Afgelopen zondag was ik, zoals de laatste maanden wel vaker gebeurt, alweer vroeg in Veen, om met Sven naar de kerk in Heusden te gaan. Wederom een erg mooie dienst, dit keer ook met een bijzonder onderwerp. Na het einde van de dienst koffie gedronken, hier en daar een praatje gemaakt en daarna terug naar Veen, om vervolgens niet veel later weer in de auto te stappen, dit keer op weg naar Dussen.
Behalve bij de fanfare, spelen Sven en Gerard dus ook bij een blaaskapel in Dussen. ‘De Blaosmiesen‘ geheten. In de regio Veen, Andel, Woudrichem speelt carnaval niet echt een rol, maar kom je wat ‘lager’ in Brabant waar meer katholieken dan protestanten te vinden zijn, dan leeft het wel een stuk meer.
De blaaskapel dus. Weken geleden al eens gevraagd of ik misschien een keer mee mocht naar de repetitie. Ik vind al dat glimmend koper schitterend om te zien (en om te fotograferen) en ik wilde het sfeertje daar ook weleens proeven. Van wat ik van Sven regelmatig meekrijg, is het altijd een gezellige boel.
En daar had hij niets aan overdreven! Ik kende een enkeling van de fanfare in Nieuwendijk en de zus van Sven speelt er ook met haar man dus die heb ik ook wel eens eerder gezien. Toch voelde ik me geen vreemde eend in de bijt en werd zelfs al vrij snel gerekruteerd om de koebel te bedienen. Zo kom je om te kijken en wat foto’s te maken en zo ben je zo’n beetje ‘part of the band’. Leuk!
De repetitie duurde, zo uit m’n hoofd, ongeveer twee uur, met een pauze tussendoor. Grappig is dat ze een eigen ’tune’ hebben die de pauze inluidt. Er werden heel wat verschillende liedjes gespeeld. Van klassieke carnavalskrakers tot de ultieme oorwurm ‘Sweet Caroline’ van good old Neil Diamond.
Omdat het carnavalsrepertoire doorgaans niet echt op repeat staat bij mij, kende ik ook heel veel muziek niet, maar het zijn doorgaans gemakkelijk te volgen deuntjes met een tikje voorspelbaarheid, dus daar had ik in de zin van ‘mijn’ koebel ook geen moeite mee. Lekker een beetje improviseren hier en daar en samen muziek maken.
Wat dat betreft, vind ik het soms best jammer dat ik geen noten kan lezen. Vroeger genoeg muziekles gehad, best lang orgel, piano en keyboard gespeeld, een blauwe maandag gitaar en op school zo’n beetje alles wat los en vast zat.
Maar verder dan ‘by ear’ spelen (wat ik dan wel weer goed kon, want ik speelde alles van de radio zo na) ben ik nooit gekomen. Ondanks dat ik een bovengemiddeld hoog IQ heb, wilde het ‘systeem’ van de noten m’n kop niet in. Wel jammer, als je wél muzikaal bent en ook een goed gevoel voor ritme en timing hebt. Maar het is niet anders!
Maar ik dwaal weer af. Wederom terug naar Dussen, de blaaskapel. Waar de repetitie plaatsvond in een zaaltje van dorpshuis De Dussenaar. Tussen de kinderboeken (Beertje Probeertje), een bar (niet onbelangrijk: zonder drank geen klank 
) en ’n stel tafels.
Ik had het prima naar m’n zin en tussen het ‘koebellen’ door, dus ook wat stukjes gefilmd en een hele rits foto’s gemaakt. De dertig foto’s die over zijn gebleven staan allemaal op Facebook, in deze blogpost zie je er een aantal van, plus de video.
Het was een leuke en mooie dag, wel met een soort van uitersten: Van preek en psalmen naar bier en blaasmuziek. Het kan verkeren! Overigens ben ik ook uitgenodigd om 28 februari mee te gaan naar een diner én optreden van de blaaskapel en ik geloof dat ’t idee is dat ik dan ook weer de koebel bedien. Zo ben je toeschouwer en zo ga je mee optreden. Het kan raar lopen in het leven. 
