft. Voelt wel raar om spullen te kopen waarvan je hoopt ze nooit te gebruiken.

In de afbeeldingen in dit artikel zie je wat spulletjes die ik heb aangeschaft. De noodradio was wel het meest dure item, hij kostte bijna 20 euro, maar hij kan dus ook werken door hem op te draaien met het zwenkarmpje of via solar, dus je kunt ‘m ook zonder batterijen gebruiken en er zit zelfs een heel degelijke zaklamp in.

Een powerbank met ingebouwd zonnepaneeltje leek me ook handig. Ik heb een aantal gewone powerbanks, maar met de overdaad aan stroomverbruik waardoor tegenwoordig soms zelfs bouwprojecten stil komen te liggen, is het idee dat voor de consument ook een dag komt dat we regelmatig zonder stroom moeten, denk ik niet zo ver weg. In Zuid-Afrika hebben ze zoiets al jaren en dat noemen ze load shedding. Kun je zomaar een halve dag zonder stroom zitten.

Verder zitten er wat spulletjes bij zoals een isolatiedeken, noodfluitje, opvouwbare beker en een EHBO-kit, wat ook zonder noodsituatie goed van pas kan komen en zoiets had ik nog niet. De multitool zit inmiddels in mijn toilettasje, ze noemen dit soort spullen trouwens ook wel EDC, wat staat voor Every Day Carry.

Verder heb ik oplosbare zeepbloemetjes, een mini ‘knijpkat’ (zaklamp), een 5l waterzak met tap, karabijnhaken met paracord (die gebruik ik sowieso vaak), mini lichtgewicht pennetjes en een plastuit voor dames. Het meeste ervan, zijn spullen die ik sowieso wel kan gebruiken, daardoor voelt het wat minder ‘eng’ of zo.

Heb jij ook een noodpakket of denk je erover één te kopen of samen te stellen?